مُد پارگی لباس
سه شنبه ۳ بهمن ۱۳۹۶ ساعت ۱۲:۵۰
کد مطلب: 584845
به گزارش جهان نيوز به نقل از خبرآنلاین، این پایگاه خبری در یادداشتی آورده است: «پارگی» مد نیست. بر اساس پژوهش هایی که بنده حدود ۱۰ سال پیش در این باره انجام دادم متوجه شدم که سال ها پیش یک جوان فقیر آمریکایی به یک مجلس جشنی دعوت می شود اما به دلیل پارگی شلوارش، خجالت می کشیده که به آن مجلس برود.
مجید ابهری در این یادداشت آورده است: دو تا از دوستان وی در اقدامی عجیب با هدف اینکه وی را دلداری بدهند، آنها هم شلوار خود را پاره کرده و سه نفری با شلوار پاره به آن مجلس می روند و از فردای آن روز هم تصمیم می گیرند با همان شلوار پاره در محال مختلف جامعه حضور یابند. در مدت زمان کوتاهی این موضوع از ایالت کالیفورنیا به دیگر ایالت های آمریکا نیز سرایت کرد و به یک مد سراسر تبدیل شد.
اما متاسفانه جوانان کشور ما بدون دانستن فلسفه این وضعیت، این کار را می کنند و دنبال آن می روند. در گذشته مردم وقتی برای خرید لباس به بازار می رفتند با دقت لباس را نگاه می کردند تا پارگی یا ضربه خوردگی نداشته باشد اما متاسفانه امروزه جوانان ما برای خرید لباس های پاره و ضربه خورده پول خرج می کنند.
به راستی پارگی لباس چه تاثیر اجتماعی، فرهنگی و دینی بر جامعه دارد؟ این موضوع از سه بُعد تاثیر منفی دارد. بُعد اول روانی است. پارگی لباس باعث ایجاد افسردگی روحی، گرایش به لا ابالی گری، بی قیدی و بی نظمی می شود. بُعد دوم از نظر فرهنگی است، در واقع با پوشیدن لباس پاره، انسان به دنبال مدی می رود که اصلا فلسفه اش را نمی داند و فقط یه چیزی دیده و کور کورانه رفتاری را تقلید می کند. اما بُعد سوم از نظر دینی است که باید بگوییم، نشان دادن بخشی از بدن چه از سوی زن و چه مرد به فرد نامحرم از نظر شرعی حرام است و زیرا باعث تحریک جنسی و گرایش به فساد و به باتلاق کشاندن جامعه می شود.
در واقع به نظر من تقریبا همه جوانان یا افرادی که این لباس ها و شلوارهای پاره را می پوشند، بخاطر چشم و هم چشمی است، بخاطر اینکه به اصطلاح خودشان از نظر مد و برند، از دوستان، اطرافیان و دیگران عقب نمانند اما این افراد باید بدانند که حتی در کشورهای غربی، افراد با شخصیت و تحصیل کرده هم لباس های پاره نمی پوشند بلکه فقط افراد ولگرد، بیکار، علاف و لا ابالی لباس هایشان پاره است. پس چرا باید کاری را از روی ناآگاهی بکنیم؟!
مجید ابهری در این یادداشت آورده است: دو تا از دوستان وی در اقدامی عجیب با هدف اینکه وی را دلداری بدهند، آنها هم شلوار خود را پاره کرده و سه نفری با شلوار پاره به آن مجلس می روند و از فردای آن روز هم تصمیم می گیرند با همان شلوار پاره در محال مختلف جامعه حضور یابند. در مدت زمان کوتاهی این موضوع از ایالت کالیفورنیا به دیگر ایالت های آمریکا نیز سرایت کرد و به یک مد سراسر تبدیل شد.
اما متاسفانه جوانان کشور ما بدون دانستن فلسفه این وضعیت، این کار را می کنند و دنبال آن می روند. در گذشته مردم وقتی برای خرید لباس به بازار می رفتند با دقت لباس را نگاه می کردند تا پارگی یا ضربه خوردگی نداشته باشد اما متاسفانه امروزه جوانان ما برای خرید لباس های پاره و ضربه خورده پول خرج می کنند.
به راستی پارگی لباس چه تاثیر اجتماعی، فرهنگی و دینی بر جامعه دارد؟ این موضوع از سه بُعد تاثیر منفی دارد. بُعد اول روانی است. پارگی لباس باعث ایجاد افسردگی روحی، گرایش به لا ابالی گری، بی قیدی و بی نظمی می شود. بُعد دوم از نظر فرهنگی است، در واقع با پوشیدن لباس پاره، انسان به دنبال مدی می رود که اصلا فلسفه اش را نمی داند و فقط یه چیزی دیده و کور کورانه رفتاری را تقلید می کند. اما بُعد سوم از نظر دینی است که باید بگوییم، نشان دادن بخشی از بدن چه از سوی زن و چه مرد به فرد نامحرم از نظر شرعی حرام است و زیرا باعث تحریک جنسی و گرایش به فساد و به باتلاق کشاندن جامعه می شود.
در واقع به نظر من تقریبا همه جوانان یا افرادی که این لباس ها و شلوارهای پاره را می پوشند، بخاطر چشم و هم چشمی است، بخاطر اینکه به اصطلاح خودشان از نظر مد و برند، از دوستان، اطرافیان و دیگران عقب نمانند اما این افراد باید بدانند که حتی در کشورهای غربی، افراد با شخصیت و تحصیل کرده هم لباس های پاره نمی پوشند بلکه فقط افراد ولگرد، بیکار، علاف و لا ابالی لباس هایشان پاره است. پس چرا باید کاری را از روی ناآگاهی بکنیم؟!
