آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی را به جرات می توان یکی از نوابغ سیاسی ایران نامید.
هوش و ذکاوت، خلاقیت و ابتکار، ریسک پذیری و اقدامات سریع همراه با مصلحت سنجی از ویژگی هایی است که هاشمی رفسنجانی را از برخی سیاست مداران ساده انگار جدا کرده است.

موضوع نامه نگاری معروف هاشمی به رهبر انقلاب از جمله مواردی است که با توجه به ویژگی های فوق، ذهن بسیاری از تحلیل گران را به خود مشغول کرده است.

اتهام به فرزندان هاشمی که پیش از این در کنفرانس های مطبوعاتی وی به دلیل عدم جسارت خبرنگاران داخلی، مورد سوال برخی از خبرنگاران خارجی واقع شده بود و هر بار توسط هاشمی رفسنجانی با ذکاوت خاصی بی پاسخ می ماند، این بار توسط یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری در برنامه زنده تلویزیونی مطرح شد که واکنش معنادار هاشمی به این اتهامات - فارغ از صحیح یا نادرست بودن آن که باید توسط شخص مدعی به اثبات برسد- تحلیل های متفاوتی را به همراه داشت.

نابغه سیاسی ایران پس از یک هفته سکوت و دقیقاً دو روز مانده به آغاز رای گیری با نگارش نامه ای متفاوت در عرف سیاسی خطاب به رهبر انقلاب با لحن تأمل برانگیزی خواستار دخالت رهبری در هتک حرمت از وی و آقازاده هایش می شود و از رهبر انقلاب می خواهد علیه یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری در ایام رقابت انتخاباتی موضع گیری کند.

پس از این واکنش مصحلت اندیشانه! عده ای از تحلیل گران سیاسی خشم و ناراحتی زائدالوصف رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام را دلیل نوشتن این نامه دانسته و نگارش نامه ای بدون سلام با ادبیات تند را گواهی بر این ادعا دانستند.

رویکرد متفاوت آیت الله هاشمی در سالهای گذشته این تحلیل را اندکی با تردید مواجه می کند، چرا که وی سالهاست در مقابل تهمت های ناروای همراهان امروز خود در مورد مسائل مختلف از جمله قتلهای زنجیره ای و اعطای عناوینی نظیر عالیجناب سرخپوش و شاه کلید سکوت کرده و این ادعاهای واهی را بی پاسخ گذاشته است، حال چگونه است که در مورد اتهاماتی به آقازاده هایش که امروزه نقل محافل در کوچه و بازار است و به نوعی فراگیر شده است، این چنین خشمگین شده و نامه ای با این ادبیات و در چنین وقتی می نگارد.

بدیهی است در صورت سکوت چند ساعته مصلحت شناس نابغه کشور و موکول کردن پاسخ آن به بعد از زمان انتخابات، ضمن پرهیز از شائبه تبلیغاتی بودن این مرقومه، بزرگ منشی و سعه صدر آیت الله هاشمی بیش از پیش برای مردم ثابت می شد و طبیعتاً تاثیرگذاری آن نیز بر رفع این اتهامات موثرتر می بود.

این احتمال که آیت الله هاشمی با پایان ایام تبلیغات و مشاهده نظرسنجی ها بر خلاف مهندس موسوی و همراهان که پیروزی خود را قبل از پایان انتخابات جشن گرفتند، به عدم اقبال اکثریت مردم به کاندیدهای مورد حمایتش اطمینان حاصل کرده و بدینوسیله با تمسک به ریسک که آن هم از ویژگیهای سیاستمداران کهنه کار است آخرین تیر در چله کمان خود را رها می کند، بیراه نیست.

به هر تقدیر پیچیدگی های سیاستمدار نابغه کشور، می تواند الگوی مناسبی برای همراهان ساده اندیش وی در انتخابات دهم باشد هرچند که لحن و محتوای نامه هاشمی رفسنجانی به رهبر انقلاب بر خلاف مشیء همیشگی وی بوده و دوستداران انقلاب و آیت الله هاشمی را به شدت آزرده خاطر کرده است.