گرو جامعه جهان نيوز: این شهر همان شهر است؛ همان شهری که هفته قبل می‌دیدیم، همان شهری که ماه‌های قبل می‌دیدیم و همان شهری که روزهای قبل می‌دیدیم. پس چه شده است که شکل و شمایل آن به هم ریخته است و یک‌جور دیگر شده؟ چه شده است آدم‌هایی که در یک تصادف ساده تا مرز دعوای سخت با هم پیش می‌رفتند و در خیابان‌ها به هم راه نمی‌دادند و...، با هم در حسینیه‌ها، هیئت‌ها و مسجدها، جمع آمدند و به عزاداری پرداختند و شهری دیگر را ساختند؟ چه چیزی آنها را گردهم آورد و آورده و خواهد آورد؟ این، عشق حسین(ع) بود که مانند نخ تسبیح این شهر پراکنده، این ابرشهر فردیت‌یافته را به هم پیوند داد تا بفهمیم که شهر حسینی یعنی چه؛ شهر عاشورایی یعنی چه و حسینیه تهران به چه معنا و مفهومی است....
به گزارش همشهری، دیروز که عاشورا بود، جمعه هم بود، همه از خانه‌های خود بیرون آمدند و به رودها و نهرهای حب حسینی ریختند و جمعی بزرگ را ساختند؛ و ثابت کردند که «حب الحسین یجمعنا». این، همان همبستگی بزرگی است که ما را امیدوارتر می‌کند؛ به اینکه حواس‌مان به همدیگر و به سرنوشت مشترکی که داریم، بیشتر باشد. این، همان دمکراسی بزرگ ما در روز روشن و در خیابان‌های این ابرشهر بود. کسی این مردم را ناچار و مجبور به این حضور در دریای بی‌پایان حب حسینی نکرده بود. خودشان آمدند، خودشان سیاهی زدند، خودشان غذا پختند، خودشان ایستگاه صلواتی ساختند و خودشان دسته‌های عزاداری راه انداختند و خودشان انتخاب کردند که حسینی باشند و شهر را حسینی کنند. این اگر اصل دمکراسی نیست، پس چیست؟ حب حسین، شهر را یکپارچه عوض کرد و صحنه‌هایی که در اینجا می‌بینید، نمونه‌هایی کوچک از این تغییرات بزرگ است. حسینیه بزرگ تهران را، از دریچه عکاسان همشهری به تماشا نشسته‌ایم؛ تماشای شهری که این‌بار جمعیت‌اش را، حب حسینی گردهم آورده است؛ به قاعده سنتی چند صد ساله... .
عاشورای حسینی امسال پرشورتر از همیشه
کیهان در گزارشی پیرامون عاشواری حسینی نوشته است: مردم هر سال عاشقانه‌تر عزاداری می‌کنند. عاشقی و دلدادگی مردم به امام حسین(ع) هر سال جلوه‌های زیباتری از خود نشان می‌دهد. دشمن آنقدر به بیچارگی رسیده که خیال می‌کند با تبلیغات می‌تواند از سیاه پوشیدن این ملت جلوگیری کند! اما هیئت‌ها امسال به‌ویژه با حضور تماشایی کودکان، نوجوانان و جوانان دهه هشتاد و نود شلوغ‌تر و پرشورتر از همیشه بود و دشمن مستأصل بار دیگر خود را مضحکه و رسوا کرد و پوچی و بی‌مصرفی خود را در معرض دید گذاشت.
عشق حسین(ع) جهانی شده است. آزادگان عالم در تاسوعا و عاشورای حسینی در مصیبت مولایشان غرق در حزن و ماتم و عزا شدند و به ایستادگی و مجاهدت خالصانه امام حسین(ع) و یارانش در راه خدا و اصلاح جامعه افتخار کردند.
نام و یاد امام حسین(ع) و قیام عاشورا سرمشق امت اسلامی و احرار عالم است. این حسین(ع) کیست که عالم همه دیوانه اوست، الگوی عاشورا، روش حق‌طلبان جهان است و با این سرمشق با حرکت و قیام و ایستادگی مقابل سلطه‌گران و مستکبران، راه سید شهیدان و سرور آزادگان را ادامه می‌دهند.
ایران اسلامی نیز در دهه اول محرم و به‌ویژه تاسوعا و عاشورای حسینی با وجود حرارت و گرمای شدید هوا یکپارچه سیاه‌پوش و حسینیه شد. عاشقی و دلدادگی مردم به امام حسین(ع) هر سال جلوه‌های زیباتری از خود نشان می‌دهد. مردم هر سال عاشقانه‌تر عزاداری می‌کنند. دشمن آنقدر به بیچارگی رسیده که خیال می‌کند با تبلیغات می‌تواند از سیاه پوشیدن این ملت جلوگیری کند! اما هیئت‌ها امسال به‌ویژه با حضور تماشایی کودکان، نوجوانان و جوانان دهه هشتاد و نود شلوغ‌تر و پرشورتر از همیشه بود و دشمن مستأصل بار دیگر خود را مضحکه و رسوا کرد و پوچی و بی‌مصرفی خود را در معرض دید گذاشت.
عزاداری ملت امام حسین(ع) در سراسر کشور آنقدر گسترده است که بیان آن در اینجا نمی‌گنجد چنان‌که دریا را نمی‌توان در سبو گنجاند.
عزاداران حسینی، به رسم هرساله، همزمان با اذان ظهر در کوچه‌ها، خیابان‌ها و میادین شهرهای کوچک و بزرگ و روستاها، قامت بسته و با اقتدا به امام حسین(ع) نماز ظهر عاشورا را اقامه کردند.
آستان قدس رضوی همزمان با عاشورای حسینی میزبان دسته‌جات عزاداری سید و سالار شهیدان بود. به گزارش آستان نیوز، مراسم خطبه‌خوانی شب عاشورای حسینی نیز با حضور جمعی از مسئولان کشوری، خادمان و زائران بارگاه منور رضوی در صحن پیامبر اعظم(ص) حرم مطهر امام رضا(ع) برگزار شد.
همچنین روز عاشورای حسینی هیئتهای مذهبی شهر مقدس قم در قالب دسته‌های زنجیرزنی و سینه‌زنی با حرکت به سمت حرم حضرت معصومه(س) عزاداری کردند.
همزمان با عاشورا دسته‌های عزاداری به نوبت وارد صحن مطهر حرم حضرت شاهچراغ در شیراز می‌شوند تا هر یک به سبک و سیاق خود در سوگ سیدالشهدا(ع) سهیم شوند.
مردم ولایتمدار استان فارس و شهر شیراز همچون مردم سراسر ایران به سوگ و ماتم نشسته و نام حسین(ع) را فریاد زدند.
آئین مشعل‌گردانی نجفی‌ها و کربلایی‌های مقیم تهران
به گزارش مهر، آئین مشعل‌گردانی نجفی‌ها و کربلایی‌های مقیم تهران در محله عراقی‌ها واقع در دولت‌آباد شهرری برگزار شد. مشعل‌های حمل شده در این مراسم نمادی از مشعل‌هایی هستند که خیمه گاه اباعبدالله الحسین(ع) را در ظهر عاشورا به آتش کشیدند.
جلوه‌ای دیگر از انسجام و اتحاد شیعه و سنی
به گزارش فارس، همزمان با دهم محرم‌الحرام و روز عاشورا، دسته جات عزاداری در تمامی شهرها و روستاهای بزرگ کردستان به عزاداری و سینه‌زنی پرداختند و در رثای امام حسین(ع) نوحه‌خوانی کردند. عاشورا در سنندج صحنه‌ای دیگر از انسجام و اتحاد شیعه و سنی و جلوه‌ای از دلدادگی مردم این دیدار فرهنگی و محب اهل بیت(ع) به امام حسین(ع) بود.
همچنین، آئین عزاداری عاشورای حسینی با حضور گسترده عاشقان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در زاهدان برگزار شد.
مردم استان اصفهان نیز همزمان با سراسر کشور در روز عاشورا به سوگ سالار شهیدان نشسته و با برپایی آیین‌های سنتی، در این غم بزرگ با امام زمان(ع) شریک، همراه و همدرد شدند.
عزاداری عاشقان حسین(ع) در خوزستان در دمای بالای 50 درجه
همچنین، به مناسبت فرا رسیدن عاشورای حسینی، سالروز شهادت مظلومانه سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و 72 یار باوفایش همچون سال‌های گذشته مراسم عزاداری با حضور مردم ولایتمدار و شهیدپرور در نقاط مختلف استان خوزستان زادگاه سردار شهید بهنام محمدی‌راد و سردار شهید صدرالله فنی در دمای بالای 50 درجه سانتیگراد برگزار شد.
عزا و ماتم حضرت امام حسین(ع) همزمان با عاشورای حسینی با وجود شدت گرما با حضور اقشار مختلف مردم در مساجد، حسینیه‌ها، تکایا و دیگر اماکن مذهبی نقاط مختلف استان خوزستان دیار سردار سرلشکر شهید علی هاشمی، سردار شهید محمدرضا علیخانی و سردار شهید فرامرز رضازاده برگزار شد و عزاداران سرشک از دیدگان جاری کردند.
هیئتهای عزاداری در جای‌جای کرمانشاه همزمان با عاشورای حسینی به روضه‌خوانی، سینه‌زنی و زنجیرزنی پرداختند.
عزاداران دسته‌جات و هیئت‌ها با پوشیدن لباس سیاه و کفن، سر و لباس خود را به گل متبرک روز عاشورا آغشته و با نوحه‌خوانی و مرثیه‌سرایی، اقدام به سینه‌زنی، سنج و دهل و زنجیرزنی، علم‌گردانی و اجرای تعزیه کردند.
دسته‌های عزادار تبریزی با حمل خیمه‌های نمادین اهل بیت، حجله حضرت علی‌اکبر(ع)، گهواره حضرت علی‌اصغر(ع) و علم و بیرق مظلومیت امام حسین(ع) و یاران باوفایش را تداعی کردند، عشاق حسینی با پاهای برهنه در قالب دسته‌های عزاداری در خیابان‌های شهر به سوگواری پرداختند.
طبق آیین و سنت مردم تبریز بعد از اقامه نماز ظهر عاشورا عزاداری و دسته‌جات حسینی از خیابان‌ها به بزرگ‌ترین بازار سرپوشیده دنیا کشیده می‌شود و تا سوم امام این مکان مملو از عاشورائیان حسینی است.
نخل‌برداری عاشورا در مناطق مختلف استان یزد برگزار شد
مراسم سنتی نخل برداری روز عاشورا با حضور عزاداران حسینی در شهرهای تفت، اشکذر، یزد، مهریز، زارچ، میبد و برخی دیگر از شهرهای استان یزد برگزار شد.
بزرگ‌ترین مراسم نخل‌برداری در شهر تفت و در حسینیه شاه ولی انجام شد و هزاران نفر از عزاداران حسینی با گردهمایی در این حسینیه، با سینه‌زنی و عزاداری، نخل‌برداری کردند.
همچنین در شهرستان اشکذر در حسینیه سفید، این مراسم با شکوه خاصی توسط عزاداران حسینی برگزار شد. در بسیاری از شهرستان‌های استان نیز این مراسم در روستاها برگزار شد.
علاوه‌بر مردم شهرهای مختلف استان یزد، عزادارانی از سایر نقاط کشور به‌ویژه استان‌های تهران و البرز برای شرکت در این مراسم به استان یزد سفر کرده‌اند.
همچنین بالغ بر ۱۵۰ توریست خارجی از کشورهای مختلف در این مراسم به طور ویژه در شهرهای اشکذر و تفت حضور یافته‌اند.
نخل، نماد تابوت امام حسین(ع) است و مردم یزد از آنجا که حضرت اباعبدالله الحسین(ع) پس از شهادت، تشییع نشدند، نخل‌برداری را به نشانه تشییع پیکر امام حسین(ع) و یارانشان انجام می‌دهند و این مراسم بزرگ برای آنها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
بوشهری‌ها هم‌نوا با دیگر مردم دل‌باخته و عاشق اهل بیت(ع) در پاسداشت شهدای دشت نینوا در فضای معنوی همراه با شور حسینی مراسم عزاداری برگزار کردند. بوشهری‌ها با برگزاری آئین‌های سنتی و عزاداری‌های پرشور اوج دل‌سپردگی خود را به امام حسین(ع) نشان دادند.
عزاداری مردم در صحرای خوریان سمنان
مردم از سراسر استان سمنان نیز در صحرای خوریان سمنان گرد هم آمدند تا عزاداری کنند. این عزاداری بر اساس روایتی از امام باقر(ع) که می‌فرمایند «اگر نمی‌توانید عاشورا به کربلا بروید، به صحرا بروید» انجام می‌شود.
پیام عاشورایی به دین‌ستیزان
روزنامه جوان هم در شماره امروز خود نوشته است: از همان دمدم‌های طلوع آفتاب صبح روز عاشورا می‌شد تحرک مردم را برای برپایی هر چه پرشورتر عزای سید و سالار شهیدان شاهد بود. آن‌هایی که دیگ‌های نذری سمنو بار گذاشته‌بود، اما از شب قبل بیدار بودند تا صبح روز عاشورا بتوانند نذری را میان صفوف طویل سینه‌زنان و عزاداران حسینی توزیع کنند. هر چه به ظهر نزدیک‌تر می‌شدیم، جمعیت بیشتری در کوچه‌ها و خیابان‌ها موج می‌زد. دسته‌جات به هم پیوسته عزاداران حسینی همه یکرنگ و یکدل و عاشقانه کنار هم قرار گرفته‌بودند و در رسای حضرت عشق و یارانش نوحه می‌خواندند و بر سر و سینه می‌زدند. همه سر تا پا سیاه‌پوش حسین و یارانش بودند تا به برکت اقامه عزای حسینی و سیاه‌پوش غم اهل بیت پیامبر‌شدن، روحشان جلا بیابد و بر لوح ضمیرشان، رنگ پاک سپیدی بنشیند. جوانان و نوجوانان پرشورتر از همیشه آمده‌بودند؛ انگار احساس می‌کردند امسال بیشتر از همیشه باید عاشقی و دلدادگی‌شان را به تصویر بکشند و اثبات کنند. چهره‌ها را که نگاه می‌کردی بی‌هیچ استثنایی می‌توانستی رد اشک را در صورت یکایک عابران ببینی؛ پیر و جوان و زن و مرد فرقی نداشت. انگار اشک ریختن برای غربت حسین مدال افتخاری است که همه دلشان می‌خواهد بر گردن بیاویزند. این گریه و این مویه نه فقط دلگیر نیست، بلکه سبکبال می‌کند و روح را جلا می‌دهد. اشک ریختن بر عزای حسین و اقامه آن همچون اتصال به چشمه زلالی است که روحت را پالایش می‌کند و ضمیرت را برای اتصال به روح پاک حسینی و غرق شدن در دریای بی‌کران عصمت الهی آماده می‌کند. این چنین است که با سپری‌شدن نزدیک به هزارو ۴۰۰ سال از واقعه عاشورا و حادثه کربلا، بزرگداشت مقام والای حسین و یارانش و اقامه عزای حسینی نه فقط کمرنگ نشده، بلکه هر سال پرشورتر از سال قبل برگزار می‌شود و عشق حسین هر سال افراد بیشتری را به وادی پر شور جنون می‌کشاند و لایق رسیدن به والاترین جایگاه‌های انسانی می‌کند.
آن‌هایی که کوشیدند تا امسال با راه‌اندازی کمپین‌هایی به قول خودشان تحریم محرم و هشتگ سازی‌های «مشکی نپوشیم»، «نذری نخوریم»و کلید واژه‌هایی از این قبیل با جنگ با باور‌های هزار ساله مردم کشورمان بروند، باید می‌دانستند آنچه بخشی از حافظه تاریخی مردم کشورمان شده و در عمیق‌ترین باور‌های آنان جای دارد، قابل‌تغییر نیست، به خصوص اینکه این باور در فطرت الهی و انسانی ما ریشه دارد و عشق به حسین و اقامه عزای حسینی، حکایت یک رفتار عمیق فطری است که از سرچشمه جان و فطرت پاک الهی ما سرچشمه می‌گیرد و جنگ با فطرت محکوم به شکست است. به همین خاطر هم بود که امسال اقامه عزای حسینی از همیشه پرشورتر بود. همه یکرنگ مشکی پوشیده‌بودند و در هر کوی و برزنی، مجالس عزاداری و بساط نذری دادن و نذری گرفتن برپا بود. زن و مرد و پیر و جوان و خرد و کلان برای آنکه در مجالس روضه خدمتی کنند، چایی بریزند و کفشی جفت کنند تا در برپایی این مراسم الهی سهمی داشته باشند با یکدیگر رقابت داشتند. همه آمده‌بودند تا به ندای «هل من ناصر» امامشان لبیک گویند و نوای آسمانی «لبیک یا حسین» در گوش جان شهر و دیارمان و چه بسا در گوش تاریخ پیچیده‌بود.
شکست تاریخی تاریکی در نبرد با نور
در تمام طول تاریخ بوده‌اند کسانی که به نبرد با نور و حقیقت رفته‌اند؛ آدم‌هایی که بر فطرت و بخش الهی وجود خودشان چشم بسته‌اند و به جای هدایت، ضلالت را برگزیده‌اند، اما پایان چنین نبردی روشن و مبرهن است. همچنان که امروز نزدیک به هزارو ۴۰۰ سال بعد از واقعه عاشورا، بعد از رویارویی حق با باطل، بعد از ضلالت یزید و یزیدیان در برابر اوج نور و حقیقت حسین (ع)، شاهد آن هستیم که نام و یاد حسین (ع) پابرجاست. در تمام دنیا همه آزادگان بشر فارغ از دین و مرام و مسلک‌شان نمی‌توانند در برابر عظمت قیام عاشورا و نهضت فراگیر حسینی در کربلا سر تعظیم فرود نیاورند و حسین و یارانش را تحسین نکنند. همچنان که آنتوان بارا (نویسنده مسیحی درباره امام‌حسین (ع) می‌گوید: «اگر حسین (ع) از آن ما بود، در هر سرزمینی برای او بیرقی بر می‌افراشتیم و در هر روستایی برای او منبری بر پا می‌کردیم و مردم را با نام حسین (ع) به مسیحیت فرا می‌خواندیم.»
ماهاتما گاندی رهبر استقلال هند درباره قیام عاشورا اینگونه اظهار‌نظر می‌کند: «من زندگی امام‌حسین (ع)، آن شهید بزرگ اسلام را به دقت خوانده و توجه کافی به صفحات کربلا کرده ام و بر من روشن شده‌است که اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز گردد، باید از سرمشق امام حسین (ع) پیروی کند.» و امروز هم کم نیستند اقلیت‌های مذهبی که برای ایام شهادت امام‌حسین (ع) نذری می‌پزند و اقامه عزا می‌کنند و در پیاده‌روی اربعین عاشقانه حضور دارند که کشتی هدایت حسین (ع) برای همه جا دارد.
قصه نذری و حاجت‌های روا شده و گره‌های باز شده
هر چه به ظهر نزدیک‌تر می‌شدیم بر شور حسینی مجالس روضه و دسته‌جات عزاداری افزوده می‌شد. میادین اصلی شهر همچون میدان امام‌حسین (ع) و سایر میادین میزبان موج موج جمعیت عزادار حسینی بود. در بقاع متبرکه هم عزاداران حسینی دسته‌دسته می‌آمدند و حسین حسین گویان بر سر و سینه می‌زدند. در همراهی با دسته‌جات عزاداری قدم به قدم با نذری‌هایی مواجه می‌شدی که هر یک روایتی از حاجتی روا شده و گرهی باز شده حکایت داشتند؛ گره‌ها و حاجت‌هایی که به حرمت امام‌حسین (ع) و یارانش باز شده‌بود و حالا این ماجرا در قالب یک ظرف نذری، یک لیوان شربت یا شیر نمود پیدا می‌کرد. آن‌هایی هم که نذری‌ها را بر می‌داشتند و می‌خوردند هر کدام به نیتی برکت امام‌حسین (ع) را در دهان می‌گذاشتند؛ یکی به نیت شفا و دیگری به نیت آرامش و آن یکی به امید اینکه زیارت اربعین امسال زیارت کربلا نصیبش شود. که اگر چه قوت و روزی تمام سالمان به برکت حسین (ع) و اهل بیت پیامبر (ص) است، اما اهمیت چای و شربت روضه به واسطه نیت و قصه‌ای است که در ورای نوشیدن یک استکان چای و یک لیوان شربت نذری اباعبدالله (ع)نهفته است، در شفایی است که به برکت نام حسین وجود دارد و حاجتی که به امید شفاعت حسین (ع) برآورده می‌شود.
اقامه نماز ظهر عاشورا با دعای فرجدمدمهای ظهر با ندای الله اکبر مؤذن بر سر مأذنه‌ها دسته‌جات عزاداری در صفوفی به هم پیوسته و منظم نماز جماعت ظهر و عصر عاشورا را اقامه کردند، به این نیت که نامشان در زمره یاران امام‌حسین (ع) باشد و به این امید که هر چه زودتر نماز ظهر عاشورا را به امامت امام زمانشان مهدی فاطمه (عج) اقامه کنند.
مراسم‌های عزاداری تا عصر عاشورا ادامه داشت و به تعزیه سوزاندن نمادین خیمه اهل بیت رسید. خیمه‌هایی که با شعله‌ور شدنشان سیل اشک در چشمان هر ناظری جاری می‌شد و عصر عاشورا را پیش چشمان خود تجسم می‌کرد. صحنه پایانی این شور و شعور حسینی، اما مراسم شام غریبان و شمع‌هایی بود که برای همنوایی با غریبی اهل‌بیت حسین (ع) هر یک به نیتی و حاجتی روشن می‌شد و پرچمی که از امروز به دست قافله‌سالار کربلا حضرت زینب کبری داده‌شد.
