به گواهی تاریخ یکی از همین ۱۰ نفر به نام اسد بن مالک که روی بدن مطهر امام حسین(ع) اسب تازانده بود، برای گرفتن جایزه از ابن زیاد، در وصف این عمل شنیع شعری با این مضمون گفته که «ما بودیم که با اسب‌های نیرومند که به سختی مهار شدند روی کمر و پشت حسین اسب تازاندیم».
گروه تاریخ جهان نيوز، هرمز راسخی: به گواهی تاریخ، ابن زیاد نامه‌ای به عمر سعد نوشته و از او خواسته بود بعد از به شهادت رساندن و جداکردن سر مطهر امام حسین(ع) با اسب از روی بدن مطهر ایشان بروند. عمر سعد هم بعد از شهادت امام حسین(ع) با صدای بلند فریاد می‌زند: «مَن ینتَدِبُ لِلحُسَینِ فیوطی الخَیلُ صَدرَه و ظَهرَه؟ کیست که داوطلب باشد بر پیکر حسین(ع) اسب بتازد تا زیر سم اسبان سینه و پشت حسین(ع) خُرد گردد؟». ۱۰ نفر که نام همه آنها در تاریخ ذکر شده، اعلام آمادگی کرده و این عمل شنیع را انجام دادند. این ۱۰ نفر وقتی اسب‌هایشان را زین کردند به اندازه‌ای به این کار افتخار می‌کردند که در شهر شام به «بنو سَرج» معروف شدند. یعنی اولاد کسانی که اسب‌ها را زین کردند برای تاختن بر بدن امام... .
بَنوهای دیگری هم در تاریخ از جمله در کتاب «کنزالفوائد» علامه کراجَکی از آنها نام برده شده وجود دارند. مثلاً «بنو سَنان» فرزندان کسانی که سر مبارک امام حسین(ع) را نیزه کرده‌اند. «بنو سراویل» فرزندان کسی که لباس‌های امام حسین(ع) را از بدن مبارک ایشان درآوره بود. «بنو الطشتی» فرزندان کسی که طشت حامل سر امام حسین(ع) را برای یزید آورد. «بنو المکبّری» فرزندان کسانی که بعد از شهادت امام حسین(ع) پشت سر مطهر ایشان وقتی وارد هر روستا یا شهری می‌شدند، تکبیر می‌گفتند و... و اینها نشان می‌دهد که این افراد نه تنها شرم و ترسی برای پوشاندن چهره نداشتند بلکه برای شناخته شدن و کسب شهرت در انجام آن فجایع تلاش و به آن افتخار هم می‌کردند.
به گواهی تاریخ حتی یکی از همین ۱۰ نفر به نام اسد بن مالک که روی بدن مطهر امام حسین(ع) اسب تازانده بود، برای گرفتن جایزه از ابن زیاد، در وصف این عمل شنیع شعری با این مضمون گفته که «ما بودیم که با اسب‌های نیرومند که به سختی مهار شدند روی کمر و پشت حسین اسب تازاندیم». ابن زیاد هم جایزه کمی به آنها داد. ولی مختار بعداً دست و پای همین ۱۰ نفر را به زمین بسته و اسب بر آنها تازاند تا کشته شدند.
یک اقدام دیگر اینها آن بود که این اسب‌ها را بعداً به مصر برده و نعل‌هایشان را به تبرک روی درب خانه‌هایشان چسباندند. این قضیه بعدها توسط دشمنان اهل بیت مرسوم شد و از طریق سرزمین‌های شرقی سوریه به اروپا راه پیدا کرد و حتی در برخی مناطق ایران هم هنوز افرادی ناآگاه بالای درب مغازه‌ها یا خانه‌ها به نشانه تبرک، نعل می‌چسبانند.
بخش هایی از مصاحبه عباس موزون، پژوهشگر و محقق با خبرگزاری فارس
برای آنکه این باور خرافی و توهین‌آمیز برای همیشه از ذهن و دل مردم کشورمان محو گردد و مردم بدانند که با نصب نعل اسب برای خوش‌یمنی و برکت زندگی‌شان در واقع دارند عمل قاتلان حضرت اباعبدالله علیه‌السلام را تأئید می‌کنند، علمای دین، مخصوصاً امامان جماعت مساجد و صدا و سیما باید دست به روشنگری بزنند و مردم را از این امر خرافی پرهیز بدهند.
مارو ببخش اقاجان