نذر عجیب دخترک خردسال برای امام خمینی(ره)

 

مادر شهیده واعظی در کتاب «کفش‌های جا مانده از ساحل» می‌گوید: سال ۱۳۴۲، سال درگیری شدید در قم بود. ما هم ساکن قم بودیم. طیبه شش ساله بود. شعارها و حرف‌هایی را که در خانه زده می‌شد می‌شنید.

دور حیاط چرخ می‌زد و شعار می‌داد:

خمینی عزیزم، بگو که خون بریزم

خمینی خمینی شاه به قربان تو

مملکت ولیعهد خاک زیر پای تو

من مدام می گفتم: مادر می‌آیند تو را می‌کشند. از این حرف‌ها نزن. از ساواک ترس داشتیم. یک بار خورد زمین. صورتش خونی شده بود. رفتم جلو. گفتم: خوبت شد، خونت را ریختی روی زمین.

گفت: خدا نکند خون من این جا بریزد. خونم باید برای آقای خمینی بریزد. از همان کودکی عشق آقای خمینی را داشت.

پدرش هم روحانی بود و به همین علت ما در جریان مستقیم فعالیت‌های سیاسی بودیم.

وقتی آقای خمینی را تبعید و دستگیر کردند، هنوز به سن تکلیف نرسیده بود. با این حال روزه می‌گرفت. برای خودش ۱۵ روز، روزه قرار داده بود و می‌گفت ۸ روز برای سلامتی آقای خمینی و ۷ روز برای شما. تمام که می‌شد دوباره قصد ۱۵ روز، روزه می‌کرد و می‌گفت: ۸ روز روزه می‌گیرم برای سلامتی آقای خمینی و ۷ روز برای سلامتی آقام.

آن وقت‌ها مدرسه دخترانه در قم کم بود. مدرسه از خانه ما خیلی دور بود. هفت سالش که شد برای آموزش قرآن و یادگیری دعا و... اقدام کردیم. قرآن را یاد گرفت و قرائتش کامل شد. وضع مالی ما خوب نبود. البته همه روحانیون زیر فشار بودند. پدرش، نماز و روزه استیجاری می‌خواند. طیبه هم قالی می‌بافت.

می‌گفت: مزد قالی بافی روزم را برای جهیزیه ام بگذارید و مزد قالی بافی شبم را می‌خواهم برای آقای خمینی قرار بدهم.

نماز مغرب و عشا را که می‌خواند، می رفت پشت دار قالی و تا ساعت ۱۲ کار می‌کرد و شب به او چهار تومان می‌دادند.

از این پول به ما هم می‌داد. هر چه پول به او می‌دادیم، یک قران و ۱۰ شاهی جمع می‌کرد و باقی را خرج فقرا می‌کرد. از آن دخترها نبود که خرج خودش کند.