زمان پهلوی که نیروی متخصص رشته های پزشکی و فنی کمبود داشتیم از خارج وارد می کردیم. حال باید این پرسش را درافکند که آیا اگر ما دانشمندان علوم انسانی و خبرگان این رشته که با اسلام در نظر و عمل مأنوس باشند را نداشته باشیم، چگونه می توان این دانشمندان را از بیرون به کشور آورد؟ آیا خارجیان می توانند دغدغه های اسلامی را درک و در جهت اهداف نظام اسلامی حرکت کنند؟ پاسخ بی تردید منفی خواهد بود.
(آن هم به شرط داشتن رتبه در آزمون کارشناسی) اشاره رفته است و فقط این افراد می توانند در رشته مورد نظر به طور پیوسته تا دکتری ادامة تحصیل دهند!
اسلامی سازی علوم انسانی مردان و زنانی فرهیخته، استوار و مصمم می خواهد و از آن سو امکانات تحقیقاتی و... که باید توسط مدیرانی جسور، کارآمد و عاقل تمهید و تدارک شود. با علوم انسانی فقیر و خصوصاً مظلوم نمی توان به جایی راه برد. علوم انسانی و دانشجوی علوم انسانی در سرگردانی به سر می برد و هر روز اقبال به علوم انسانی و توجه مسئولین به آن کمتر می شود و در این میان هشدار رهبر معظم انقلاب اسلامی شنیده می شود اما عده ای حتی با این بانگ رسا نیز از خواب گران بر نمی خیزند.
بیش از هر جا در مکتب فرانکفورت دیده می شود که البته مجال پرداختن بدان این مقال نیست.