یک «جنگ دیپلماتیک نیابتی»
دوشنبه ۲۰ شهريور ۱۳۹۱ ساعت ۰۸:۱۴
کد مطلب: 243858
به گزارش جهان، فارس نوشت:
رهبران اتاوا چگونه رفتار می کنند؟
در عرصه دیپلماسی مشروعیت هر تصمیمی به میزان اقناع افکارعمومی در باره چرایی آن تصمیم بستگی دارد. به همین دلیل رهبران کشورها قبل از اتخاذ هر تصمیمی تلاش بسیاری را برای «زمینه سازی و اقناع»شهروندان خویش و نیز افکارعمومی خارج انجام می دهند.
به این طریق برای آنکه ملتها تصمیم دولتها را همراهی و حمایت کنند باید قبل از هر چیز ،«هزینه - فایده» آن و به تعبیر علمای سیاست وجه عقلانیت آن مشخص شده باشد. پیدا است هر اقدام و رفتاری از سوی دولتمردان چنان که از صافی خردجمعی و افکارعمومی عبور نکند نه تنها شانس موفقیت ندارد بلکه پیامدها و عوارض بسیار در پی خواهد داشت.
حال می توان با این ملاکهای روشن علم سیاست در کارآمدی و مشروعیت تصمیم اخیر دولتمردان کانادا اندیشه کرد.دولت کانادا در جایگاه دولتهای مدرن و مدعی دموکراسی نشسته و چنان که در مواضع رسمی وزارت خارجه این کشور منعکس است ادعا دارد که چنین تصمیمی را با دغدغه دموکراسی و حقوق بشر اتخاذ کرده است.
برای ارزیابی این ادعای دولت هارپر ،نوشته ها و سرمقاله مطبوعات شناخته شده این کشور راهگشا است. اغلب رسانه های اتاوا و در راس شان نشریه پرنفوذ گلوب اندمیل از این که دولت متبوع شان چنین تصمیمی را به صورت غافگیرانه و بی خبر از رسانه ها و نمایندگان افکارعمومی اتخاذ کرده زبان به اعتراض گشوده اند،جالب اینجا است که تحلیلگر این روزنامه به صراحت گفته است که تاکنون تلاشهایش برای آنکه دلیل این اقدام را از مقامات وزارت خارجه کانادا جویا شود راه به جایی نبرده است.
به عبارت دیگر همه چیز در باره قطع رابطه میان دو کشور مهم قاره آسیا و امریکا در پشت پرده انجام شده است. تا پیش از این اغلب، سیاستمداران غرب ، کشورهای جهان سوم را متهم به داشتن رویه دیپلماسی پنهان می کردند و می گفتند ویژگی مشترک جهان سومی ها غایب بودن مردم در عرصه دیپلماسی و اتخاذ تصمیم هابراساس میل و سلیقه شخصی حکومت گران و حزب حاکم است.
ناظران بین المللی در این نکته اتفاق نظر دارند که دولتمردان اتاوا همانند سیاستمداران لندن در عرصه دیپلماسی همراستا با واشنگتن عمل می کنند. دست کم ظرف یک دهه اخیر که ما و غرب به یک مواجهه هسته ای و حقوق بشری کشیده شدیم این واقعیت به وضوح روشن شد.
حال سوال این است تصمیمی که به صورت یک شوک غافلگیرانه در یک کشور جهان اولی و یکی از ۸ عضو قدرتهای صنعتی اتخاذ شده ماهیت وسرشتی غیر از این دارد که رسانه ها و کانون های افکارعمومی این کشور از آن اظهار بی اطلاعی می کنند و قطع رابطه با ایران را موضوعی بر خاسته از میل حزب حاکم آقای هارپر معرفی می کنند.
ظرف چند ساعتی که از تصمیم بحران ساز حزب حاکم اتاوا می گذرد شواهد بسیاری در رسانه ها بیان شده که دلالت بر این دارد که قطع رابطه باایران پیش آن که برآیند نظر مردم و کشور کانادا باشد پشت درهای بسته حزبی دیکته شده است؛ناظران بین المللی در این نکته اتفاق نظر دارند که دولتمردان اتاوا همانند سیاستمداران لندن در عرصه دیپلماسی همراستا با واشنگتن عمل می کنند. دست کم ظرف یک دهه اخیر که ما و غرب به یک مواجهه هسته ای و حقوق بشری کشیده شدیم این واقعیت به وضوح روشن شد.
ایرانی ها در این مدت با اتخاذ هر تصمیمی از سوی اوباما یا کنگره امریکا منتظر دومین نسخه از این تصمیم ها دراتاوا می نشستند به طور مثال بعد از تصویب آخرین تصمیم سخت گیرانه کنگره ،دولت هارپر اقدام این کشور در مسدود کردن حساب های شهروندان ایرانی نمود. این همسویی تا نقطه امتداد یافت که پایگاه کانترپانچ در گزارشی تحقیقی اعلام کرد که در صورتی که کاخ سفید به فاز نظامی علیه ایران وارد شود همانند جنگ عراق وافغانستان ،لندن و اتاوا متحدان اول و دوم او خواهند بود.
این پایگاه نوشت:« اکنون پرسشی برای شهروندان کانادایی و ایرانیان کانادایی مطرح است مبنی بر این که آیا کانادا در حال حاضر دشمنی با ایران دارد که چنین قوانینی را علیه ایران و ایرانیان وضع کرده است؛بنابراین تردیدی نیست که اتاوا همانندهمه تصمیماتی که برای تحریم ایران به اتفاق شرکای آنگلوساکسونی خویش انجام داد موضوع قطع رابطه را نیز به عنوان یک «جنگ دیپلماتیک نیابتی» پیش می برد.
با مرور در حملات ناگهانی که از لندن یا اتاوا به منافع دیپلماسی ایران صورت می گیرد این واقعیت هویدا می شود که امریکاییها برای متوقف کردن ماشین قدرت ایران بویژه در حوزه خاورمیانه از تیغ انگلیسی یا اهرم کانادایی بهره می جویند این اتفاق بویژه زمانی می افتد که واشنگتن احساس کند حرکت ایرانیها روی شطرنج بازی خاورمیانه موقعیت شرکایشان نظیر اسرائیل یا عربستان به تنگنا انداخته است همچون زمان کنونی که تهران به یارگیری موفق زیر سقف غیر متعهدها دست زده و توانسته است علاوه برشکستن حصار انزوای موعود امریکا ، پروژه بزرگ براندازی حکومت سوریه را تا حدی متوقف سازد پروژه ای که به نظر می آید دولت هارپر نیز همانند اوباما ، اعتبار دیپلماسی غرب در منطقه در گرو آن می بیند.
رهبران اتاوا چگونه رفتار می کنند؟
در عرصه دیپلماسی مشروعیت هر تصمیمی به میزان اقناع افکارعمومی در باره چرایی آن تصمیم بستگی دارد. به همین دلیل رهبران کشورها قبل از اتخاذ هر تصمیمی تلاش بسیاری را برای «زمینه سازی و اقناع»شهروندان خویش و نیز افکارعمومی خارج انجام می دهند.
به این طریق برای آنکه ملتها تصمیم دولتها را همراهی و حمایت کنند باید قبل از هر چیز ،«هزینه - فایده» آن و به تعبیر علمای سیاست وجه عقلانیت آن مشخص شده باشد. پیدا است هر اقدام و رفتاری از سوی دولتمردان چنان که از صافی خردجمعی و افکارعمومی عبور نکند نه تنها شانس موفقیت ندارد بلکه پیامدها و عوارض بسیار در پی خواهد داشت.
حال می توان با این ملاکهای روشن علم سیاست در کارآمدی و مشروعیت تصمیم اخیر دولتمردان کانادا اندیشه کرد.دولت کانادا در جایگاه دولتهای مدرن و مدعی دموکراسی نشسته و چنان که در مواضع رسمی وزارت خارجه این کشور منعکس است ادعا دارد که چنین تصمیمی را با دغدغه دموکراسی و حقوق بشر اتخاذ کرده است.
برای ارزیابی این ادعای دولت هارپر ،نوشته ها و سرمقاله مطبوعات شناخته شده این کشور راهگشا است. اغلب رسانه های اتاوا و در راس شان نشریه پرنفوذ گلوب اندمیل از این که دولت متبوع شان چنین تصمیمی را به صورت غافگیرانه و بی خبر از رسانه ها و نمایندگان افکارعمومی اتخاذ کرده زبان به اعتراض گشوده اند،جالب اینجا است که تحلیلگر این روزنامه به صراحت گفته است که تاکنون تلاشهایش برای آنکه دلیل این اقدام را از مقامات وزارت خارجه کانادا جویا شود راه به جایی نبرده است.
به عبارت دیگر همه چیز در باره قطع رابطه میان دو کشور مهم قاره آسیا و امریکا در پشت پرده انجام شده است. تا پیش از این اغلب، سیاستمداران غرب ، کشورهای جهان سوم را متهم به داشتن رویه دیپلماسی پنهان می کردند و می گفتند ویژگی مشترک جهان سومی ها غایب بودن مردم در عرصه دیپلماسی و اتخاذ تصمیم هابراساس میل و سلیقه شخصی حکومت گران و حزب حاکم است.
ناظران بین المللی در این نکته اتفاق نظر دارند که دولتمردان اتاوا همانند سیاستمداران لندن در عرصه دیپلماسی همراستا با واشنگتن عمل می کنند. دست کم ظرف یک دهه اخیر که ما و غرب به یک مواجهه هسته ای و حقوق بشری کشیده شدیم این واقعیت به وضوح روشن شد.
حال سوال این است تصمیمی که به صورت یک شوک غافلگیرانه در یک کشور جهان اولی و یکی از ۸ عضو قدرتهای صنعتی اتخاذ شده ماهیت وسرشتی غیر از این دارد که رسانه ها و کانون های افکارعمومی این کشور از آن اظهار بی اطلاعی می کنند و قطع رابطه با ایران را موضوعی بر خاسته از میل حزب حاکم آقای هارپر معرفی می کنند.
ظرف چند ساعتی که از تصمیم بحران ساز حزب حاکم اتاوا می گذرد شواهد بسیاری در رسانه ها بیان شده که دلالت بر این دارد که قطع رابطه باایران پیش آن که برآیند نظر مردم و کشور کانادا باشد پشت درهای بسته حزبی دیکته شده است؛ناظران بین المللی در این نکته اتفاق نظر دارند که دولتمردان اتاوا همانند سیاستمداران لندن در عرصه دیپلماسی همراستا با واشنگتن عمل می کنند. دست کم ظرف یک دهه اخیر که ما و غرب به یک مواجهه هسته ای و حقوق بشری کشیده شدیم این واقعیت به وضوح روشن شد.
ایرانی ها در این مدت با اتخاذ هر تصمیمی از سوی اوباما یا کنگره امریکا منتظر دومین نسخه از این تصمیم ها دراتاوا می نشستند به طور مثال بعد از تصویب آخرین تصمیم سخت گیرانه کنگره ،دولت هارپر اقدام این کشور در مسدود کردن حساب های شهروندان ایرانی نمود. این همسویی تا نقطه امتداد یافت که پایگاه کانترپانچ در گزارشی تحقیقی اعلام کرد که در صورتی که کاخ سفید به فاز نظامی علیه ایران وارد شود همانند جنگ عراق وافغانستان ،لندن و اتاوا متحدان اول و دوم او خواهند بود.
این پایگاه نوشت:« اکنون پرسشی برای شهروندان کانادایی و ایرانیان کانادایی مطرح است مبنی بر این که آیا کانادا در حال حاضر دشمنی با ایران دارد که چنین قوانینی را علیه ایران و ایرانیان وضع کرده است؛بنابراین تردیدی نیست که اتاوا همانندهمه تصمیماتی که برای تحریم ایران به اتفاق شرکای آنگلوساکسونی خویش انجام داد موضوع قطع رابطه را نیز به عنوان یک «جنگ دیپلماتیک نیابتی» پیش می برد.
با مرور در حملات ناگهانی که از لندن یا اتاوا به منافع دیپلماسی ایران صورت می گیرد این واقعیت هویدا می شود که امریکاییها برای متوقف کردن ماشین قدرت ایران بویژه در حوزه خاورمیانه از تیغ انگلیسی یا اهرم کانادایی بهره می جویند این اتفاق بویژه زمانی می افتد که واشنگتن احساس کند حرکت ایرانیها روی شطرنج بازی خاورمیانه موقعیت شرکایشان نظیر اسرائیل یا عربستان به تنگنا انداخته است همچون زمان کنونی که تهران به یارگیری موفق زیر سقف غیر متعهدها دست زده و توانسته است علاوه برشکستن حصار انزوای موعود امریکا ، پروژه بزرگ براندازی حکومت سوریه را تا حدی متوقف سازد پروژه ای که به نظر می آید دولت هارپر نیز همانند اوباما ، اعتبار دیپلماسی غرب در منطقه در گرو آن می بیند.
