خواب‌های آمریکا برای سوریه

اشاره رای الیوم به خبری است که هفته گذشته کاخ سفید منتشر کرد. در این خبر آمده بود، «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری آمریکا طرح کمک 393 میلیون دلار به نیروهای کرد سوریه را تائید کرده است.
انواع تسلیحات سبک، 235 عراده توپ 60، 80 و 120 میلی‌متری و همچنین موشک‌های ضدتانک و موشک‌های حرارتی بخشی از کمک های تسلیحاتی در بسته 393 میلیون دلار آمریکاست که بناست در اختیار نیروهای دموکراتیک سوریه قرار گیرد.

روزنامه «حریت» ترکیه در واکنش به این خبر نوشت: رئیس جمهوری آمریکا در حالی طرح مسلح کردن کردهای دموکراتیک سوریه را امضا کرده است، که 18 روز پیش در مکالمه تلفنی با رئیس جمهوری ترکیه گفته بود: ژنرال‌های آمریکایی دیگر به یگان‌های مدافع خلق کرد (YPG) کمک نخواهند کرد.

البته در مجوزی که ترامپ صادر کرده است، مستقیما از واژه «یگان‌های مدافع خلق» یا نیروهای دموکراتیک کرد سوریه استفاده نشده است، و عنوان عمومی و ساختگی «معارضین صلاحیت‌دار سوری» مورد استفاده قرار گرفته است، اما منابع منطقه ای معتقدند که «معارضین صلاحیت‌دار سوری» همان نیروهای دموکراتیک کرد سوریه هستند.
مطابق طرح جدید آمریکایی بناست شمار نیروهای دموکراتیک کرد سوریه از 25 هزار نفر به 30 هزار نفر برسد و 5 هزار نظامی جدید این نیرو با هدف تعدیل قومیتی از میان اعراب ساکن شمال سوریه جذب شوند.

روزنامه آمریکایی دیلی نیوز هم با اشاره به کمک 393 میلیون دلاری آمریکا به نیروهای دموکراتیک کرد سوریه اعلام کرد، این کمک بخشی از بودجه 500 میلیون دلاری وزارت دفاع آمریکا برای کمک به معارضین سوری است که در بودجه سال 2018 پنتاگون در نظر گرفته شده است.

ادامه حضور نظامیان امریکایی در سوریه
روزنامه واشنگتن پست حدود یک ماه پیش اعلام کرد آمریکا به رغم شکست گروه تروریستی داعش، به حضور نظامی خود در سوریه ادامه خواهد داد.
این روزنامه به نقل از مقامات آمریکایی نوشت: حضور 503 نظامی آمریکایی در شمال سوریه برای حمایت از نیروهای دموکراتیک سوریه و با هدف اعمال فشار بیشتر بر بشار اسد رئیس جمهوری سوریه در مذاکرات صلح ژنو است.
تلاش آمریکا برای ادامه حضور نظامی در شمال سوریه و تقویت توان نظامی نیروهای دموکراتیک کرد در حالی است که ارتش روسیه به عنوان یکی از اصلی ترین متحدین ارتش سوریه در جنگ با تروریسم نظامیان خود را از این کشور خارج
کرده است.

نیروهای دموکراتیک کرد سوریه «SDF»
نیروهای دموکراتیک کرد سوریه، ائتلافی از نیروهای سیاسی و نظامی در مناطق کرد نشین سوریه است که بیشتر نیروهای آن را کردهای شمال سوریه تشکیل می دهند، و اقلیتی از اعراب، آشوری، ارمنی و ترکمان هم در این نیرو عضویت دارند.

ائتلاف نیروهای دموکراتیک کرد به عنوان شاخه نظامی «حزب اتحاد دموکراتیک سوریه» در اکتبر سال 2015 میلادی (آبان 1394) تأسیس شد، و با استفاده از حمایت نظامیان آمریکایی، مناطق کردنشین شرق فرات را تحت کنترل خود در آورد.
مهمترین عملیات این نیرو با نام خشم فرات از نوامبر 2016 در استان الرقه آغاز شد و با هدف خروج شهر الرقه از دست عناصر داعش تا اکتبر 2017 ادامه یافت.

ائتلاف نیروهای دموکراتیک کرد سوریه سرانجام در 20 اکتبر 2017 ( 28 مهر 1396 ) وارد شهر الرقه شدند و با این اقدام عملا کنترل کامل بخش شرقی رود فرات در سوریه را در اختیار خود گرفتند.
درباره شمار نظامیان تحت فرمان « نیروهای دموکراتیک کرد سوریه » آمارهای مختلفی منتشر شده است، اما برخی منابع منطقه ای شمار آن ها را بین 20 تا 30 هزار نفر تخمین می زنند.
علاوه بر دولت سوریه که رسما به « نیروهای دموکراتیک کرد سوریه » و مداخله نظامی آمریکا در حمایت مالی و تسلیحاتی از این گروه اعتراض کرده است، دولت ترکیه هم مخالفت گسترده ای با تشکیل این گروه مسلح و ادامه فعالیت نظامی آن به عمل آورده است.

مقامات آنکارا معتقدند که این گروه نظامی با شبه نظامیان پ. ک. ک. (معارضان کرد ترکیه) ارتباط مستقیم دارند و حمایت آمریکا از « نیروهای دموکراتیک کرد سوریه » به معنای حمایت آشکار از گروه های تجزیه طلب کرد در ترکیه است.
ترکیه شبه نظامیان پ. ک. ک. را در فهرست گروه های تروریستی قرار داده و حمایت از این گروه را به معنای تقابل امنیتی با ترکیه قلمداد کرده است.
مقامات سیاسی ترکیه از جمله شخص رجب طیب اردوغان هم بارها به اقدام آمریکا در حمایت از « نیروهای دموکراتیک کرد سوریه » اعتراض کردند و هشدار دادند که در صورت ادامه فعالیت این نیرو علیه آن وارد جنگ خواهند شد.

نتیجه
ایالات متحده آمریکا در حالی به اتحاد با نیروهای دموکراتیک سوریه روی آورد که نقشه راهبردی تحولات سوریه با حمایت موثر ایران و روسیه به نفع دولت و ارتش سوریه تغییر کرده است.
طبعا در چنین شرایطی میل به خودمختاری در مناطق کردنشین سوریه این فرصت را برای واشنگتن پدید آورده است که با حمایت تسلیحاتی، مالی و نظامی از نیروهای دموکراتیک کرد سوریه، از ظرفیت این نیروها برای اثرگذاری بر تحولات جاری در سوریه و اعمال فشار بر دولت بشار اسد استفاده کند.

در این میان اگرچه ترکیه به جهت مجاورت سرزمینی با شمال سوریه، خود را در معرض آسیب نیروهای تجزیه طلب در این منطقه می داند، و همواره شدیدترین موضع را در برابر این تحرکات در عراق و سوریه اتخاذ کرده است، اما به نظر می رسد که اتحاد راهبردی آنکارا با واشنگتن در پیمان آتلانتیک شمالی، مانع از آن می شود که آمریکا از نیروهای دموکراتیک سوریه علیه امنیت ملی ترکیه استفاده کند.

به همین دلیل هدف راهبردی آمریکا در شمال سوریه را می توان در اعمال فشار بر دمشق و اثرگذاری مستقیم بر فرایند مذاکرات صلح ژنو ارزیابی کرد.از این منظر بحران شمال سوریه فرصتی برای آمریکاست جهت تنظیم معادله نفوذ در آینده سوریه. به این معنا که واشنگتن هرگز نفوذ موثر ایران و روسیه را در تحولات میدانی و سیاسی سوریه بر نمی تابد و این معادله را به زیان متحدان منطقه ای خود به ویژه رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی می داند.

طبعا تلاش برای تحریک تجزیه طلبی در شمال سوریه تنها فرصت باقی مانده در این کشور است که آمریکا با توسل به آن در صدد حفظ اثرگذاری خود در تحولات سوریه و مناطق پیرامونی آن است.