امریکن اینترپرایز: اوباما عامل پیشرفت ایران
سه شنبه ۱۴ شهريور ۱۳۹۱ ساعت ۰۷:۰۹
کد مطلب: 242778
«کاندولیزا رایس» وزیر امور خارجه سابق آمریکا، سیاست خارجی دولت اوباما را به باد انتقاد گرفت و گفت: «ما نمی‌توانیم نسبت به رهبری و سردمداری خود در جهان بی‌تفاوت باشیم و شما نمی‌توانید این‌چنین منفعلانه و در حاشیه، ایالات متحده را رهبری کنید.»
تعلل و بی‌میلی اوباما به پیشتازی در صحنه جهانی و عملکرد بی‌نتیجه او در عرصه سیاست‌خارجی در سه سال و نیم اخیر، برای آمریکا بسیار گران تمام شده است. شکست‌ها و ناکامی‌های او در عرصه‌های زیر بیش از بقیه به چشم می‌خورد:
*رشد هسته‌ای ایران تحت تحریم‌های دولت اوباما، سریع‌تر از هر زمان دیگری بوده است
1- اوباما نتوانسته است در خصوص مسئله ایران کاری از پیش ببرد. تحریم‌ها و مذاکرات رو به شکست هستند و ایران در دوران زمامداری اوباما -طی سه سال و نیم اخیر- در جهت برنامه هسته‌ای بیش از تمام این سی سال پس از انقلاب اسلامی پیشرفت کرده است. تعداد سانتریفیوژها و میزان ذخایر اورانیوم غنی شده در مقایسه با ابتدای روی کار آمدن دولت اوباما، افزایش یافته و تعداد تاسیسات هسته‌ای مستحکم نیز بیشتر شده است. ایران از اینکه اوباما برای متوقف کردن آنها به اقدام نظامی دست بزند، هیچ ترسی ندارد چون آنها به خوبی می‌دانند که اوباما در قمار برای حفظ ریاست جمهوری خود، روی پایان دادن به جنگ‌ها شرط بندی کرده است نه روی آغاز یک جنگ دیگر.
*درماندگی اوباما در مسئله سوریه و شکست آن در افغانستان کاملا روشن است
2- اوباما در برخورد با سوریه نیز منفعلانه ظاهر شده است. نزدیک‌ترین متحد ایران در خاورمیانه دچار مشکلات زیادی است اما آمریکا در گوشه‌ای نشسته و دست روی دست گذاشته است –به خاطر اینکه روسیه و چین به ما اجازه نخواهند داد-.
3- اوباما در افغانستان هم ناکام مانده است. او به عملیات سریع و شدیدی دست زد ولی پیش از رسیدن نیروهای بیشتر، عقب‌نشینی ما را اعلام کرد و با این کارش تیشه به ریشه اقدامات قبلی زد. در واقع، اوباما با این کار به طالبان پیام داد که می‌توانند با خیال راحت صبر کنند تا آمریکا دوباره اعلام عقب‌نشینی کند تا آنها بتوانند مناطق وسیعی را که تصرف کرده بودند، مجددا اشغال کنند و دوباره القاعده را فرا بخوانند.
*حاصل سیاست‌های دفاعی اوباما کوچک و کوچک‌تر شدن ارتش آمریکاست
4- اوباما در عرصه دفاع ملی هم موثر عمل نکرده است. او در سال 2009، 330 میلیارد دلار از بودجه نظامی را کاهش داد و در سال 2010 نیز 80 میلیارد دلار دیگر را حذف کرد و در سال 2011 اعلام کرد که طی ده سال آینده 400 میلیارد دلار دیگر از این مقدار کاسته خواهد شد که در مجموع، این میزان به بیش از 800 میلیارد دلار خواهد رسید. در واقع، اوباما از مردان و زنان نظامی ما می‌خواهد بهای شکست‌های او را بپردازند و البته همه این‌ها پیش زمینه اقدامات بعدی اوست. در واقع او در صدد است در سال آینده، ما را به سوی کاهش هرچه بیشتر هزینه‌های دفاعی -بیش از یک تریلیون دلار- سوق دهد. به گفته وزیر دفاع خودش با این کار، اندازه نیروی زمینی ما به کوچک‌ترین میزان خودش از سال 1940 خواهد رسید و اندازه نیروی دریایی ما نیز به کوچک‌ترین اندازه خود از سال 1915 تقلیل خواهد یافت و نیروی هوایی ما کوچک‌تر از هر زمان دیگری خواهد شد. ملت ما همچنان درگیر جنگ است و اوباما، اولین رئیس جمهور تاریخ است که سعی می‌کند در چنین شرایطی سودِ «سهامِ صلح» را برداشت کند.
*دولت اوباما در صحنه تجارت خارجی و در مقابل چین بسیار عقب افتاده است
5- اوباما در عرصه تجارت هم عقب مانده است. او موافقت‌نامه‌های تجارت آزاد را با کلمبیا، پاناما و کره جنوبی به تصویب رسانده است اما مذاکرات این قراردادها، در زمان دولت «بوش» صورت گرفته بودند و او در عمل هیچ تلاشی نکرده است. اوباما تا به حال طی دوران ریاست جمهوری خود، حتی یک موافقت نامه تجاری آزاد را هم به تصویب نرسانده و این در حالی است که چین پانزده موافقت نامه امضا کرده و مشغول مذاکره بر سر بیش از هجده موافقت نامه دیگر است.
6- اوباما در مقابل چین نیز منفعل مانده است. چین با مداخله در ارزش پول خود سعی دارد به مزیت‌های ناعادلانه تجاری دست یابد ولی اوباما هیچ عکس العملی نشان نمی‌دهد. او راجع به سیاست «محورِ آسیا»، زیاده از حد اغراق می‌کند تا به متحدان ما اطمینان خاطر بدهد ولی با تامین نکردن منابع مورد نیاز ارتش ما برای اجرایی کردن این سیاست، کاملا در جهت مخالف آن عمل کرده است.
*اوباما در مقابل حضور حزب‌الله در آمریکای لاتین و خواسته‌های نظامی سوریه درمانده است
7- اوباما در آمریکای لاتین هم ابتکار عملی از خود نشان نداده است. «هوگو چاوز» با آغوش باز از «حزب الله» استقبال کرده و به آنها اجازه داده در نیم‌کره ما پایگاه به راه بیندازند و اوباما همچنان دست روی دست گذاشته و هیچ کاری نمی‌کند.
8- اوباما در مقابل روسیه هم پا پس کشیده است. او با لفاظی و خودنمایی کردن راجع به «ترمیم» روابط با روسیه، به خواست مسکو برای لغو توافق‌نامه دفاع موشکی ما با لهستان و جمهوری چک تن در داد و در هفتادمین سالروز تهاجم شوروی سابق به لهستان این کار را انجام داد. با این کار چه چیزی عاید او شد؟ هیچ چیز. روسیه مانند گذشته بر سر مواضع خود راجع به سوریه و ایران سرسختانه ایستاده است.
*سفر رئیس جمهور مصر به ایران شاهد دیگری از شکست اوباما در طرح صلح خاور میانه است
اوباما در طرح صلح در خاورمیانه هم ناموفق بوده است. او «نتانیاهو» را نادیده می‌گیرد او- بدون هشدار دادن به رهبر اسرائیل و به‌رغم اعتراضات مشاوران خودش- علنا اعلام می‌کند که مرزهای فلسطین و اسرائیل باید به همان حدود تعیین شده در 1967 باز گردند و با این اظهارات، رهبر اسرائیل را زیر سوال می‌برد.
7- اوباما در مسئله مصر نیز قاطع ظاهر نشده و موثر عمل نکرده است. در حالی که ده‌ها هزار مصری در میدان «التحریر» تظاهرات می‌کردند، وزیر خارجه اوباما خاطر نشان کرد که «مبارک» دوست خانوادگی آنها بوده است و اعلام کرد که دولت مصر کماکان باثبات و پابرجاست. مردم مصر هرگز این را فراموش نخواهند کرد. هفته قبل، رئیس جمهور آنها به ایران سفر کرد و این حرکت او به عنوان اعلام استقلال از آمریکا قلمداد شد.
* سربازان آمریکایی در عراق، قربانی سیاست‌های بی‌حاصل اوباما هستند
11- اوباما در عراق هم شکست خورده است. او نه فقط نیروهای رزمی بلکه همه نیروهای ایالات متحده را از عراق خارج کرد، سپس تعداد نیروهای آموزشی ما را کم کرد و حضور دیپلماتیک ما را نیز کاهش داد. در واقع اوباما با این کارش، کشور را دودستی به ایران تقدیم کرد و فداکاری سربازان ما را بر باد فنا داد. تصور کنید اگر «ترومن» این کارها را با ژاپن و کره انجام می‌داد، الان آسیا چه وضعی داشت...
*آمریکا برای بقای خود، زندگی نسل‌های آینده خود را گرو می‌گذارد
و در آخر اینکه اوباما طی چهار سال اخیر، بیش از هر رئیس جمهور دیگری برای ایالات متحده بدهی بالا آورده و با این کار رهبری جهانی ما را در معرض خطر قرار داده است. به گفته رایس: «امروز دولت آمریکا در چشم دنیا، دولتی است که نمی‌تواند خودش را اداره کند و باید مدام وام بگیرد و برای این کار زندگی نسل‌های آینده خود را گرو می‌گذارد. دنیا می‌داند که وقتی کشوری نتواند هزینه‌های خود را تامین و دارایی‌های خود را کنترل کند، روزی می‌رسد که دیگر مهار سرنوشت خود را نیز در دست نخواهد داشت.»
با این تفاسیر، «کاندولیزا رایس» هم اشتباه کرده است؛ این طور نیست که کارهای اوباما منفعلانه و ناکارآمد باشد؛ حقیقت این است که او دست روی دست گذاشته و اصلا کاری انجام نداده است.
