"هیس دخترها..." با توجه به بازی خوب حسینی و زارعی تا آخرین لحظه دست مخاطب را در دستش محکم می‌گیرد و اجازه اتلاف وقت را به او نمی‌دهد. مخاطب اما بعد از دیدن این فیلم است که قدری به جامعه عمق می‌زند و دست اجتماع مقداری جلویش باز می‌شود.

جهان نیوز - سیدیوسف آل داوود: "هیس دخترها فریاد نمی‌کنند" جدیدترین ساخته پوران درخشنده است که در آخرین سانس سی‌امین جشنواره فیلم فجر در روزهای پایانی سال گذشته به نمایش درآمد.

این فیلم که البته با استقبال منتقدان و خبرنگاران مواجه شد در پی مطرح کردن یک موضوع اجتماعی مگو است که باید روزی و روزگاری مطرح می‌شد.

آزار جنسی کودکان و دخترکان همان موضوعی است که با شیوه‌ای منطقی و دوری حاشیه از متن جلوی دوربین پوران درخشنده رفته است. مریلا زارعی که نقش خانم تولایی را به عنوان یک وکیل دلسوز بازی می‌کند در کنار بازی درخشان و تحسین برانگیز شهاب حسینی به عنوان بازپرس دادسرا جملگی یکپارچگی در محتوا را برای مخاطب سبب‌ساز شده‌اند.

این فیلم یک هشدار است، هشدار به تمامی پدران و مادرانی که شاید در خواب غفلت به سر می‌برند. هشدار فیلم از آنجایی شروع می‌شود که طناز طباطبایی یک نفر را به قتل می‌رساند، قتل فردی که سال‌ها پیش از آن خودش را کشته بود و حالا در حال کشتن دیگر کودکان معصوم بود.

پدر و مادرانی که در خانه خود مستخدم دارند، پدران و مادرانی که حتی برای رساندن فرزندانشان به مدرسه هم وقت نمی‌گذارند و شاگرد و کارگرشان را برای این کار انتخاب می‌کنند مهمترین مخاطبان این هشدار هستند، والدینی که حواسشان جمع نیست.

کارگردان این فیلم بدون لکنت زبان و در فضایی رئال حرف‌هایی را به زبان می‌آورد و تصویر می‌کشد که پیش از این شاید برای گفتنش ترس وجود داشت اما حالا شاید با این فیلم هشدارگونه جلوی خیلی از جنایت‌ها گرفته شود و اینجاست که بالاخره یک فیلمساز به رسالتش عمل می‌کند که همان نشان دادن مشکلات اجتماعی است.

"هیس دخترها..." با توجه به بازی خوب حسینی و زارعی تا آخرین لحظه دست مخاطب را در دستش محکم می‌گیرد و اجازه اتلاف وقت را به او نمی‌دهد. مخاطب اما بعد از دیدن این فیلم است که قدری به جامعه عمق می‌زند و دست اجتماع مقداری جلویش باز می‌شود.

فیلم‌های اجتماعی هشدارگونه در جامعه کم نیستد که البته توانسته باشند گیشه را نیز سیر کنند اما حقیقتا این فیلم برای گیشه ساخته نشده است و با پز روشنفکری این موضوع را مورد بررسی قرار نداده است.

برآورد صحیح از وضعیت اجتماع و همچنین روند دادرسی در دادگاه‌ها عینیت بخشی به داستان کرده و موجب تقویت آن شده است. گرچه امکان دارد برخی برداشت‌های اشتباه نظیر نفی قصاص از فیلم داشته باشند اما به اعتقاد نگارنده که از منتقدان سرسخت فیلم من مادرش هستم ساخته فریدون جیرانی بوده و هستم به دلیل نشان دادن تصویری زشت از احکام اسلامی معتقدم که در ساخته جدید پوران درخشنده به هیچ وجه زیر سوال رفتن احکام اسلامی مورد نظر نیست.

البته در این فیلم ضعف و خلاهای قانونی به خوبی آسیب شناسی شده که می‌بایست مورد توجه قرار گیرد و از این جهت نیز باز نکته مثبتی برای فیلم است.

در پایان باید گفت فیلم هیس... یک هشدار معقولانه و بجاست که می‌بایست گفته می‌شد.