چه كساني نگران بهبود روابط تهران و قاهره هستند؟
دوشنبه ۲ بهمن ۱۳۹۱ ساعت ۰۸:۲۶
کد مطلب: 267506
1- جمهوري اسلامي ايران به اندازه قدمت 33 ساله خود شاهد تحريم هاي غيرقانوني جبهه استكبار بوده و همزمان با افزوده شدن بر قدرت و نفوذ اين انقلاب نيز، بر شدت اين تحريم ها افزوده شده است، طوري كه به جرئت مي توان گفت اين روزها انقلاب جوانمان با وجود شديدترين تحريم ها به راه خود ادامه مي دهد.
بهبود روابط تهران-قاهره طبيعتا مي تواند به بهبود روابط اقتصادي منجر شده و بدين ترتيب بيش از پيش به بي اثر كردن تحريم ها كمك كند. مصر داراي ظرفيت هاي اقتصادي خوبي است و استثمار اين كشور از سوي دست نشانده اي همچون حسني مبارك سال هاست مانع از شكوفايي ظرفيت هاي نهفته در اين كشور متمدن شده است. غربي ها به خوبي مي دانند رونق روابط اقتصادي، تنها يكي از دستاورهاي از سرگيري روابط بين دو كشور خواهد بود.
2- «سوريه» اكنون مسئله اي استراتژيك و حياتي هم براي جبهه ضد مقاومت به رهبري آمريكا و هم براي جبهه مقاومت به رهبري جمهوري اسلامي ايران است. اهميت اين كشور براي دو جبهه به قدري است كه عده اي اعلام كرده اند، پيروز اين ميدان در بسياري از مسائل مهم منطقه اي و حتي بين المللي ميدان داري خواهد كرد.
از سوي ديگر در همين مدت زمان كوتاهي كه از پيروزي انقلاب مصر مي گذرد، اين كشور ظرفيت بالاي بازيگري خود در مسائل مهم منطقه اي را به نمايش گذشته است.
با كنار
اهميت مصر براي دو جبهه به قدري است كه عده اي اعلام كرده اند، پيروز اين ميدان در بسياري از مسائل مهم منطقه اي و حتي بين المللي ميدان داري خواهد كرد.
نگاهي به اظهارات اخير «كامل عمرو»، وزير خارجه مصر كه چند روز پيش پس از ديدار با «علي اكبر صالحي»، وزير خارجه كشورمان مطرح شد به خوبي مويد اين ادعاست. «عمرو» در اين ديدار براي حل مسئله سوريه همان راهكاري را مطرح كرد كه جمهوري اسلامي ايران مطرح كرده بود. وي تاكيد كرد مهم ترين مسئله اي كه با همتاي ايراني خود در حضور مرسي رئيس جمهور مصر به آن پرداخته، مسئله بحران سوريه بوده است.
3- نزديكي مصر به جمهوري اسلامي ايران مي تواند موازنه قدرت در منطقه را بيش از پيش به سمت جبهه مقاومت و عليه عربستان سعودي و تركيه تغيير دهد. همچون روز روشن است كه علت ورود غافلگيركننده تركيه به مسئله سوريه و حركت اين كشور سكولار بر خلاف ادعاي برقراري دموكراسي و دفاع از حقوق بشر، استفاده از فرصت تحولات منطقه براي پيش گرفتن بر رقبايي همچون عربستان سعودي و جمهوري اسلامي ايران است. آنكارا اگر چه در ظاهر هم كه شده در برخي مسائل مثل تحولات سوريه با عربستان همراه است اما در دل اين همراهي در حال رقابت با اين كشور نيز هست.
ظهور ظرفيت تازه اي همچون مصر در اين رقابت نيز طبيعتا به مذاق تركيه و عربستان خوش نمي آيد. كناره گيري رياض از طرح «كميته چهارجانبه» مصر كه براي حل بحران سوريه مطرح شده نيز تاييدي است بر ناخرسندي آل سعود از ورود قاهره به اين «جبهه موازنه قدرت ساز!»
4- نتيجه و جمع جبري سه تحليل فوق، افزايش بي سابقه تهديد عليه موجوديت رژيم صهيونيستي خواهد بود. قطعا رژيم صهيونيستي به عنوان اصلي ترين بازنده تحولات منطقه، از نزديكي روابط قاهره - تهران خشمگين و نگران است. اين رژيم كه موجوديت خود را در گرو تقويت محور ضد مقاومت منطقه مي بيند طبيعتا بيشترين خطر را از جانب تقويت اين جبهه احساس خواهد كرد. رژيمي كه چند ماهي است دچار بحران هاي اجتماعي سياسي و اقتصادي شده و به تازگي از مقاومت فلسطين شكست مفتضحانه اي خورده است، چگونه مي تواند شاهد تقويت روابط دو كشور با نفوذ يعني ايران و مصر باشد؟
