۳
برای سربازان گمنام...
جمعه ۶ تير ۱۳۹۳ ساعت ۱۵:۵۲
کد مطلب: 366656
اگر راحت در بازار می چرخیم و ویترین مغازه ها را می بینیم، اگر صبح و غروب در خیابان های شلوغ با خیال آسوده راه می رویم و در تاریکی شب در کوچه های خلوت پرسه می زنیم، اگر کودک ده ساله مان در کمال آرامش هر روز از خانه خارج می شود و در آنطرف شهر به مدرسه می رود، اگر خواهر و دخترمان در چندصد کیلومتری شهر خودمان در یک استان و شهر غریب با کمال آسایش به دانشگاه می روند، اگر ناموسمان خارج از خانه شاغل است و کسی جرات نمی کند به او چپ نگاه کند و یا بگوید بالای چشمت ابروست، اگر هیچ ماشینی در خیابان با صد کیلو مواد منفجره منهدم نمی شود و یا هیچ مرد و زن تکفیری با کمربند انفجاری اش به ما حمله انتحاری نمی کند، اگر جنجال های سیاسی و انتخاباتی شهر و کشورمان همچون دیگر کشورهای منطقه، مدام تبدیل به آشوب و جنگ مسلحانه داخلی و کشت و کشتار نمی شود، اگر تفاوت در گویش و زبان و مذهب باعث ناآرامی ها و خونریزی های قومی و قبیله ای نمی گردد و صدها اگر دیگر... معنی اش این نیست که دشمن نداریم یا آمریکاییها از ما بدشان نمی آید یا اینکه تکفیری ها و سلفی ها به خون ما تشنه نیستند و یا موساد و سیا نمی خواهند توطئه ای بکنند؛ نه هرگز، بلکه معنی اش این است که دشمنان ما «نمی توانند» کاری بکنند! که اگر می توانستندیک لحظه هم درنگ نمی کردند.
مطمئن باشید اگر آمریکا و اسرائیل و عربستان دوست داشته باشند هر روز ده بمب در سوریه منفجر کنند به طریق اولی «آرزویشان» این است که هر ثانیه صد بمب در شهرهای ایران منفجر کنند تا انتقامشان را از مردم ایران و انقلاب اسلامی بگیرند چون دشمنی آنها با ما هزاران برابر دشمنیشان با سوری ها و عراقی ها و افغان ها و پاکی ها و مصری هاست اما...
اما اگر تا حالا نتوانسته اند امنیت، این نعمت بی نظیر، را از ما بگیرند به این دلیل است که سربازان گمنان امام عصر(عج) تمام این توطئه ها و خرابکاری ها را قبل از وقوع و یا حتی قبل از اقدام به اجرا و یا حتی قبل از طراحی نقشه خرابکاری و یا شاید قبل از خطور این فکر به مغز منافقان و دشمنانمان خنثی کرده اند و با ظاهری شبیه به ظاهر ما بدون ایجاد کوچکترین تلاطمی در جامعه، خرابکاران را که خود را شبیه ما ساخته اند با زیرکی و هوشیاری تمام تشخیص داده و زمین گیر کرده اند تا ما همچنان در سلامت و امنیت کامل به زندگی عادی مان ادامه دهیم و «آب در دلمان تکان نخورد.»
