هیچ کس در ادامه مبارزه به رهبری امام خمینی تردید نداشت اما این که کمتر از یک ماه بعد، انقلاب اسلامی به پیروزی برسد، در مخیله کسی نمی گنجید.
به گزارش گروه مقاومت جهان نيوز، عکسی که می بینید در اواخر دی ماه 1357 در تهران گرفته شده است. آن روزها هنوز کمتر کسی بود که باور داشته باشد رژیم پهلوی به این زودی ها رفتنی باشد. علی رغم خروج شاه، هنوز امیدی به بازگشت امام نبود و تقریبا غاطبه تصور عمومی بر این بود که به زودی متحدان شاه برای بازگرداندن او به تاج و تخت، وارد عمل خواهند شد و باید برای مبارزه با ارتش و مزدوران شاه برای زمانی طولانی آماده شد. هیچ کس در ادامه مبارزه به رهبری امام خمینی تردید نداشت اما این که کمتر از یک ماه بعد، انقلاب اسلامی به پیروزی برسد، در مخیله کسی نمی گنجید.
در این معرکه، هر کس به فراخور توان و حال خود، به مبارزه یاری می رساند. شعار نویسی روی دیوارها، تراکت نویسی و پخش پوسترهای ابتدایی و ساده انقلابی، از رایجترین روش های توده مردم جهت حفظ فضای انقلابی و مخالفت با رژیم پهلوی بود.
عکس این بانوی تهرانی هم که در ابتدای کوچه ای بن بست، با مقوایی شعارنویسی شده ایستاده است، از یادگارهای همان روزها است
با هویت های انقلابمان در شهر چه می کنیم،
مجسمه وسط میدان انقلاب را برداشتند و جایش چیزی نگذاشتند؟!
جلوی مدرسه علوی محل حضور امام در بهمن 57 هیچ یادمانی که نشان از این وقایع باشد برای رهگذران نیست!
در میدان شهداء نیست؟
مگر آقای قالیباف نگفتند باید هویت را به شهر تهران بازگرداند؟
متاسفانه شهرداری در این زمینه برنامه منسجمی ندارد.
مثلا در میدان ولیعصر پلاکارد بنر بزرگی زده شده که نه زیباست و نه دارای تاریخ!
اما در عوض برنامه ای برای میدان شهدا که در آن واقعه 17 شهرویور خونین اتفاق افتاد و یا خیابان ایران که محل سکونت امام در دوره انقلاب و تشکیل دولت موقت بود ندارد؟!
به کار بردن کلمه همه مناسب نیست آنانی که پیوسته بر پیمان حق استوار می مانند الحمدلله کم نیستند چه در سابقین و چه در رویش های لاحق وما برای آنان که از دست رفته اند وسقوط کرده اند هم متاسفیم و واقعا خوشحال نیستیم کاش در جمع خوبان می ماندند