قتل مادر سیاهپوست محصول سرمایهداری
يکشنبه ۱۴ مهر ۱۳۹۲ ساعت ۱۶:۳۶
کد مطلب: 317918
وی افزود: خشونت در آمریکا چنان نهادینه و گسترده شده است که هر شخصی در معرض آن قرار دارد. آنچه که برای مریم کاری اتفاق افتاد مورد خاص یا معدود نیست.
مورهد ضمن محکوم دانستن پلیس واشنگتن، سیستم حاکم در آمریکا را نیز مقصر دانست و اظهار داشت: این نحوه رفتار با مردم فقیر و رنگین‌پوست در آمریکاست. متاسفانه موارد متعدد دیگری شبیه به پرونده مریم کاری در این کشور وجود دارد.
آنچه که در ادامه می‌خوانید، متن مصاحبه با مونیکا مورهد است که مدیرمسئول روزنامه «ورکرز ورلد» نیز هست.
برداشت شما از اتفاقی که اخیرا در واشنگتن افتاد چیست؟ آیا پلیس برای متوقف کردن خودروی مریم کاری نمی‌توانست به لاستیک‌های آن شلیک کند؟
مورهد: من اخیرا مقاله‌ای را در این زمینه نوشتم. برداشت من این است که پلیس و سایر نهادهای فدرال نظیر اف.بی.آی در قتل این زن شریک جرم هستند. مریم در خودروی خود نشسته بود که پس از تصادف، با گلوله‌های پلیس کشته شد. کودک او هم داخل خودرو بود که جان او هم در معرض خطر بود. نیروهای پلیس به قدری به مریم شلیک کردند که به خاطر شدت جراحات، شناسایی وی چندین و چندین ساعت طول کشید. او تهدیدی برای هیچ کس نبود. اگر مریم با سرعت غیرمتعارف رانندگی می‌کرد، آنها می‌توانستند با شلیک به لاستیک‌های خودرو آن را متوقف کنند یا از سرعتش بکاهند. دلیلی برای شلیک به زنی که گفته میشود از شیزوفرنی، افسردگی پس از زایمان رنج می‌برد، وجود نداشت.
وی سابقه بیماری روانی داشت. اینجا باید سیستم سرمایهداری را محکوم دانست که در آن بیمارستان‌ها و مراکز درمانی بیماری‌های روانی تعطیل می‌شوند. مریم علاوه بر بیماری روانی در سال ۲۰۱۲ از شغل خود، به عنوان تکنسین بهداشت دندان اخراج شد.
هیچ توجیهی برای قتل این زن جوان وجود ندارد. او تهدیدی برای هیچ کس محسوب نمی‌شود. زمانی که پلیس به او شلیک کرده مردم اسلحه‌ای با خود نداشت. باز باید بگویم که نه تنها پلیس بلکه سیستم سرمایهداری باید محکوم شناخته شود. این نحوه رفتار با مردم فقیر و رنگین‌پوست. متاسفانه موارد شبیه ماجرای مریم در آمریکا بسیار است و مریم کاری‌های زیادی در این کشور وجود دارند.
ماجرای مریم کاری در مقایسه با موارد قبلی تیراندازی در آمریکا کمی متفاوت است با این توضیح که در تیراندازی‌های قبلی گفته میشود که فرد ضارب دچار بیماری روانی است. اما در این اتفاق پلیس به یک فرد روانی شلیک کرد. آیا این از خشونت رایج در پلیس آمریکا در مواجهه با امور حکایت ندارد؟ این پدیده چه عواقبی را می‌تواند برای جامعه آمریکا داشته باشد؟
مورهد: درست است. خشونت در آمریکا به قدری نهادینه و گسترده شده است که همه در معرض آن هستند. آنچه که برای مریم کاری اتفاق افتاد، اتفاق نادر نیست. اخیرا ماجرای دیگری در کارولینای شمالی رخ داد که در آن مرد با اسلحه می‌خواست خودکشی کند. پلیس بدون اینکه وی را زخمی یا حداقل به آرامش دعوت کند، به ضرب گلوله کشت. او توسط پلیس محاصره شده و به ضرب چندین گلوله کشته شد. این پاسخ نظام سرمایهداری به او بود. اگر شما پولدار نباشید یا به قشر خاصی از جامعه تعلق نداشته باشید، از حقوق بسیار کمی برخوردار خواهید بود. از شما در مقابل دستگاه سرکوب‌گرانه دولتی حمایت نخواهد شد. واقعیت این است که رسانه‌ها هم به اندازه پلیس در این دستگاه سرکوبگر شریک هستند. رسانه‌هایی نظیر سی.ان.ان یا سایر رسانه‌های چند میلیون دلاری مستقل نیستند. تمام مدتی که در ماجرا مریم کاری اتفاق افتاد، این رسانه‌ها درباره اینکه پلیس چگونه توسط استفاده مریم از خودرو خود به عنوان «اسلحه» مورد تهدید قرار گرفت، صحبت می‌کردند. همه حرف آنها این بود که پلیس چگونه تهدید شد، چون که واشنگتن مرکز قدرت است و تدابیر امنیتی بالایی در کنگره و کاخ سفید برقرار است.
قوای مقننه، اجرایی و قضائیه قدرت کاپیتالیسم آمریکا در واشنگتن هستند. قدرت واقعی در وال‌استریت است و دولت آمریکا به جای دفاع از منافع و حقوق مردم، از منافع آنها دفاع می‌کند.
مریم کاری یک مادر سیاهپوست بود. به نظر شما ماجرا تیراندازی به وی ربطی به نحوه رفتار سیستم حاکم در آمریکا با رنگین‌پوستان ندارد؟
مورهد: قطعا همینطور است. به عنوان مثال، مورد مشابهی چند ماه قبل اتفاق افتاد و یک سفید پوست با لباس نظامی و با ظاهر آماده به نبرد به سمت کاخ سفید رفت و با ماشین خود به در ورودی کاخ سفید زد. او با خود سلاح داشت. اما آنها به او شلیک نکردند و فقط او را دستگیر کردند. او به طور واضح با اسلحه‌ای که با خود داشت، هدف مشخصی داشت. او آماده نبرد بود. شاید او هم کمی بیماری روانی داشته باشد، اما نکته این است که آنها به یک فرد سفیدپوست شلیک نکردند. در ماجرای مریم کاری که طرف مقابل یک مادر سیاهپوست ۳۴ ساله بود، او را هدف گلوله قرار دادند. شما باید بدانید که واشنگتن شهری است که در آن دو شهر وجود دارد. یکی بخش جنوب شرقی آن است که سیاهپوستان در آنجا هستند. مردم این منطقه خیلی فقیر هستند. بخش دیگر شهر جایی است که قدرت، یعنی دولت، در آنجا است. نحوه رفتار با مریم کاری در واقع نمونه بارز شیوه رفتار با سیاهپوستان در واشنگتن است.
