۰
اگر موسوي سكته هم مي‌كرد، جاي تعجبي نداشت!
وبلاگ گفتم گفت/فرهاد جعفري
شنبه ۸ اسفند ۱۳۸۸ ساعت ۱۲:۴۷
کد مطلب: 98816
بر اساس اين گزارش در اين مطلب آمده است:
وقتي يك تابوي اصلي بشكند؛ پشت سرش، بسيار تابوهاي زيرمجموعه در آن حوزه خواهند شكست. با سرعتي كه ناشي و متاثر از اهميت و ارزشمنديِ شكستن آن تابوي اصلي‌ست.
براي همين بود كه وقتي محمود احمدي‌نژاد تصميم به معرفي سه وزير زن به مجلس گرفت؛ گوشه‌هاي چپ و راست اليگارشي با تمام توان كوشيدند مانع تحقق چنين امري شوند.اما خدا نخواست و مقاومت رئيس‌جمهور صاحب‌راي و صاحب‌نظر موجب شد كه زنان ايراني، پس از سه‌دهه جنس دوم بودن، سرانجام به يكي از بزرگترين روياهاي خود دست يابند و شاهد وزارت يك زن باشند.
حالا، يعني فقط كمي پس از آن، شاهد سرعت‌گرفتن دستيابي زنان به مناصب و فرصت‌هايي هستيم كه پيش از اين متصور نبود.
يك زن به سمت رياست موزه ملي ايران رسيده است؛ يك زن ديگر به عضويت هيات مديره يك باشگاه فوتبال دست يافته و يك اسكي‌باز زن، توانسته است كه براي نخستين‌بار در تاريخ ورزش كشور، به المپيك زمستاني برود و با ديگر زنان جهان رقابت كند (كه همه اين موارد هم، با مخالفت رسانه‌هاي تحت امر اليگارشي روبرو شد كه در ايام انتخابات، چنان "حقوق زنان.. حقوق زناني " مي‌گفتند كه آب از دهان طرفداران حقوق زن سرازير و باورشان شده بود كه اليگارشي توبه كرده و از اين پس مدافع حقوق آنها خواهد بود!).
خواندم كه خبر سكته نامزد دست‌نشانده اليگارشي (كه صبح روز اعلام كانديداتوري به قم رفت و برنامه‌هايش را قبل از ارائه به مردم كشورش به مراجع قم ارائه كرد!) تكذيب شده است. اين عكس‌ها را كه ديدم (عكس مرجان كلهر و مرضيه وحيددستجردي) با خودم گفتم: اگر سكته مي‌كرد هم تعجبي نداشت!
