نويسنده پرفروشترين كتاب سال 87 با اشاره به مخالفت حاميان موسوي با انتخاب وزير زن از سوي رئيس‌جمهور، نوشته است: وقتي عكس‌هاي حضور مرجان كلهر در المپيك را ديدم، با خودم گفتم: اگر موسوي سكته مي‌كرد هم تعجب نداشت!

فرهاد جعفري نويسنده كتاب كافه پيانو كه پرفروشترين كتاب سال 87 شد، در يادداشتي در وبلاگ شخصي خود با نام "گفتم گفت "، مطلبي را با عنوان "اگر موسوي سكته هم مي‌كرد، جاي تعجبي نداشت! " منتشر كرده است.

بر اساس اين گزارش در اين مطلب آمده است:

وقتي يك تابوي اصلي بشكند؛ پشت سرش، بسيار تابوهاي زيرمجموعه در آن حوزه خواهند شكست. با سرعتي كه ناشي و متاثر از اهميت و ارزشمنديِ شكستن آن تابوي اصلي‌ست.
براي همين بود كه وقتي محمود احمدي‌نژاد تصميم به معرفي سه وزير زن به مجلس گرفت؛ گوشه‌هاي چپ و راست اليگارشي با تمام توان كوشيدند مانع تحقق چنين امري شوند.اما خدا نخواست و مقاومت رئيس‌جمهور صاحب‌راي و صاحب‌نظر موجب شد كه زنان ايراني، پس از سه‌دهه جنس دوم بودن، سرانجام به يكي از بزرگترين روياهاي خود دست يابند و شاهد وزارت يك زن باشند.
حالا، يعني فقط كمي پس از آن، شاهد سرعت‌گرفتن دستيابي زنان به مناصب و فرصت‌هايي هستيم كه پيش از اين متصور نبود.
يك زن به سمت رياست موزه‌ ملي ايران رسيده است؛ يك زن ديگر به عضويت هيات مديره يك باشگاه فوتبال دست يافته و يك اسكي‌باز زن، توانسته است كه براي نخستين‌بار در تاريخ ورزش كشور، به المپيك زمستاني برود و با ديگر زنان جهان رقابت كند (كه همه‌ اين موارد هم، با مخالفت رسانه‌هاي تحت امر اليگارشي روبرو شد كه در ايام انتخابات، چنان "حقوق زنان.. حقوق زناني " مي‌گفتند كه آب از دهان طرفداران حقوق زن سرازير و باورشان شده بود كه اليگارشي توبه كرده و از اين پس مدافع حقوق آنها خواهد بود!).
خواندم كه خبر سكته نامزد دست‌نشانده اليگارشي (كه صبح روز اعلام كانديداتوري به قم رفت و برنامه‌هايش را قبل از ارائه به مردم كشورش به مراجع قم ارائه كرد!) تكذيب شده است. اين عكس‌ها را كه ديدم (عكس مرجان كلهر و مرضيه وحيددستجردي) با خودم گفتم: اگر سكته مي‌كرد هم تعجبي نداشت!