قاعده این است که وقتی یک فیلم را نمایش می‌دهند، باید طرف مقابل بنشیند و فیلم را نگاه کند و نظر بدهد، حالا خواه این نظر مثبت باشد یا منفی. این‌ها به جای دیدن فیلم شوخی می‌کردند جوک می‌گفتند.

راستش من یکی از خواهرامو می خواستم بدم به یکی از بچه های لشکر حالا که تو ازدواج نکردی، کی بهتر از تو. تا این را گفت عرق شرم را روی صورتم حس کردم و از طرفی ته دلم هم قند آب شد.

یکی از نقاط مورد نظر رستاخیزی ها مدارس بود. آنها به زور دانش آموزان را وادار می کردند عضو شوند.

همیشه طوری رفتار می‌کرد که گویی اصلاً در جایی کاری نکرده، درحالی‌که بسیاری از روند‌ها و گروه‌ها را ایشان پایه‌گذاری کرد.

حسن خیلی جدی خطاب به آن‌ها گفت: «خب! می‌گین چه بکنیم؟ می‌خواین بریم سراغ خدا، بگیم خدایا! آب رو نگه دار، ما رد بشیم؟

او می خواست راجع به ازدواج با من مشورت کند. از ملاک های انتخاب همسر، بحث های دینی، هم کفو بودن از لحاظ ایمان و نیز اعتقادات مشترک صحبت هایی کرد و من نیز مشورت هایی به او دادم.

چشم مهریه رو می دم، همين الان هم حاضرم نقدا پرداخت کنم. عاقد لبخندی زد و گفت: پس مهریه طلب عروس خانوم، حتماً باید آقا داماد این مهریه رو پرداخت کنه.

یک بار از آقا مهدی پرسیدم: «شما از کی با حاج احمد آشنا شدین که این قدر با هم صمیمی هستین؟» گفت: «ما همین جا با هم آشنا شدیم.»

نمی توانستنم در این مواقع گریه نکنم. ناخودآگاه دلم از معصومیت و اخلاص دردانه ام می لرزید. اولین بار که قصد داشت به سوریه برود، خانه برایم شده بود بیت الاحزان.

وقتی که پرواز می کنم حالتی دارد که یک نفر عاشق، به طرف معشوق خود می رود. هر آن فکر می کنم که به معشوق خودم نزدیکتر می شوم و وقتی در حال برگشتن هستم هر چند که پروازم موفقیت آمیز بوده باشد، باز مقداری غمگین هستم، چون احساس می کنم هنوز آن طور که باید خالص نشده ام تا مورد قبول خدا قرار بگیرم.

نور نگاهی آسمانی را می شد در وجودش به تماشا نشست به تعبیر قدیمی ها و سالهای حماسه و ایثار و بچه های دفاع مقدس، نور بالا می زد. بوی شهادت می داد.

نیروهای گردان در زمان کوتاهی مقر فرماندهی را نابود کردند. اگر میان بچه ها نبودم باورم نمی‌شد خودمان این کارها را کرده باشیم. میان سنگرها دو زن بودند که از ترس مثل بید می‌لرزیدند.

شايد كساني كه درك نمي كردند، توي دلشان مي گفتند مردم چه بچه بازي هايي درمي آورند! خدا شاهد است كه من از ذهنم نمي رود آن اشك ها و گريه ها و «الهي العفو» گفتن هاي عاشقانه ي آقا مهدي كه دل آدم را مي لرزاند.

همت با این که می دانست یارانش دیر یا زود در آن جا به شهادت می رسند، اما هیچ کاری از دستش بر نمی آمد، جز دلداری دادن آن ها و خون دل خوردن.

وقتی که مسجل شد حاج‌همت شهید شده و پیکرش را از منطقه به عقب منتقل کرده‌اند، رفتیم دنبال پیکر و خیلی اینجا و آنجا را گشتیم. در خود معراج هم خیلی گشتیم تا نهایتاً شهیدعبادیان از روی پیراهن زیری که چند روز قبل به حاج همت داده بود، پیکر بدون سر ایشان را شناخت.

امیرهوشنگ عندالله پدر شهید محمودرضا عندالله پس از ۳۶ سال به فرزند شهیدش پیوست.

طولی نکشید که توفیق دفاع از حرم نصیب ابراهیم شد. می دانست که من و پدرش تحمل دوری اش را نداریم، برای همین سر سفره گفت: «می خوام برم سفر، مامان جان!

شب وقتی سوار ماشین شد تا برود، موقع خداحافظی رفتم و صورتش را بوسیدم. این تنها باری بود که صورت حاجی را بوسیدم. ایشان رفت و ما هم هرکدام به محل استقرار خودمان برگشتیم.

اصلاً اوضاع جالبی نبود و روحیه بچه ها هم در حد صفر تنزل پیدا کرده بود؛ تا این که خبر رسید امام پیغام دادند: «فرزندانم! مقاومت کنید و جزیره را حفظ کنید.»

هواپیما شروع کرد به تیراندازی، چند تیر هم به عقب وانت خورد و آن را سوراخ کرد. نگاهی به حاجی انداختم،دیدم آرام و بی خیال نشسته و هیچ استرسی در چهره اش مشاهده نمی شود.