به سخن عین‌السلطنه 112 زن عقدی و صیغه‌ای داشت که به همراه نوکر و کلفت‌ها بیش از 2000 نفر بودند.
گروه تاریخ جهان نيوز، هرمز راسخی: ناصرالدین شاه قاجار چهارمین شاه از دودمان قاجار بود. وی که طولانی‌ترین مدت شاهی (۵۰ سال) را در میان دودمان قاجار داشت به همین تناوب حرمسرای گسترده و زنان متعددی نیز دارا بود.
حکایت حرمسرای ناصرالدین‌شاه داستانی است که شهره عام و خاص است. وی حرمسرایی عریض و طویل برای خود ساخت که وصف آن در تاریخ‌ها و سفرنامه‌های آن دوره آمده است. به سخن عین‌السلطنه 112 زن عقدی و صیغه‌ای داشت که به همراه نوکر و کلفت‌ها بیش از 2 هزار نفر بودند.
به نظر می رسد ریشه این کار علاوه بر این که میل شاهان به لذت بردن تام و تمام و البته متنوع از دنیاست؛ در یک مساله دیگر هم ریشه دارد.
در فیلم یک کارگردان نروژی گفته می شود که در آن دوران تصور بر این بود که موفقیت یک پادشاه در این است که بتواند از دنیا و مافیهای آن بهره زیادی ببرد و اگر دیده می شد پادشاهی تک همسری اختیار کرده است تصور همگان بر این می شد که وی فردی شکست خورده است یا در آینده شکست خواهد خورد.
پس دلیل تعدد همسر هم لذت است و هم تظاهر به لذت برای این که نشان داده شود این پادشاه موفق است.
اما نکته عبرت آموز این گونه حرمسراها با تمام فتنه ها، درگیری ها و چشم و هم چشمی ها و ....در این بود که شروع و پایان عمر این قبیل مکانها با عمر پادشاهان زمانشان گره ناگسستنی خورده داشت.
به این معنا که با آغاز کامجویی های پادشاه بر تخت نشسته حرمسرا نیز متولد می شد و با مرگ پادشاه نیز فلسفه وجودی خود را از دست می داد .
حرمسرای ناصر الدین شاه نیز از این قاعده پیروی می کرد. با قتل ناصرالدین‌شاه و ورود حرمسرای شاه جدید، زنان شاه سابق باید حرمخانه را تخلیه می‌کردند. بنابراین آنان را روز ششم محرم 1313 هـ . ق از اندرون بیرون کردند.
گروهی با الاغ کرایه، دسته‌ای با تراموا، شماری پیاده و برخی نیز با کالسکه بیرون رفتند. مردم هم دسته‌دسته و گروه گروه در خیابان ایستاده بودند و تماشا می‌کردند. هر کس به خود وعده می داد و یکی را انتخاب می‌کرد.
این زن‌ها که سایه آنها را آسمان نمی دید و در وقت بیرون آمدن صدای «دور شو کور شو پس برو» گوش عالم را کر می‌کرد به این حال بیرون می رفتند و دل مردم به حال آنها می‌سوخت.
آنها در تمام کوچه‌ها و محلات شهر پراکنده شدند. بعضی‌ها نیز که جا و مکان نداشتند به خانه های دختران ناصرالدین‌شاه و اقوام دور خود پناه بردند. و از یادها رفتند.
و به این ترتیب حرمسرای مرموز ناصری با ترورش به تاریخ پیوست و نام زنان قدرتمندی همچون: مهد علیا، انیس الدوله، حاجیه قدم شده و جیران که سوگلی شاه هم بود به بوته فراموشی سپرده شد.
پدرسوخته های بی ریشه چه خوش اشتها بودن. هرجا ناموس مردم را زیبا میافتن ازان خود میکردن. هم چی شاهی تو مملکت نیازی به راهزن واجنبی نبوده. دزد ناموس واجنبی خود این بی شرف ها بودن. خدا لعنتشون کنه که دنیا درحال پیشرفت بوده واین بی دین ها درحال عیش ونوش وگوش بریدن.
