این قفس ۸۰ سانتی‌متر ارتفاع و نیم متر طول و عرض داشت و سقف آن را با ورقه‌ای فلزی پوشانده بودند.
گروه تاریخ جهان نيوز: سازمان پيشين امنيت و اطلاعات ايران موسوم به ساواک هزاران تن از مخالفين رژيم شاهنشاهی ايران را تا پيش از انقلاب اسلامی شكنجه و به قتل رساند.
مَشی ساواک را می‌توان رویکرد حقیقی رژیم شاه در برابر مخالفانش فرض کرد. برای بسیاری از مبارزان انقلابی، اتاق‌های بازجویی ساواک، آخر دنیا بود؛ سازمانی مخوف که برای سرکوب مخالفان رژیم شاه ایجاد شد و نقش مهمی در مقابله با معترضان داشت.
شاه خوب می‌دانست که اخبار شکنجه‌های مخوف رژیم، بیش از هر چیزی رعب و وحشت را در جامعه حاکم می‌کند و باعث امتناع مردم از سخن گفتن درباره او می‌شود.
قفس داغ
روزنامه همشهری در بخشی از گزارشی که در تاریخ سی‌ام بهمن ۱۴۰۱ با عنوان «ننگ ابدی ساواک» منتشر کرد، نوشته بود: در حقیقت شکنجه قفس داغ باید جزو شکنجه‌های سوزاندن بدن قرار می‌گرفت، ولی خاص بودن این روش باعث می‌شود که قفس داغ از شکنجه‌های مربوط به سوزاندن جدا شود. این قفس که با لوله‌های فلزی ساخته شده بود، ۸۰ سانتی‌متر ارتفاع و نیم متر طول و عرض داشت و سقف آن را با ورقه‌ای فلزی پوشانده بودند. ابتدا زندانی را با فشار فراوان از ورودی کوچک و تنگ آن داخل قفس و سپس در آن را قفل می‌کردند. آنگاه به وسیله اجاق بزرگی که زیر آن بود، قفس را داغ می‌کردند. زندانی که جای هیچ‌گونه حرکتی نداشت و بدن برهنه‌اش با تمامی قسمت‌های فلزی قفس در تماس بود، دچار سوختگی شدید از کف پا تا فرق سر می‌شد. آثار این سوختگی تا مدت‌ها روی بدن زندانی باقی می‌ماند. این نوع شکنجه بسیار در بازداشتگاه کمیته مشترک مورد استفاده قرار می‌گرفت.
بی شرفا اصلا مریض و روانی بودن. حیف که در معرفی جنایتهای شاه و ساواک خیلی کوتاهی شده و سینما و تلویزیون در حدی که انتظار میرفت ظاهر نشدن. حتی درباره جنایت تروریستی هفت تیر یا ترور شهید لاجوردی و شهدای محراب کار خاصی انجام نشده.
