زخم‌چرکین فساداخلاقی‌غرب درBBCسر بازکرد
دوشنبه ۴ شهريور ۱۳۹۲ ساعت ۰۹:۱۵
کد مطلب: 308760
طی هفته گذشته با متهم شناخته شدن یکی دیگر از مجریان سابق این شبکه- دیوید پاتریک گریفین- مشهور به دیو لی تراویس به ۱۱ مورد آزار جنسی کودکان و یک مورد تعرض جنسی، بار دیگر پرونده یوتری در صدر اخبار رسانه ای جهان جای گرفت. پرونده ای که صدای مهیب آن یک سال پس از مرگ جیمی سویل، مجری مشهور دهه ۷۰ BBC در برنامه هایی پر رقص و آواز و غالباً تحت پوشش مؤسسات خیریه برای کودکان بی‌سرپرست یا معلول، جامعه بریتانیا و فراتر از آن جامعه رسانه‌ای دنیا را در حیرت فروبرد.
طبق اعلام پلیس بریتانیا تاکنون ۱۵۴ مظنون در این پرونده شناخته شده اند که اکثر آنها ستارگان پاپ، مجریان و حتی برخی مدیران پیشین BBC از دهه ۷۰ به این سو هستند که بسیاری از آنها هم اینک بازنشسته شده و یا فوت کرده اند. طی تحقیقات به عمل آمده پس از افشاگری شبکه ITV۱ از جیمی سویل، تنها در ارتباط با او بیش از ۴۵۰ شکایت و حدود ۳۰۰ مورد اتهام آزار و تعرض جنسی به کودکان و دختران ۱۰ تا ۱۵ سال وجود دارد.
آنچه در این میان بهت انگیز است، این است که چگونه چنین فساد اخلاقی گسترده‌ای، طی مدت بیش از چهار دهه در قلب جامعه رسانه ای غرب که خود مدعی به روزترین و تازه ترین اخبار دنیاست، پنهان می‌ماند؟ چگونه می شود رسانه ای که مدیران آن همواره بر صیانت اخلاق حرفه ای تأکید می‌ورزند، در درون خود دچار چنین بی‌اخلاقی‌های فاجعه آمیزی بوده و از آن بی خبر مانده باشند؟ این مسئله وقتی بغرنج تر می شود که برخی از متهمان این پرونده، از مجریان و مدیران تا هنرپیشگان و ستاره های پاپ، مستقیم یا غیر مستقیم با عالی ترین سطوح سیاسی و از جمله با خاندان سلطنتی در بریتانیا مراوده های دور و نزدیک داشته و دارند. چنان که خود سویل در گفت وگویی با نشریه سلطنتی اسکوایر گفته بود: "چیزی که درباره من و خانواده سلطنتی وجود دارد این است که من کارها را انجام می‌دهم و پنهانی‌ترین پوشش را به کار می برم. من میلیون ها سال است خانواده سلطنتی را می شناسم!"
اینک پس از سال ها سکوت، افشای ناگهانی و گسترده این دست فسادها، این پرسش را در اذهان عمومی و مخاطبان داخلی و خارجی این ابررسانه بریتانیایی تداعی می کند که آیا همین ارتباطات و مراودات سیاسی میان رسانه و کانون های قدرت در غرب باعث پنهان ماندن بسیاری از فجایع اخلاقی و سیاسی نمی شود؟ آیا نسبتی میان این گونه فسادهای اخلاقی در رسانه هایی مانند BBC یاستارگان هالیوودی و فسادسیاسی در نهادهایی مانند اینتلجنت سرویس و سازمان سیا که هرازگاه اسناد جنایات پیشین شان (مانند کودتای ۲۸ مرداد در ایران) برملا می شود، وجود ندارد؟ و سرانجام اینکه به واقع سیاستمداران غرب -بالاخص در این مورد خاص، بریتانیا- تا چه حد از این گونه فسادها مطلعند یا اصولاً شریک و عامل ترویج آنند؟
این پرسش ها به ویژه وقتی رنگ جدی‌تری به خود می گیرند که بدانیم برای نمونه، همین چند ماه پیش در پی پخش برنامه‌ای در BBC که در آن یکی از نمایندگان حزب محافظه کار به سوءاستفاده جنسی و فساد اخلاقی متهم می شد، مدیر عامل این شبکه-جورج انت ویسل- ناچار به استعفا و کناره گیری از سمت خود در این شبکه شد.
پی نوشت:
۱. شایان ذکر است این رسانه دوباره همان نام نخست یعنی بنگاه سخن پراکنی بریتانیا را جایگزین سرویس امپراطوری نمود.
۲. بنا به گفته مسئولان BBC، وزارت خارجه بریتانیا تنها بودجه بخش خارجی این رسانه را تأمین می نماید.
