برای رسیدن گلابی برجام باید صبور باشیم و ماجراجویی نکنیم!
پنجشنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۶ ساعت ۱۶:۴۱
کد مطلب: 556826
«پیروی از رویکردهای بین‌المللی‌پسند و منزوی‌کننده دولت ترامپ در داخل و خارج آمریکا، ارائه رفتاری پرحوصله و بالابردن آستانه تحمل و بردباری کشور و مردم می‌تواند به امن و صواب نزدیک‌تر باشد. هرگونه ماجراجویی و رفتار بحران‌زا می‌تواند تأمین‌کننده خواست و منافع تندروهای حاکم بر آمریکا و مشوقی برای تداوم سیاست‌های جنگ‌طلبانه آنان و وقوع تحولات خسارت‌بار برای کشور و منطقه باشد».
این روزنامه اصلاح طلب در بخش دیگری از این مطلب نوشت:
«در این وضعیت برجام هرچند به‌طور ضعیف و کمابیش ناکارآمد استمرار می‌یابد، این فرصت در اختیار جمهوری اسلامی ایران و دیگر کشورهای باقی خواهد ماند که در پی انتخابات سال آتی کنگره آمریکا و شکست احتمالی جمهوری‌خواهان یا حتی عدم انتخاب مجدد آقای ترامپ در ۲۰۲۰ بار دیگر این برنامه را با مشارکت آمریکا ادامه دهند؛ اما اگر آمریکا خواستار حفظ برجام و در کنار آن خواستار اعمال فشار و مذاکره با ایران درباره سایر موارد مورد مناقشه شود، احتمالاً اتحادیه اروپا، فرانسه، انگلیس و آلمان با آن مخالفت نخواهند کرد، اما این سیاست چندان مورد استقبال روسیه و چین واقع نخواهد شد».
روزنامه‌های اصلاح طلب در روزهای اخیر در مطالب متعدد تاکید داشتند که «ایران باید از دست‌زدن به هر اقدامی که شائبه نقض برجام از سوی کشورمان باشد، پرهیز کند. دراین‌باره حتی توسل به ادبیات تهدید و ذکر این گزاره که ایران می‌تواند به شرایط قبل از برجام بازگردد، هم به صلاح کشورمان نیست».
روزنامه شرق وعدهٔ سال ۲۰۲۰ را داده است. این جماعت همچنان به نقطه‌های خیالی چشم دوخته و به تنفس مصنوعی به جسد برجام مشغولند.
در آبان سال ۹۵ آقای روحانی با تشبیه برجام به درخت سیب و گلابی، از مردم خواست برای دیدن نتایج اقتصادی توافق هسته‌ای صبر کنند تا درخت به ثمر برسد.
در سال ۹۲ قرار بود مشکلات در ۱۰۰ روز اول حل شود، بعد از انتخابات قرار شد با توافق ژنو این مشکلات حل شود، بعد از توافق ژنو همه چیز به توافق لوزان گره خورد و بعد از لوزان قرار بود «فتح الفتوح برجام»! مشکلات را ریشه کن کند. بعد از آن نیز گفته شد در روز اجرای برجام-دی ماه ۹۴- مشکلی در کشور باقی نخواهد ماند و حالا که حدود ۲۰ ماه از اجرای برجام نیز گذشته است، باز هم مردم را به صبوری توصیه می‌کنند.
گفتنی است روزنامه‌های اصلاح طلب در طول مذاکرات هسته‌ای، برای تحت فشار قرار دادن نهادهای تصمیم گیر و همچنین ایجاد نگرانی در افکار عمومی، هشدار می‌دادند. برای مثال ادعا می‌شد که هر روز تأخیر در رسیدن به توافق و اجرای آن بیش از ۱۰۰ میلیون دلار ضرر به کشور وارد می‌کند.
