به گزارش
جهان نيوز به نقل از ایسنا،
این یافته‌ها، بعد از تحقیق روی یک قبیله بدوی در آفریقا به‌دست آمده است. براساس اعلام دانشمندان، در مقایسه با والدین امروزی، والدین در عصر حجر مراقبت بیشتری از نوزادان داشته‌اند. مسئله البته فقط تلاش‌های والدین نیست و تفاوت اصلی در مراقبت جمعی از نوزادان است.
مردم‌شناسان دانشگاه کمبریج برای بررسی این مسئله، به قبیله امبنجله بایاکا که یک قبیله نیمه‌کوچنده در جمهوری دمکراتیک کنگو در آفریقاست، رفته‌اند و روش‌های سنتی مردم آن را در تربیت نوزادان و کودکان بررسی کرده‌اند. بشر بیش از ۹۵ درصد تاریخ خود را به شکل شکارچی-گردآورنده غذا زندگی کرده و تازه حدود ۱۰ هزار سال است که یکجانشین شده است. با توجه به این سابقه، طبیعی است که سبک زندگی این مردم که همچنان شکارچی-گردآورنده هستند، بیشتر به زندگی اجداد دور ما شباهت داشته باشد.
برخلاف شیوه مراقبت از فرزند در زندگی مدرن ما، جایی که کودکان عموما فقط توسط والدین خود بزرگ می‌شوند، در قبیله امبنجله بایاکا یک سیستم مراقبت از فرزند اشتراکی وجود دارد که براساس آن، گاهی تا ۱۰ عضو قبیله که عموما عمه‌ها و خاله‌ها و دیگر خویشاوندان نزدیک نوزادان هستند، برای برطرف کردن نیازهای آنها با هم همکاری می‌کنند.
این مراقبت اشتراکی به کودکان و نوزادان این امکان را می‌دهد که تا ۹ ساعت در روز از مراقبت نزدیک افراد قبلیه برخوردار باشند و همین مسئله به مادر نوزاد این امکان را می‌دهد که به کارهای دیگرش برسد و بیشتر استراحت کند. در مقابل، نوزادان این روزها در کانادا و هلند کمتر از نیم‌ساعت در روز از مراقبت نزدیک برخوردارند.
بخش چشمگیری از این شیوه مراقبت، تماس پوست به پوست است که امروزه از نظر پزشکی ثابت شده فواید جسمی و روانی مهمی برای نوزادان در حال رشد دارد؛ ازجمله کمک به تنظیم ضربان قلب و تنفس آنها و همینطور تقویت توسعه مغزی کودکان.
تیم تحقیقاتی در جمهوری دمکراتیک کنگو متوجه شده است که «نرخ مراقبان به نوزادان» ۵ به یک است، که به طرز معناداری بسیار بیشتر از شرایط در جوامع مدرن است.
دانشمندان این مسئله را مطرح کرده‌اند که در طول تاریخ و دوران پیشاتاریخ، والدین هرگز مثل والدین امروز، از نظر کمبود حمایت از اطرافیان، در تنگنا و فشار نبوده‌اند.
