گروه فرهنگی جهان نيوز: عملیات بدر تمام شده و منطقه تا حدودی آرام شده بود. به این معنی که از صبح تا شب یکی دو ساعتی از حجم آتش توپخانه و ادوات دشمن کم شده و هواپیما‌های پی. سی ۷ دشمن کمتر روی سرمان به پرواز در می‌آمدند. تازه از مرخصی شهری آمده و چند بسته سیگار هم خریده بودم. ساعت ۱۱ ظهر یکی از روز‌های گرم تیر ماه بود. در پد مرکزی جزیره مجنون سلانه سلانه راه می‌رفتم و یک نخ سیگار هم تازه روشن کرده بودم که صدای بوق ماشینی من را به خودم آورد. یک تویوتا استیشن بود و راننده‌اش با هیکلی چهارشانه، یک پیراهن رنگ و رو رفته سپاه به تن داشت. در حالی که با دستش اشاره می‌کرد، گفت: مستقیم می‌روم، می‌آیی؟ زیر آفتاب دم ظهر تیر ماه جنوب مگر می‌شد به چنین پیشنهادی جواب رد داد! خواستم سیگارم را خاموش کنم بعد سوار شوم، دلم نیامد، چراکه تازه روشن کرده بودم. سیگار در دست سوار شدم و بابت سیگار از راننده عذرخواهی کردم.
راننده نگاهی به قد و قواره‌ام کرد و پرسید: نیروی کجایی؟ گفتم: دیده‌بان تیپ ۶۳ هستم. با خنده گفت: مسئولان‌تان به شما نگفتند در منطقه سیگار نکشید؟ برای اینکه جوابی داده باشم گفتم: خود حاج حبیب (فرمانده تیپ ۶۳) سیگاریه! با تعجب نگاه عمیقی کرد و چیزی نگفت. به مقرمان که رسیدیم از راننده تشکر کردم و پیاده شدم. دو نفر از بچه‌های دیده‌بان که جلوی سنگر ایستاده بودند بعد از سلام علیک گفتند: کریم مهم شدی‌ها! گفتم: چون با تویوتا استیشن آمدم؟ گفتند: نه، چون راننده‌ت حاج حبیب کریمه... و زدند زیر خنده. من که تازه فهمیدم چه خراب کاری کردم با چشمانم ماشین حاج حبیب را مشایعت کردم و از این همه متانت و بزرگواری حاجی شرمنده شدم.
راوی کریم امینی از رزمندگان تیپ ۶۳
شهید حاج‌حبیب‌الله کریمی فرمانده تیپ مستقل توپخانه ۶۳ خاتم الانبیا (ص) دفاع مقدس بود که بامداد ۲۳ فروردین ۱۳۶۶ در یک حرکت ایثارگرانه با گاز‌های شیمیایی دشمن به شهادت رسید.
