سکوت دخترها در این فیلم شنیدنی است
فیلمی که دست خالی رهایت نمی‌کند
چهارشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۲ ساعت ۰۹:۳۱
کد مطلب: 307660
این فیلم که البته با استقبال منتقدان و خبرنگاران مواجه شد در پی مطرح کردن یک موضوع اجتماعی مگو است که باید روزی و روزگاری مطرح می‌شد.
آزار جنسی کودکان و دخترکان همان موضوعی است که با شیوه‌ای منطقی و دوری حاشیه از متن جلوی دوربین پوران درخشنده رفته است. مریلا زارعی که نقش خانم تولایی را به عنوان یک وکیل دلسوز بازی می‌کند در کنار بازی درخشان و تحسین برانگیز شهاب حسینی به عنوان بازپرس دادسرا جملگی یکپارچگی در محتوا را برای مخاطب سبب‌ساز شده‌اند.
این فیلم یک هشدار است، هشدار به تمامی پدران و مادرانی که شاید در خواب غفلت به سر می‌برند. هشدار فیلم از آنجایی شروع می‌شود که طناز طباطبایی یک نفر را به قتل می‌رساند، قتل فردی که سال‌ها پیش از آن خودش را کشته بود و حالا در حال کشتن دیگر کودکان معصوم بود.
پدر و مادرانی که در خانه خود مستخدم دارند، پدران و مادرانی که حتی برای رساندن فرزندانشان به مدرسه هم وقت نمی‌گذارند و شاگرد و کارگرشان را برای این کار انتخاب می‌کنند مهمترین مخاطبان این هشدار هستند، والدینی که حواسشان جمع نیست.
کارگردان این فیلم بدون لکنت زبان و در فضایی رئال حرف‌هایی را به زبان می‌آورد و تصویر می‌کشد که پیش از این شاید برای گفتنش ترس وجود داشت اما حالا شاید با این فیلم هشدارگونه جلوی خیلی از جنایت‌ها گرفته شود و اینجاست که بالاخره یک فیلمساز به رسالتش عمل می‌کند که همان نشان دادن مشکلات اجتماعی است.
"هیس دخترها..." با توجه به بازی خوب حسینی و زارعی تا آخرین لحظه دست مخاطب را در دستش محکم می‌گیرد و اجازه اتلاف وقت را به او نمی‌دهد. مخاطب اما بعد از دیدن این فیلم است که قدری به جامعه عمق می‌زند و دست اجتماع مقداری جلویش باز می‌شود.
فیلم‌های اجتماعی هشدارگونه در جامعه کم نیستد که البته توانسته باشند گیشه را نیز سیر کنند اما حقیقتا این فیلم برای گیشه ساخته نشده است و با پز روشنفکری این موضوع را مورد بررسی قرار نداده است.
برآورد صحیح از وضعیت اجتماع و همچنین روند دادرسی در دادگاه‌ها عینیت بخشی به داستان کرده و موجب تقویت آن شده است. گرچه امکان دارد برخی برداشت‌های اشتباه نظیر نفی قصاص از فیلم داشته باشند اما به اعتقاد نگارنده که از منتقدان سرسخت فیلم من مادرش هستم ساخته فریدون جیرانی بوده و هستم به دلیل نشان دادن تصویری زشت از احکام اسلامی معتقدم که در ساخته جدید پوران درخشنده به هیچ وجه زیر سوال رفتن احکام اسلامی مورد نظر نیست.
البته در این فیلم ضعف و خلاهای قانونی به خوبی آسیب شناسی شده که می‌بایست مورد توجه قرار گیرد و از این جهت نیز باز نکته مثبتی برای فیلم است.
در پایان باید گفت فیلم هیس... یک هشدار معقولانه و بجاست که می‌بایست گفته می‌شد.
۸۳
بسیار فیلم خوب و آموزنده ای برای خانواده ها بود. صدا و سیما باید در ترویج اینگونه فیلمها و یا حداقل تبلیغ آنها بسیار فعالتر عمل کند.
این فیلم هرچند شهامت بیان موضوعی رنج آور اما نهفته در جامعه را دارد اما با اشکالاتی رو به رو ست که نتیجه گیری های غلطی را در انتهابه بار می آورد که خود ظلمی بزرگ و کمک به کج اندیشی هاست:
1- شخصیت خانم طباطبایی در فیلم فردی است که مورد ظلم واقع شده و مخاطب طرفدار او و به دنبال احیای حقوق اوست و لذا در نهایت راضی به قصاص او برای قتلی که مرتکب شده نمی شود و از اجرای این حکم الهی ناخشنود خواهد بود
2- در دادگاه های کشورمان مسائلی که منجر به قصاص و اعدام است با چنین سرعتی پیش نمی رود و قاضی و خانواده متهم به دنبال راه های دیگری برای جبران جرم صورت گرفته (پرداخت دین، گرفتن رضایت، حکم به دفاع از خویش و مظلوم و ...) می باشند
3- در مورد قتل صورت گرفته متهم در موضع دفاع از مظلوم بوده و دچار قتل شبه عمد است یعنی این قتل با طرح و نقشه قبلی نبوده پس می توانست حکم دادگاه به گونه ای دیگر باشد
موارد فوق در راستای حکم قصاص بود که به نظر موضوع فرعی فیلم است اما در ارتباط با موضوع اصلی فیلم:
1- مجرم(بابک حمیدیان) در آخر فردی معرفی می شود که دچار اختلال روانی است و از طبقه پایین جامعه و ظاهری تقریبا مدهبی دارد و این طور نتیجه گرفته می شود که تنها افرادی با این خصوصیات مرتکب چنین جنایتی می شوند در حالی که آنچه در واقعیت وجود دارد فرای این امر است و حتی افراد به ظاهر متشخص در جامعه در قشرهای مختلف (مالی) با ظاهر متفاوت نیز می توانند این عمل قبیح را انجام دهند
2- فردی که مرتکب کودک آزاری و تجاوز جنسی کودکان می شود در مرحله اول فردی روانی نیست بلکه فردی است که دچار انحراف اخلاقی است. در بسیاری از متون کتب روانشناسی غربی انحرافات اخلاقی را گاه اختلال روانی می نامند و حتی پا فراتر گداشته و آن را حالتی از حالات طبیعی انسان نام می نهند و این گونه است که مسئله مهم اخلاق و توان انسان در کنترل نفس و شهواتش به کنار نهاده می شود
این موارد تنها بخشی از اشکالات این گونه فیلم هاست که با در نظر گرفتن تمام جوانب ساخته نمی شوند
تنها فریاد زدن مهم نیست بلکه مهم است که بدانی چه چیزی را کجا و کی فریاد بزنی؛ گاه فریاد نابجای کمک، بهمن را بر سرت فرو خواهد آورد.
به امید توفیق روزافزون فیلمسازان دلسوز و متعهد
1- شخصیت خانم طباطبایی در فیلم فردی است که مورد ظلم واقع شده و مخاطب طرفدار او و به دنبال احیای حقوق اوست و لذا در نهایت راضی به قصاص او برای قتلی که مرتکب شده نمی شود و از اجرای این حکم الهی ناخشنود خواهد بود
2- در دادگاه های کشورمان مسائلی که منجر به قصاص و اعدام است با چنین سرعتی پیش نمی رود و قاضی و خانواده متهم به دنبال راه های دیگری برای جبران جرم صورت گرفته (پرداخت دین، گرفتن رضایت، حکم به دفاع از خویش و مظلوم و ...) می باشند
3- در مورد قتل صورت گرفته متهم در موضع دفاع از مظلوم بوده و دچار قتل شبه عمد است یعنی این قتل با طرح و نقشه قبلی نبوده پس می توانست حکم دادگاه به گونه ای دیگر باشد
موارد فوق در راستای حکم قصاص بود که به نظر موضوع فرعی فیلم است اما در ارتباط با موضوع اصلی فیلم:
1- مجرم(بابک حمیدیان) در آخر فردی معرفی می شود که دچار اختلال روانی است و از طبقه پایین جامعه و ظاهری تقریبا مدهبی دارد و این طور نتیجه گرفته می شود که تنها افرادی با این خصوصیات مرتکب چنین جنایتی می شوند در حالی که آنچه در واقعیت وجود دارد فرای این امر است و حتی افراد به ظاهر متشخص در جامعه در قشرهای مختلف (مالی) با ظاهر متفاوت نیز می توانند این عمل قبیح را انجام دهند
2- فردی که مرتکب کودک آزاری و تجاوز جنسی کودکان می شود در مرحله اول فردی روانی نیست بلکه فردی است که دچار انحراف اخلاقی است. در بسیاری از متون کتب روانشناسی غربی انحرافات اخلاقی را گاه اختلال روانی می نامند و حتی پا فراتر گداشته و آن را حالتی از حالات طبیعی انسان نام می نهند و این گونه است که مسئله مهم اخلاق و توان انسان در کنترل نفس و شهواتش به کنار نهاده می شود
این موارد تنها بخشی از اشکالات این گونه فیلم هاست که با در نظر گرفتن تمام جوانب ساخته نمی شوند
تنها فریاد زدن مهم نیست بلکه مهم است که بدانی چه چیزی را کجا و کی فریاد بزنی؛ گاه فریاد نابجای کمک، بهمن را بر سرت فرو خواهد آورد.
به امید توفیق روزافزون فیلمسازان دلسوز و متعهد
