۰
نقش شوراها در ایجاد شهری آرام
مرتضی غرقی
سه شنبه ۱۰ ارديبهشت ۱۳۹۲ ساعت ۱۴:۰۹
کد مطلب: 284149
کلان شهرهای جهان مشکلات مشابهی دارند. از این رو دولتمردان کشورهای پیشرفته برای برون رفت از این مشکلات راه حل های عملی را بکار گرفته اند که استفاده از این تجربیات در ایران می تواند هزینه های اداره شهرهای بزرگ از جمله تهران را کاهش داده و زندگی آرامی را برای شهروندان به ارمغان آورد. در کشورهای پیشرفته صنعتی آلودگی های زیست محیطی، کمبود فضای سبز، سیل مهاجرت و ترافیک سرسام آور که تاثیرات مستقیمی بر رفتارهای اجتماعی مردم داشته و دارد از جمله مهمترین مسائلی است که مورد توجه شهرداری ها قرارگرفته است و نکته قابل توجه اینکه تنها در سایه مدیریتی هوشمند می توان بر مشکلات شهری فائق آمد.
برخی از کشورها برای برون رفت از این مشکلات طرح انتقال پایتخت را به اجرا درآورده اند به طور مثال در سال‌های 75 تا 80 که بنده در آلمان بودم از نزدیک شاهد انتقال پایتخت از شهر "بن" به شهر "برلین" بودم. دولت آلمان از دو سال قبل از اجرای طرح با برنامه هایی دقیق و زمان‌بندی شده ابتدا زیر ساخت‌های برلین همچون اماکن دولتی و خدمات شهری و سیستم حمل و نقل عمومی را تکمیل و پس از آن در مدت زمانی کمتر از شش ماه پایتخت را از بن به برلین منتقل کرد و آرامش را به شهر بن باز گرداند. دولت آلمان در ادامه با اجرای تقسیم منطقی جمعیت در دیگر شهرها همچون ایجاد شهرهای دانشجویی و یا صنعتی در برخی از مناطق دور از پایتخت همچون مرز با سوئیس انتقال دانشگاه‌های بزرگ را در دستور کار خود قرار داد که شهر دانشجوئی فرایبورگ از این نمونه است بطوری که دانشجویان در این شهرها به دور از دغدغه های شهری و ترافیک در فضایی آرام و علمی به درس و تحقیق می پردازند و در محیطی آرام به تحصیل مشغول هستند. اجرای این سیاست ها در ایران نیز قابل تحقق است.
همچنین اقدامات موثر دیگری در دیگر کشورها تجربه شده که نتیجه مطلوبی در برداشته است. به طور مثال در امریکا جدا کردن پایتخت اقتصادی از سیاسی در این کشور نمونه ای از آن می باشد. در امریکا واشنگتن بعنوان پایتخت سیاسی و نیویورک بعنوان پایتخت اقتصادی تعیین شده است که البته دیگر تقسیم بندی هایی نیز بر اساس نیاز کشوری در امریکا صورت گرفته است. چند سال پیش با یکی از متخصصان امور شهرسازی در نیویورک گپی دوستانه داشتم و از تجربیات او در این خصوص سوال می کردم اظهار می داشت "با جدا کردن پایتخت سیاسی ناخواسته بسیاری از مشکلات شهری نیز کاهش یافته است". او می گفت در شهری که سیاسی نیست، امنیتی هم نیست و تشنج سیاسی هم در آن مشاهده نمی شود و این امر آرامشی نسبی را برای مردم به ارمغان می آورد و توریست ها رغبت بیشتری برای حضور در آن خواهند داشت و در نتیجه درآمد بیشتری نصیب شهروندان می شود. در عین حال در شهری همچون نیویورک در محله منهتن که برج های سربه فلک کشیده وجود دارد، انتظار این است که ترافیک سرسام آوری وجود داشته باشد اما اینگونه نیست چون هنگام ساختن این شهر به مسائل مهم ترافیکی شهر توجه جدی شده است مثلا در هیچ یک از این ساختمان ها که در هر طبقه آن حداقل شش تا هشت واحد آپارتمانی وجود دارد و در مجموع جمعیتی معادل چهار تا شش هزار نفر را در خود جای می دهد، پارکینگی برای اتومبیل ساکنان آن طراحی نشده است و قیمت پارکینگ نیز در منهتن ساعتی ده دلار است. این مسئله عامل بازدارنده ای برای کارکنان این ساختمان هاست که نتوانند با خودروی شخصی به محل کارشان تردد کنند اما در عوض قطارها و متروهای قابل دسترسی برای مردم در منطقه وجود دارد که زودتر از اتومبیل شخصی آنان را به محل مورد نظرشان می رساند و از همه مهمتر سوار بر مترو یا اتوبوس شدن برای مردم نیویورک به فرهنگی عمومی تبدیل شده است که اجرای این سیاست ها تا حدودی در کاهش ترافیک شهری موثر بوده است بنابراین شورا ها می توانند با تصحیح مهندسی شهرها، تقویت سیستم حمل و نقل عمومی، استفاده از سازمانهای غیر دولتی در اجرای مصوبات شورا و مشارکت دادن مردم در حل مشکلات شهری همچون محیط زیست و ترافیک و مدیریت فرهنگی منسجم و مداوم بر آموزشهای شهری برای شهروندان و تربیت نسلی قانومند و متعهد به رعایت مقررات شهری محیطی آرام و پرنشاط برای شهروندان تهرانی مهیا نمایند.
از این رو شوراها باید با بهره گیری از تجربیات دیگر کشورها در مهار مشکلات شهری تلاش جدی را حل مشکلات شهروندان تهرانی داشته باشند و از همه مهمتر اینکه مردم تهران نیز با انتخابی صحیح افرادی را برگزینند که از تعهد و تخصص لازم برای صیانت از رای مردم و آمادگی دفاع از حقوق مادی و معنوی شهروندان تهرانی برخوردار باشند.
*خبرنگار ارشد صدا و سیما در امور بین الملل
