سرمایه های تحریم را فراموش نکنیم
پنجشنبه ۱۴ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۰۹:۴۰
کد مطلب: 410937
امروزه، بسیاری از سوءتفاهمات و تعبیرهای نادرست از اقتصاد آزاد و رقابتی برطرف شده و رفتن به سوی فضای سالم اقتصادی، به یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر و یک خواست ملی تبدیل شده است. به عبارت دیگر، امروز نوبت بخشیدن جان دوباره‌ای به اقتصاد و پیروی از دانش و فرهنگ و ابزار بین‌المللی کسب و کار است و کشور، نیازمند اندیشه‌های نو برای مدیریت پساتحریم است.
در این میان، اطمینان دارم کشور در سالهای پیش رو به سوی حرکت مثبت و باز شدن بسیاری از تگناهای بین‌المللی پیش می رود و پتانسیل های نهفته در همه بخش‌های اقتصادی ایران از جهانگردی گرفته تا جذب سرمایه های خارجی، از راه‌اندازی مجدد خطوط تولید کارخانه‌ها تا گسترش تجارت خارجی، از رونق گرفتن مجدد صادرات کالاهای نفتی و غیرنفتی و گشایش‌های پولی و بانکی بین المللی، همه و همه امکانپذیر است و فعالان اقتصادی با خوش بینی، منتظر شکوفه دادن تلاشهای فراوان امروز هستند.
البته امروز ما یک برگ برنده هم داریم و آن هم تجربه فراوانی است که تجار و فعالان اقتصادی در سالهای سخت گذشته فرا گرفته اند. حقیقتا اگر این همه هوش و فراست و مهارت مدیران فعال در بخش خصوصی کشور نبود تا به حال جامعه زیانهای اقتصادی بسیار بیشتری را می بایست تحمل می کرد.
باور و عزت نفس ایرانی، مقاومت سرسختانه، قدرت تحلیل شرایط در وضعیتهای بحرانی، انعطاف پذیری و یافتن راه‌حل های جایگزین، مدیران بخش خصوصی ایران را تبدیل به قهرمانان دوره تحریم کرده است.
این همان سرمایه قابل تقدیری است که در سالهای رونق و شکوفایی، می تواند به سرعت عقب ماندگی‌ها را جبران کند و کشور را به سمت پیشرفت و شکوفایی چشمگیری سوق دهد.
امروز مدیران و متخصصین صنعتی و بازرگانی خواستار تحولات مثبت و تغییرات گسترده ای در شاخص های اقتصادی هستند. تمامی آنچه که در دولت و مجلس تصویب می شود برای فعالان اقتصادی است،اما به راستی فعالان اقتصادی تا چه اندازه در تصمیمات اقتصادی دولت نقش دارند.
در پاسخ باید گفت که به نظر می‌رسد ما به حاشیه رانده شده ایم و تصمیمات توسط تفکرات دولتی و نا آشنا به مهارتهای فنی کسب و کار گرفته می شود. ما باید این درهای بسته را بگشاییم. اگر ما تابه حال فوتسال بازی می‌کردیم با باز شدن درهای اقتصاد ایران به روی دنیا و رفع تحریمهای ناجوانمردانه بین المللی می توانیم برای فوتبال بازی کردن آماده شویم. پس زمین آماده و بکر و حاصلخیزی پیش روی ما است و تمامی عناصر کاشت و داشت و برداشت هم مهیا است.
در این میان امید می‌رود تفکرات مبتنی بر اقتصاد دولتی و تفکرات خاص و خسته و کلاسیک و کم تحرک اجازه دهند تا بخش خصوصی به ایفای نقش واقعی خود در دوران پس از تحریم بپردازد. از سوی دیگر، باید راهکارهای عملی برای بهبود فضای کسب و کار در نظر گرفته شود، این راهکارها بسیار روشن هستند. راهکارهایی که در دنیا جواب داده است . ما حق نداریم اصول اقتصادی و دانش تجربه شده جهانی را به چالش بکشیم. علم اقتصاد علم کشف سنن الهی حاکم بر پارامترهای اقتصادی است. بشر سالها تجربه کرده است و هزینه پرداخته است.
ما قرار نیست دوباره چرخ را اختراع کنیم.قوانین عرضه و تقاضا همچون یک ماشین حساب به خوبی کار می کنند، البته این به معنی ساده انگاری مفاهیم عمیق اقتصادی نیست. منظور این است که ما باید اول تکلیفمان را با خودمان روشن کنیم؛ آیا می خواهیم اقتصاد ما شفاف باشد یا خیر. آیا می خواهیم بدون استثنا مالیات بپردازیم، آیا قدرت تحمل رقابت را داریم، آیا حاضریم از رانت های اقتصادی و انحصارات تولید دست بکشیم، آیا می خواهیم از اندیشه های کارآفرینانه حمایت واقعی کنیم، آیا حاضریم با قدرت از حقوق مالکیت دفاع کنیم ، آیا حاضریم فرهنگ کار و تلاش را در عمق باورهای فرهنگی خود تقویت کنیم، آیا اطمینان داریم که سرمایه و سرمایه دار در یک فضای سالم اقتصادی قابل تحسین اند، آیا حاضریم سرمایه گذاران خارجی در کشور ما سرمایه گذاری کنند و یک منفعت برد- برد را رقم بزنند، آیا حاضریم به تخصص و دانش بیشتر بهای بیشتری بدهیم.
اطمینان دارم اگر جواب سوالات بالا مثبت باشد ما نیمی از راه بهبود فضای کسب و کار را پیموده ایم. نیمه دیگر تنها با فرض اول میسر است. نیمه دوم اجرای سیاستهای مثبت اقتصادی است. سیاستهایی که تامین مالی بنگاه های اقتصادی را بهبود می دهد، بروکراسی اداری و مقررات را شفاف و ساده سازی می کند، امکان استفاده از دانش و مهارتهای فنی بین المللی را فراهم می‌کند و با تقویت نظام قضایی ،حفظ حقوق و امنیت بلندمدت یک بنگاه اقتصادی را فراهم می کند.
