چرا مردم گله مندند؟
روحانی‌چگونه به‌مردم می‌گوید که در خیابان بمانید؟
شنبه ۱۶ دی ۱۳۹۶ ساعت ۲۱:۱۳
کد مطلب: 579508
به گزارش جهان نيوز؛ از یک سو مسئولین دولتی از اوضاع خوب اقتصادی کشور دم می زنند و از سوی دیگر مردم از اوضاع نا به سامان معیشتی خود می نالند. آیا مسئولین درکی از وضعیت اقتصادی مردم ندارند یا اقتصاد را از زاویه و منظر دیگر می نگرند؟ در این گزارش به این سوالات پاسخ می دهیم.
مردم گله مندند. از یک سو معیشت مردم به آب باریکه ای بند است و از سوی دیگر برخی سوار بر خودروهای لوکس در خیابان ها جولان می دهند. معادله ای که از دل آن ناعدالتی، فساد، ناکارآمدی های بخشی و عدم شفافیت نتیجه می شود. همان گله مندی ها که 27 بهمن 95 رهبر معظم انقلاب در حسینیه امام خمینی بیان کردند.
به مسئولین عرض میکنم که این حضور مردمی در بیستودوّم بهمن را به حساب گلایه نداشتن آنها از فعّالیّتهای ما مسئولین به حساب نیاورید. مردم گله‌مندند؛ از بسیاری از چیزهایی که در کشور میگذرد، مردم گله‌مندند. مردم با تبعیض میانه‌ای ندارند؛ هرجا تبعیض ببینند، احساس ناراحتی و رنج میکنند. هرجا کم‌کاری ببینند همین‌جور، هرجا بی‌اعتنائی به مشکلات ببینند همین‌جور، هرجا پیش نرفتن کارها را ببینند همین‌جور؛ مردم گله‌مندند. بیستودوّم بهمن حساب خودش را دارد؛ ایستادگی مردم در مقابل دشمنِ کمین‌کرده‌ی برای بلعیدن ایران یک حرف است که این در بیستودوّم بهمن ظاهر شد، امّا توقّعات آنها از ما مسئولین یک حرف دیگر است.
حالا کمتر از یک سال از حرف های مردم که از زبان رهبر به گوش مسئولین رسید، می گذرد اما گویا آب از آب تکان نخورده است. هر روز شاهد افزایش قیمت کالاهای مصرفی مردم هستیم که نمونه آخری آن افزایش قیمت تخم مرغ بود. اما سوال اینجاست؛ ریشه این گلمه مندی کجاست، آنهم در حالیکه مسئولین حرف های خوبی از حال و روز اقتصاد می زنند و خبرهای خوبی از آمارهایش ارائه می کنند. مثلا حرف های اخیر اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور:
همه شاخص های اقتصاد خوب است؛ حالا ممکن است چند کالا بر اثر اتفاقی که افتاده گران شده باشد. هر کدام هم دلایل خودش را دارد و دولت هم معتقد است که باید اصلاح صورت گیرد.
البته این خبرهای خوب در کنار نرخ برخی کالاهای وارداتی و رکود و غیره قرار دارد اما برآیند کلی وضعیت اقتصاد آنطور که حسن روحانی چند روز پیش در 11 دی گفته، بد که نیست هیچ از متوسط دنیا هم بهتر است:
شرایط ما از شرایط متوسط دنیا بهتر است. چرا نباید بگوییم؟ امسال رشد اقتصادی کشور در شش ماهه اول، 6 درصد بود. رشد اقتصادی ما از متوسط دنیا بهتر است. ما از تابستان پارسال تا تابستان امسال 700 هزار شغل ایجاد کردیم،. چند کشور در دنیا هستند که در سال می توانند 700 هزار شغل درست کنند. حقوق ثابت کارگر، کارمند و مستمری بگیر از تورم سالانه بالاتر است. این کار بسیار بزرگ و عظیمی است.
حالا سوال اینجاست که با همه این حرف های خوب مسئولین و آمارهای اقتصادی مثبت چرا این آمارها خود را در زندگی مردم خود را نشان نمی دهد؟
تعریفی از توسعه وقتی که در تفکر مدیریتی کشور رسوخ پیدا می کند می بینیم که آمارهای کلان اقتصادی و مثبت شدن آن در کلان اصالت و محوریت پیدا می کند و این باعث می شود ما از توسعه متوازن و رشد متوازن همه اقشار جامعه دور شویم. در دهه 70 وقتی برای بازسازی کشور در پساجنگ از بانک جهانی می خواستیم وام بگیریم، بالاجبار مجبور شدیم نقطه توسعه محور کلان بانک جهانی را اجرا کنیم و همان موقع باعث شد که صدای اعتراض بخش های کم درآمد و آسیب پذیر جامعه را در آورد و به بحران اجتماعی ختم شد. رشد همه جانبه در تمام اقشار باید رخ دهد. در سیستم استراتژیک نقشه هایی برای توسعه طرح، تدوین و ابلاغ می شود، مثل همین اقتصاد مقاومتی که سر لوحه خودش را توسعه نه به معنای غربی و شاخص هایی که الان است، بلکه به معنای توسعه جزء جزء شاکله اقتصادی این کشور بنا نهاده است. بایزید مردوخی اقتصاددان در این خصوص می گوید:
در بحث اشتغال موضوع این نیست که دولت طرح‌های توسعه‌ای و زیربنایی را ایجاد نکرده است. مساله این است که سرمایه‌گذاری‌های مولد و تولیدی در کشور انجام نشده است. دولت نه خود این کار را کرده است و نه امکان سرمایه‌گذاری را به بخش خصوصی داده است. مناطق مرزی اصولاً مناطق کشاورزی هم هستند. در بخش کشاورزی و سنتی هم کار جدیدی انجام نشده است که ایجادکننده اشتغال باشد. همین اتفاق در شهرها هم افتاده است. جز در موارد و شهرهای خاص، در کدام شهر مرزی یا حتی غیرمرزی سرمایه‌گذاری تولیدی خاصی صورت گرفته است؟ در بسیاری از شهرهای ما دریغ از یک دود صنعتی، دریغ از یک دیگ بخار یا هر فعالیتی که نشان از تولید و سرمایه‌گذاری داشته باشد. افراد بیکار تنها محل سکونت خود را تغییر داده‌اند. وگرنه شغلی حاصل‌شان نشده. به شهر که آمده‌اند یا کارگر ساختمانی شده‌اند آن هم به صورت کوتاه‌مدت و روزمزد یا به مشاغل کاذب روی آورده‌اند.
جا زدن تعداد اشتغال ناقص ( یک ساعت کار در هفته) به جای اشتغال کامل در آمار میزان بیکاری کشور که باری را از شانه های مردم بر نمی دارد. آیا با یک ساعت شغل در هفته می‌توان معیشت مردم را اداره کرد؟ یعنی اگر این نوع شغل اجرایی شد به این معناست که معیشت مردم بهبود پیدا می‌کند؟
اشتغال‌های ناقص عمدتاً از دو حیث ناقص هستند؛ یا از این حیث که شخص شاغل، پاره‌وقت است و اصطلاحاً به آن « اشتغال ناقصِ زمانی» می‌گویند. یک تعریف دیگری به نام "اشتغال ناکافی" وجود دارد؛ اشتغال ناکافی یعنی شغلی که وقتی در هفته مرجع آمارگیری، به صاحب آن شغل رجوع می‌کنید به هر دلیلی به تغییر شغل میل داشته باشد. این میل نداشتن یا به این دلیل است که به شخصیت او جسارت میشود، یا مهارت او در نظر گرفته نمی‌شود و یا درآمد کافی ندارد. مردم برای تامین معیشت خود چشم به راه آمار نمی‌مانند که ببینند الان اوضاع بیکاری یا اشتغال چگونه است.
رهبر معظم انقلاب در همان مقطع که از گلمه مندی مردم گفته بودند، راه حل را هم بیان کردند:
خب، ما [امسال را] عرض کردیم سال «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل»؛ سال دارد تمام میشود؛ الان آخر بهمن است، اقدام و عمل باید نشان داده بشود. من اوّل سال هم گفتم که مسئولین کشور -چه مسئولین قوّه‌ی مجریّه و دولت، چه مسئولین قوّه‌ی قضائیّه، چه مسئولین مجلس؛ فرقی نمیکند، همه- آخر سال باید نشان بدهند که در این سال برای اقدام و عمل چه کردند؛ نگویند باید چنین بشود، باید بگویند چنین شد؛ این را باید مشخّص بکنند.
مردم گله مندند اما پای نظام اسلامی شان ایستاده اند و صدای خروششان را در این چند روز همه شنیده اند. از مسئولین داخل کشور تا دشمنان خارجی و حتی شورای امنیت سازمان ملل. اما حالا گوش همه مردمی که صدایشان را شنیده ایم، منتظر شنیدن و البته پاسخگویی مسئولین است. پاسخ به اینکه برای سفره و معیشت مردم چه کرده اند. نه برای آمارها و نمودارهای اقتصادی توسعه ای محرومیت زا.
رشد اقتصادی مبتنی بر تحریک قشر متوسط و ثروتمند برای خرید کالاهای لوکس وارداتی، چگونه می تواند بر روی معیشت قشر ضعیف جامعه که بخش بزرگی از آن را شکل می دهد، اثر گذار باشد؟ آیا غیر این است که طبقهٔ مستضعف زیر چرخ این توسعه له میشود؟
نتیجه سیاست های اقتصادی دولت چیزی نبوده جز اینکه در سال های گذشته محرومیت بخش بزرگی از جامعه تنها برایشان محرومیت بیشتر آورده است و سرمایه ثروتمندان، اندوخته های مالی آنها را افزایش داده است.
منبع:رجانیوز
مردم گله مندند. از یک سو معیشت مردم به آب باریکه ای بند است و از سوی دیگر برخی سوار بر خودروهای لوکس در خیابان ها جولان می دهند. معادله ای که از دل آن ناعدالتی، فساد، ناکارآمدی های بخشی و عدم شفافیت نتیجه می شود. همان گله مندی ها که 27 بهمن 95 رهبر معظم انقلاب در حسینیه امام خمینی بیان کردند.
به مسئولین عرض میکنم که این حضور مردمی در بیستودوّم بهمن را به حساب گلایه نداشتن آنها از فعّالیّتهای ما مسئولین به حساب نیاورید. مردم گله‌مندند؛ از بسیاری از چیزهایی که در کشور میگذرد، مردم گله‌مندند. مردم با تبعیض میانه‌ای ندارند؛ هرجا تبعیض ببینند، احساس ناراحتی و رنج میکنند. هرجا کم‌کاری ببینند همین‌جور، هرجا بی‌اعتنائی به مشکلات ببینند همین‌جور، هرجا پیش نرفتن کارها را ببینند همین‌جور؛ مردم گله‌مندند. بیستودوّم بهمن حساب خودش را دارد؛ ایستادگی مردم در مقابل دشمنِ کمین‌کرده‌ی برای بلعیدن ایران یک حرف است که این در بیستودوّم بهمن ظاهر شد، امّا توقّعات آنها از ما مسئولین یک حرف دیگر است.
حالا کمتر از یک سال از حرف های مردم که از زبان رهبر به گوش مسئولین رسید، می گذرد اما گویا آب از آب تکان نخورده است. هر روز شاهد افزایش قیمت کالاهای مصرفی مردم هستیم که نمونه آخری آن افزایش قیمت تخم مرغ بود. اما سوال اینجاست؛ ریشه این گلمه مندی کجاست، آنهم در حالیکه مسئولین حرف های خوبی از حال و روز اقتصاد می زنند و خبرهای خوبی از آمارهایش ارائه می کنند. مثلا حرف های اخیر اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور:
همه شاخص های اقتصاد خوب است؛ حالا ممکن است چند کالا بر اثر اتفاقی که افتاده گران شده باشد. هر کدام هم دلایل خودش را دارد و دولت هم معتقد است که باید اصلاح صورت گیرد.
البته این خبرهای خوب در کنار نرخ برخی کالاهای وارداتی و رکود و غیره قرار دارد اما برآیند کلی وضعیت اقتصاد آنطور که حسن روحانی چند روز پیش در 11 دی گفته، بد که نیست هیچ از متوسط دنیا هم بهتر است:
شرایط ما از شرایط متوسط دنیا بهتر است. چرا نباید بگوییم؟ امسال رشد اقتصادی کشور در شش ماهه اول، 6 درصد بود. رشد اقتصادی ما از متوسط دنیا بهتر است. ما از تابستان پارسال تا تابستان امسال 700 هزار شغل ایجاد کردیم،. چند کشور در دنیا هستند که در سال می توانند 700 هزار شغل درست کنند. حقوق ثابت کارگر، کارمند و مستمری بگیر از تورم سالانه بالاتر است. این کار بسیار بزرگ و عظیمی است.
حالا سوال اینجاست که با همه این حرف های خوب مسئولین و آمارهای اقتصادی مثبت چرا این آمارها خود را در زندگی مردم خود را نشان نمی دهد؟
تعریفی از توسعه وقتی که در تفکر مدیریتی کشور رسوخ پیدا می کند می بینیم که آمارهای کلان اقتصادی و مثبت شدن آن در کلان اصالت و محوریت پیدا می کند و این باعث می شود ما از توسعه متوازن و رشد متوازن همه اقشار جامعه دور شویم. در دهه 70 وقتی برای بازسازی کشور در پساجنگ از بانک جهانی می خواستیم وام بگیریم، بالاجبار مجبور شدیم نقطه توسعه محور کلان بانک جهانی را اجرا کنیم و همان موقع باعث شد که صدای اعتراض بخش های کم درآمد و آسیب پذیر جامعه را در آورد و به بحران اجتماعی ختم شد. رشد همه جانبه در تمام اقشار باید رخ دهد. در سیستم استراتژیک نقشه هایی برای توسعه طرح، تدوین و ابلاغ می شود، مثل همین اقتصاد مقاومتی که سر لوحه خودش را توسعه نه به معنای غربی و شاخص هایی که الان است، بلکه به معنای توسعه جزء جزء شاکله اقتصادی این کشور بنا نهاده است. بایزید مردوخی اقتصاددان در این خصوص می گوید:
در بحث اشتغال موضوع این نیست که دولت طرح‌های توسعه‌ای و زیربنایی را ایجاد نکرده است. مساله این است که سرمایه‌گذاری‌های مولد و تولیدی در کشور انجام نشده است. دولت نه خود این کار را کرده است و نه امکان سرمایه‌گذاری را به بخش خصوصی داده است. مناطق مرزی اصولاً مناطق کشاورزی هم هستند. در بخش کشاورزی و سنتی هم کار جدیدی انجام نشده است که ایجادکننده اشتغال باشد. همین اتفاق در شهرها هم افتاده است. جز در موارد و شهرهای خاص، در کدام شهر مرزی یا حتی غیرمرزی سرمایه‌گذاری تولیدی خاصی صورت گرفته است؟ در بسیاری از شهرهای ما دریغ از یک دود صنعتی، دریغ از یک دیگ بخار یا هر فعالیتی که نشان از تولید و سرمایه‌گذاری داشته باشد. افراد بیکار تنها محل سکونت خود را تغییر داده‌اند. وگرنه شغلی حاصل‌شان نشده. به شهر که آمده‌اند یا کارگر ساختمانی شده‌اند آن هم به صورت کوتاه‌مدت و روزمزد یا به مشاغل کاذب روی آورده‌اند.
جا زدن تعداد اشتغال ناقص ( یک ساعت کار در هفته) به جای اشتغال کامل در آمار میزان بیکاری کشور که باری را از شانه های مردم بر نمی دارد. آیا با یک ساعت شغل در هفته می‌توان معیشت مردم را اداره کرد؟ یعنی اگر این نوع شغل اجرایی شد به این معناست که معیشت مردم بهبود پیدا می‌کند؟
اشتغال‌های ناقص عمدتاً از دو حیث ناقص هستند؛ یا از این حیث که شخص شاغل، پاره‌وقت است و اصطلاحاً به آن « اشتغال ناقصِ زمانی» می‌گویند. یک تعریف دیگری به نام "اشتغال ناکافی" وجود دارد؛ اشتغال ناکافی یعنی شغلی که وقتی در هفته مرجع آمارگیری، به صاحب آن شغل رجوع می‌کنید به هر دلیلی به تغییر شغل میل داشته باشد. این میل نداشتن یا به این دلیل است که به شخصیت او جسارت میشود، یا مهارت او در نظر گرفته نمی‌شود و یا درآمد کافی ندارد. مردم برای تامین معیشت خود چشم به راه آمار نمی‌مانند که ببینند الان اوضاع بیکاری یا اشتغال چگونه است.
رهبر معظم انقلاب در همان مقطع که از گلمه مندی مردم گفته بودند، راه حل را هم بیان کردند:
خب، ما [امسال را] عرض کردیم سال «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل»؛ سال دارد تمام میشود؛ الان آخر بهمن است، اقدام و عمل باید نشان داده بشود. من اوّل سال هم گفتم که مسئولین کشور -چه مسئولین قوّه‌ی مجریّه و دولت، چه مسئولین قوّه‌ی قضائیّه، چه مسئولین مجلس؛ فرقی نمیکند، همه- آخر سال باید نشان بدهند که در این سال برای اقدام و عمل چه کردند؛ نگویند باید چنین بشود، باید بگویند چنین شد؛ این را باید مشخّص بکنند.
مردم گله مندند اما پای نظام اسلامی شان ایستاده اند و صدای خروششان را در این چند روز همه شنیده اند. از مسئولین داخل کشور تا دشمنان خارجی و حتی شورای امنیت سازمان ملل. اما حالا گوش همه مردمی که صدایشان را شنیده ایم، منتظر شنیدن و البته پاسخگویی مسئولین است. پاسخ به اینکه برای سفره و معیشت مردم چه کرده اند. نه برای آمارها و نمودارهای اقتصادی توسعه ای محرومیت زا.
رشد اقتصادی مبتنی بر تحریک قشر متوسط و ثروتمند برای خرید کالاهای لوکس وارداتی، چگونه می تواند بر روی معیشت قشر ضعیف جامعه که بخش بزرگی از آن را شکل می دهد، اثر گذار باشد؟ آیا غیر این است که طبقهٔ مستضعف زیر چرخ این توسعه له میشود؟
نتیجه سیاست های اقتصادی دولت چیزی نبوده جز اینکه در سال های گذشته محرومیت بخش بزرگی از جامعه تنها برایشان محرومیت بیشتر آورده است و سرمایه ثروتمندان، اندوخته های مالی آنها را افزایش داده است.
منبع:رجانیوز
۰۰
دولت فشل وبی برنامه واشراف منش ،تنها راه موندنش ،بازیهای روانی ایجاد کردن است.وروحانی باید استعفا دهد.
از كارهايي كه به سبب رشد اقتصادي براي مردم شده است بيان كنند تا همه بدانند.
اگر كشور در آمدي داشته و ذخاير بدلي انقلاب آن را چپاول كرده و مي كنند مردم ( ذخاير اصلي انقلاب) در زندگي خود چه گشايشي ديده اند بايد بين مردم رفت و مشكلات انها را ديد وشنيد با ارائه امارهاي بي پايه واساس وگناه را به گردن ديگران امداختن كاري درست نمي شود .
اگر كشور در آمدي داشته و ذخاير بدلي انقلاب آن را چپاول كرده و مي كنند مردم ( ذخاير اصلي انقلاب) در زندگي خود چه گشايشي ديده اند بايد بين مردم رفت و مشكلات انها را ديد وشنيد با ارائه امارهاي بي پايه واساس وگناه را به گردن ديگران امداختن كاري درست نمي شود .
