تفاوت اصلاح‌طلبان و اصولگرایان در یک انتخابات
يکشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۱۷:۰۹
کد مطلب: 411515
برگزاری چهارمین دوره این انتخابات در حالی است که قانون اساسی جمهوری اسلامی به صراحت و شفافیت، شوراهای اسلامی اعم از شورایاری‌ها را به عنوان یک رکن اساسی اداره کشور، مورد توجه و دقت قرار داده است.
اهمیت جایگاه شورایاری‌ها نزد مردم از آن جهت است که آنها تنها به دنبال حل مشکلات محله‌ای خود هستند و برآورد ذهنی آنها نیز اینگونه است که قرار نیست این جنس مشکلات در زونکن "گیرودار دعواهای سیاسی" به بایگانی امور اداری بپیوندد اما رفتار برخی چهره‌های سیاسی وابسته به یک جناح خاص، این ذهنیت را بوجود می‌آورد که بار دیگر قرار است یک انتخابات محله‌ای دستخوش رفتار سیاسی قرار بگیرد.
مردم شهر تهران این روزها علاوه بر دخالت در تعیین بالاترین مدیران اداره کشور، حداقل در سطح شهر خودشان، تلاش دارند تا با انتخاب شورایاران، مدیریت شهری را در اداره پایتخت ایران اسلامی یاری کنند.
اما نکته جالب توجه در این رخداد شهری در سطح پایتخت ایران، رفتار دوگانه اصلاح طلبان و اصولگرایان شورای شهر بود. رفتاری که از سوی گروهی با افراط و تفریط همراه بود و گروهی دیگر با شعار "اعتدال واقعی" اسب خود را زین کردند.
هر چند اصلاح طلبان از روز نخست بر طبل «تعویق انتخابات» می‌کوبیدند (که نیات اصلاح‌طلبان از این امر نیز قابل تحلیل و بررسی است) اما اصولگرایان همه همّ خود را جزم کردند تا شورایانی که به واسطه عدم برگزاری انتخابات در موعد مقرر، حکم ۴ ساله آنها به مدت ۷ سال تمدید شده بود، جای خود را به نمایندگان جدید مردم در محلات بسپارند.
چهارمین دوره انتخابات شورایاری‌ها در حالی در اواخر سال ۹۳ برگزار خواهد شد که طبق قانون این انتخابات باید حدودا ۳ سال قبل و در سال ۹۰ برگزار می‌شد اما عدم اهمیت خواست مردم نزد مسئولان قبلی ستاد شورایاری‌های تهران باعث شد که شورایانی که ۷ سال قبل برای این کرسی انتخاب شده بودند بیش از موعد مقرر بر صندلی خود جا خشک کنند.
بر همین مبنا اصولگرایان و در رأس آنها مرتضی طلایی، به عنوان رئیس ستاد شورایاری‌های تهران زیر بار تعویق برگزاری انتخابات نرفت و عملاً سعی کرد راه‌های بهانه‌جویی اصلاح‌طلبان را بسته و زمینه را برای اجماع اصلاح طلبان و اصولگرایان فراهم کند.
هرچند دنیای سیاست، طلایی را نماینده اصولگرایان در شورای شهر می‌شناسد اما وی برای تحقق خواست مردم پای میز مذاکره با نمایندگان دولت تدبیر و امید و نمایندگان اصلاح‌طلب شورای شهر نشست تا فارغ از هر گونه جناح‌بندی سیاسی، زمینه را برای برگزاری هرچه بهتر چهارمین دوره انتخابات شورایاری‌ها فراهم کند. اتفاقی که سرانجام به وقوع پیوست و دولتی‌ها نیز که اختلافات زیادی در مسیر سیاست با مرتضی طلایی و همراهانش در شورای شهر دارند، برای برگزاری این انتخابات با وی همراه شدند.
از سوی دیگر سپردن ریاست هیئت نظارت بر انتخابات به محمد سالاری، یک عضو اصلاح‌طلب شورای شهر تهران، سند محکم دیگری است بر این مدعا که اصولگرایان فارغ از تمامی حساسیت‌های سیاسی و جناحی به انتخابات شورایاری محلات شهر تهران می‌نگرند.
البته با تمامی این رفتارها از سوی اصولگرایان، باز هم اصلاح‌طلبان بیکار ننشسته و به روند تایید صلاحیت نامزدهای انتخابات معترض شدند. این اعتراض‌ها در حالی بود که ریاست هیئت نظارت برعهده یک فرد همسو با خود است و از سوی دیگر، مراکز استعلام‌های ۴ گانه نیز در این احراز صلاحیت‌ها (مانند همه انتخابات) دخالت مستقیم داشتند.
هرچند پس از این اتفاق‌ها باز هم با وساطت اصولگرایان، تعداد قابل توجهی از رد صلاحیت شده‌ها به گردونه رقابت بازگردانده شدند، تا بار دیگر اثبات شود که قرار نیست یک انتخابات شهری با ذره بین سیاسی تحلیل و بررسی شود.
به عبارت دیگر اصولگرایان در برگزاری انتخابات شورایاری‌ها از جامه سیاسی و حزبی خود خارج شده‌اند و تنها به تامین انتظارات مردم شهر تهران می‌اندیشند، حال آنکه برخی رفتارهای اصلاح‌طلبان در همین چند ماه گذشته نشان داده که آنها حتی به یک انتخابات محله‌ای نیز رحم نمی‌کنند و از کوچه کوچه شهر نیز، سودای «بهارستان» و حتی «پاستور» را در سر می‌پرورانند!
با این وجود بعید به نظر می‌رسد که موج‌سازی اصلاح‌طلبان در جریان این انتخابات به همین جا ختم شود و می‌بایست زین پس نیز منتظر جوسازی اصلاح‌طلبان در این انتخابات باشیم. جوسازی‌هایی که البته تا کنون با رفتار منطقی و عقلانی اصولگرایان ره به جایی نبرده است.
{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_22_BLOCK}{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_23_BLOCK}
{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_24_BLOCK}{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_25_BLOCK}
