ولایت فقیه از نجف تا جماران
سه شنبه ۳۱ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۲۳:۵۷
کد مطلب: 446117
هم جريانهاى لائيك و هم جريانهاى دينى ترسو و فقهاى بى تشخيص، مي گفتند انقلاب سياسى و تشكيل حكومت جزء شرح وظايف يك فقيه نيست. تقسيم كار تاريخى بصورت سنتى صورت گرفته بود و فقيه نبايد كار سياسى مي كرد و نبايد كارى به كار حكومت مي داشت. حكومت اگر ظالم است يا عادل، به فقيه ربطى ندارد، مومنين هم به تبع او بايد در مسجد نماز بخوانند، حج بروند، روزه بگيرند و ...
اما امام خمينى(ره) مي پرسيد اگر دين فقط همين ها بود، چرا پيامبر اكرم(ص) حكومت تشكيل داد؟ پس اينهمه جهاد در تاريخ اسلام براى چيست؟ اگر پيامبر سياسى نبود، احتياجى به حكومت و جهاد بود؟! پيامبر در مسجد هم نمازش را ميخواند و هم توصيه به تقوا ميكرد و اخلاق مي گفت، هم از همان مسجد مسلمانان را براى جهاد منسجم مي كرد و از همان مسجد احكام حكومت را اجرا مي كرد.
عيسى بن مريم(ع) و موسى بن عمران(ع) و ابراهيم خليل الله(ع) هم اين طور نبودند كه كارى به سياست و حكومت نداشته باشند و الا چرا با قيصر ها و فرعون ها و نمرود ها در افتادند؟ معلوم ميشود كه آنها هم مثل پيامبر اسلام، هم دنبال معنويت و هم دنبال عدالت بوده اند.
شما اگر بروى گوشه خانه ات بنشينى و فقط نماز و دعايت را بخوانى و كارى به كار ظلم و بى عدالتى نداشته باشى، هيچ حكومتى كارى به كارت ندارد. مي گويند انگليسى ها وقتى عراق را گرفته بودند، البته اين دفعه نه، دفعه قبل، چون اينها هميشه مشغول جنايت اند در كشورهاى اسلامى، نخست وزير انگليس آمده بود به عراق، بار اول كه صداى اذان را شنيده بود و ديده بود كه يكعده روى پشت بام ها دارند داد مي زنند، ترسيده بود و پرسيده بود اينها چيست؟ شورشى شده است؟ به او گفتند چيزى نيست، اينها دارند اذان مي گويند، گفت يعنى چه؟ گفتند حرف از خدا و پيغمبر مي زنند و به عبادت نماز دعوت مي كنند، گفت اين كارشان ضررى براى منافع بريتانياى كبير ندارد؟ گفتند نه، گفت پس بگذار اينقدر بخوانند تا گلويشان پاره شود...
