یک تجدیدنظر در پایان ۴۰ سالگی انقلاب/ نقش ما در تقابل با «۳ گانه برگشت» چیست؟
چهارشنبه ۷ آذر ۱۳۹۷ ساعت ۱۳:۰۸
کد مطلب: 655059
اینها گوشه ای از دستاوردهای غیرقابل احصا در چهل سال گذشته بوده است که هرکدامشان را در پس زحمات شبانه روزی، مدیریت جهادی و با دست خالی و البته نگاه غضبناک و آلوده به تحریم دشمن به دست آوردیم و به دست خواهیم آورد. این شمارش از آن جهت بود که روزگاری گوش و چشم مردم از القای ناتوانی در ساخت حتی یک لولهنگ(آفتابه) لبریز شد و متاسفانه به باورشان تبدیل شده بود. اما انقلاب اسلامی این فرضیه را باطل کرد و ثابت کرد که می توان با اعتماد به نفس و تحمل زحمت آن باور غلط را کنار زد.
دو پارگراف فوق ممکن است شعاری و حماسی تلقی شود اما فی الواقع علت و معلول ها همان است که ذکر شد. اما چرایی بیان این مطالب برای پاسخ به سوالی پیرامون وضع کنونی است که این روزها ذهن بسیاری از مردم را به خود مشغول کرده است.
گسترده شدن یک فرضیه به عنوان تصور غالب که ما در اثر یک سیر طبیعی به این نقطه رسیدیم و لزومی بر عمیق شدن در پدیده های اطرافمان وجود ندارد، می تواند بیان کننده ریشه ماجرا باشد.
در حقیقت حصول موارد ذکر شده و هزاران مورد ذکر نشده دیگر که مجال نام بردن نیست اتفاقی و البته عادی نبوده است. بی توجهی به نحوه پیدایش یک دستاورد، به سهولت از کنار آن گذاشتن و برداشت ذهنی موهوم استمرار آن در هر شرایط، تصور غلطی را به مرور زمان در افکارعمومی جاانداخت و جامعه را با طرح علنی یک سه گانه برگشت مواجه کرد.
سه گانه ای که در مرحله ابتدایی به فرصت سوزی سهوی یا عمدی می پردازد. با این توضیح که روزگار سپری می شود و خبری از ادامه آن سیر طبیعی نیست! اما اگر همه چیز در گام اول خلاصه می شد، این امر تا حدی قابل تحمل بود درحالی که کار به صرف فرصت سوزی ختم نمی شود و تک مرحله ای نیست.
گام دوم، مرحله تخریب برخی دستاوردهای موجود است که البته قابلیت تخریب دارند و تاحدی فضا برای جامعه ملموس تر می شود. حتی در مواردی نوع دستاورد به عنوان دلیل و عامل مشکل هم یاد می شود.
اما سومین و آخرین مرحله که هیچ صورت ظاهری ندارد اما در باطن مخرب ترین گام بوده، بحث تغییر گفتمانی و یک عقب گرد شبیه سقوط به چهل سال قبل است. مانند نیش مار و پله ای که شما را به نقطه شروع بر میگرداند. این خانه خطرناک که نردبان سقوط در آن قرار گرفته است به فرموده رهبرانقلاب همان رسوبات باقیمانده از گذشته است که با عباراتی نظیر ربط دادن آب خوردن یک ملت به اختیار دشمن و یا خلاصه کردن توانایی یک ملت در پخت آبگوشت بزپاش، بیان می شود.
البته که دیر یا زود این انحراف، چاره ای جز بازگشت به ریل اصلی ندارد اما نباید به راحتی از کنار این جنس تجربه گذشت و اجازه تکرار آن را داد. تجربه ای که ثابت می کند پیشرفت ها اتفاقی نبوده و نباید بی تفاوت از کنارش عبور کرد.
اگر انقلاب اسلامی را یک موجود زنده و دارای حیات در نظر بگیریم که قطعا همین طور است با اندکی ارفاق می توانیم از حدیث معصوم علیه السلام وام بگیریم و بگوییم پس از چهل سال خداوند رحمان از بنده برخی اشتباهات را به سختی قبول می کنند.
۵۰
اينهايي كه گفتي راست بود
پیشرفت و تمایل به پیشرفت در ژن مردم باهوش و با استعداد ایران وجود دارد و ربطی به سیاسی بازیها ندارد. مطمئن باشید که اگر همه مردم مانند بعضی ها افکار اختلاس و رانت داشتند الآن لولهنگ هم نمی توانستیم بسازیم!!!! برادران و خواهران و آقازادگان رانتی هیچکدام این پیشرفتها را حاصل ننمودند بلکه مهندسان و پژوهشگران و کارگران ایران زحمت فراوان کشیدند تا این پیشرفتها حاصل شد. اگر این بودجه و این درآمد را در اختیار مدیریت گربه ی سر کوچه ی ما هم قرار می دادند همین ۴ تا پل و تونل را میتوانست بسازد!!! کاش اینهمه اختلاس و رانتخواری نمی شد و سیاستهای معقول در پیش گرفته میشد آنگاه پیشرفتهای صدها برابری را شاهد بودیم.
{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_22_BLOCK}{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_23_BLOCK}
{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_24_BLOCK}{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_25_BLOCK}
