شعر هموطن‌ساکن‌سوئیس برای‌امام+صوت

یاد ِ یاری که به دلها امامی می‌کرد

مخلصانه چون خدا را، غلامی می‌کرد

طالب ِ قدر و کرامت، همه را روی زمین

بهرِ احیای ِ شرَف، طرح ِ نظامی می‌‌کرد

سلطه بُت‌زدگان را بر نمی‌تافت دَمی

در صراط انبیاء، فشرده گامی می‌‌کرد

مبتکر، راست نظر، مستقل و ژرف نگر

جمله در ضعف و ظفر یکه مرامی می‌‌کرد

گرچه مشکلات عالم به دل اندوخته بود

محرم ِ پیر و جوان، ساده کلامی می‌‌کرد

بخت ِ سالاری مهار اندر مدارِ بندگی

کام ِ دل را به خرد، توسن ِ رامی می‌‌کرد

چشمه قدرت ِ دین را جریان بود و جَلا

جلوه مقتدر از کیان اسلامی می‌کرد

متکی به رأی مردم سپرِ  کین و کفا 

سیرت ِ جدّ ِ خود ایفای ِ تمامی می‌کرد

هر چه افراط و دغا را نظری تنگ روا

در تمنای ِ صفی، گشاده کامی می‌‌کرد

چون غریبانه نمی گشت پناهندۀ عشق

مگر اندر خطر و خوف، دوامی می‌‌کرد

بارالهی چه بگویم که چو «فردین» نشود

خجل و خمیده از دور، سلامی می‌کرد