چندهمسری بیشتر جامعه بهتر!

اگرحلاله چرا عرف آنرا نمی پذیرد واگرحرامه بصراحت بگویند حرامه؟! اگه دیدگاه عوض بشه وزنان ما از غیرتی که برای زن نهی شده دست بردارند صدها هزار زن بی سرپرست درکنار زن اول مردان متمول و توانمند از هزاران بلای اجتماعی رهایی میابند. حال خوددانید......در که بسته شود از پنجره ورود میشود...

شما کهبه چند همسری اشکال دارید، لطفا پیشنهاد عملیاتی جایگزین برای سرو سامان دادن به دختران بی شوهر و زنان بیوه را هم بفرمایید.

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

از جهان نیوز، بابت درج پاسخی که قول داده بودم، متشکرم. و اما پاسخ...
اول این‌که، عبارت چند همسری غلط است. چون چند همسری از نوع مرد، حرام شدید است. نگویید چند همسری. بگویید چند زن داشتن.
دوم اینکه حلال، بر چند نوع است. بسیاری که این را نمیدانند، بر اثر هوای نفس، دچار اشتباه میشوند. تقصیر هم، بر گردن صاحبان علم و آن علمایی است که مردم را با این حقایق، آشنا نکرده اند. اما حلال یعنی مجاز، و بر چهار نوع است:
حلال از نوع واجب. یعنی مجاز است و باید انجام گیرد.
حلال از نوع مستحب. یعنی مجاز است و توصیه شده است که به خاطر فوایدش، انجام گیرد.
حلال از نوع مکروه. یعنی مجاز است، اما توصیه شده به خاطر مضراتش، انجام نگیرد.
و حلال از نوع مباح. یعنی مجاز است، اما فایده و زیانش، بستگی به شرایط دارد.
مثال هایی را مرور کنیم:
حلال واجب مانند نماز روزانه. خواندن نماز روزانه، مجاز است و باید خواند.
حلال مستحب مانند قرآن خواندن. قرآن خواندن، مجاز است و توصیه زیاد شده است. یعنی اگر بخوانیم، راه درست را میشناسیم. پس، نجات می یابیم. اگر نخوانیم، راه درست را نمیشناسیم. پس، خطا هم میکنیم. پس، جهنمی هم میشویم. مستحب، از نظر اثر، شبیه واجب است، اما زمان خاصی ندارد.
حلال مکروه مثل کار کردن در جمع نامحرمان. کار کردن مردان در جمع زنان یا زنان در جمع مردان، مجاز هست، اما، احتمالا باعث گناه و انحراف میشود. مشاهدات در کشور ما، این موضوع را، تأیید میکند. مکروه از نظر اثر، گاهی شبیه حرام است، اما قطعی نیست و زمان مشخصی ندارد.
و حلال مباح مثل غذا خوردن. غذا خوردن در زمان گرسنگی، واجب است و در زمان سیری، اسراف و حرام. لذا، سود یا زیان مباح، بسته به شرایط است.
تا همینجا، پاسخ شما را دادم. چند زن داشتن، کجا توصیه نشده است. حلال واجب یا مستحب نیست یا لاقل، من توصیه ای ندیده ام و فقط، مجاز شمرده شده است. اما جواز، یعنی اجازه انجام کار در مواقع ضروری.
پس از اسلام، سوء استفاده نکنید و نادانسته های خود را، وسیله هوا و هوس خود، قرارندهید. دانش خود را زیاد کنید تا گرفتار نشوید.
سوم اینکه انجام عمل مباح، بسته به شرایط است و تشخیص شرایط، به وسیله عقل و شرع. مجوز ازدواج با حداکثر چهار زن، میتواند موجب فرزندآوری به قصد تشکیل حکومت اسلامی در صدر اسلام شود، یا موجب شود که مردی که از زن خود، ماه ها دور افتاده، خوددار نیست، غرایض او، به دلیل فیزیولوژی خاص مردان، جمع شده، و کم صبر و کم علاقه به همسرش است، دچار زنا نشود. برای چنین مرد در چنین شرایطی، پس لنجام یک عمل به صورت شرعی، باعث نجات او از آتش جهنم است. اما، به هر حال، جواز یا حلال بودن، یعنی عدم مفید بودن مطلق. وگرنه توصیه میشد.
چهارم اینکه در قرآن مجید و روایات، چند زن داشتن تشویق نشده، اما ظاهرا، تک همسری بیشتر مورد توجه بوده است. حضرت آدم نبی علیه السلام، با همسر ایشان، حضرت حوا سلام الله علیها، اشاره شده اند. نه با چهار زن!در حالیکه اگر چهار زن، مطلوب بود، اولین بشر موحد، کار بهتر را انجام میدادند.
یا قرآن مجید، میفرماید مردان مجرد را، به ازدواج زنان مجرد درآورید. اما نفرموده است هر یک از مردان مجرد را، به ازدواج چهار زن مجرد درآورید یا نفرموده است مردان متأهل را، به ازدواج زنان مجرد و بیوه زنان درآورید. این ها، معنا دارد.
پنجم اینکه تا جایی که بنده میدانم، حضرت رسول الله و 12 امام، به صورت همزمان، چند همسر نداشته اند. بلکه پس از فوت همسری، ازدواج میکردند. لااقل اکثرشان.
ششم اینکه معصومین ما، روزها را روزه دار بوده اند و شب ها را، به نماز شب مشغول بوده اند. در چنین شرایطی، قطعا، وقتی برای لذت جویی وجود ندارد. پس آن ازدواج ها، اگر همزمان هم بوده باشد، اهداف دیگری دارد که تربیت مأمورین و مبارزین مورد اعتماد، میتواند یکی از آن ها باشد.
هفتم اینکه قرآن مجید، می فرماید در دل انسان، چند محبت نمی گنجد. نقل به مضمون. بنای ازدواج هم، این است که یک مرد و زن از دو جنس تا حدی متفاوت، همدیگر را، بیش از دیگران، بدون هرگونه نگاه منغعت طلبانه و همراه با چشم پوشی بر نقاط ضعف هم، دوست بدارند که به این دوستن، اصطلاحا، عشق میگوییم. اگر، بنای ازدواج بر عشق است، اسلام، از انسان، چند ازدواجی را نمیخواهد. دوست داشتن حداکثری چند نفر به عندان همسر، ممکن نیست. لذا، چند همسری، خلاف عشق است و عشق، پایه ازدواج. از مجموع این ها، نتیجه میشود که چند همسری، باعث برهم خوردن اصل ازدواج یا همان عشق میشود. در نتیجه، این حلال، برای جایی مناسب است که رر بزرگتری، متوجه زندگی است. نه شرایط عادی. باز هم از راهی دیگر، به همان نتیجه اول میرسیم. چند زن داشتن، نمیتواند توصیه شده باشد.
هشتم اینکه غیرت بر همسر، نشانه کفر نیست، به همان دلیل هفتم، یعنی اگر شیرینی ازدواج، برپایه دوست داشتن است، دوست داشتن زیاد زن نسبت به شوهرش، نمیتواند کفر باشد. مگر دوست داشتن بد است یا دست خود انسان است که کفر باشد؟ پس، تفسیر به رأی نکنید. شما که روایت بلدید، چطور نشنیدید که وقتی یکی از کنیزان حضرت امیرالمؤمنین، سر بر پای حصرت میگذارند که شرعی بود، حضرت فاطمه الزهراء، ناراحت شدند و حضرت رسول الله، که مطلع شدند، به حضرت امیرالمؤمنین، توصیه فرمودند که مراقب حس همسرشان باشند. پس این حدیث غیرت زن، نشانه کفر است، اولا مشکوک است، ثانیا مربوط به حکم کلی درستی دوست داشتن و غیرت همسران به یکدیگر نیست، بلکه حکمی اختصاصی است. یعنی مربوط به نوع خاصی از غیرت. مثلا زنی که مثل مردها، شاخ و شانه بکشد و رجزخوانی کند! اظهار نظر راجع به صحت حدیث و اینکه کدام غیرت در زنان بد است، بر عهده علمای مطلع.
نهم اینکه شما، چطور شیعه ای هستید که کلام اخلاقی زیبا و معنادار حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام را، عمل نمیکنید؟ مگر مولا، نمیفرمایند آنچه برای خود دوست داری، برای دیگران هم دوست داشته باش، و آنچه برای خود دوست نداری، برای دیگران هم دوست نداشته باش. آیا، گ ما مردها، اگر اسلام، مجوز چهار شوهری میداد، باز هم طرفدارش بودیم، یا میگفتیم دستور که نیست. یا من را انتخاب کن، با دیگران را؟
اگر بد نیست، شما دوست دارید که مردان دیگری، به همسرتان دست بزنند که توقع دارید زنانتان، به علاقه شما به دیگر زنان، حسادت نکنند؟! اصلا زن و شوهر، نباید حسادت یکدیگر را برانگیزند. بعد شما میگویید زن ها، خودخواهند؟! خودخواه شمایید. اسلام ناب، اجازه آزار زن و همسر را اصلا نمیدهد. این ازدواج ها، آزار است. گناه است. توصیه اسلام نیست. نهی اسلام است.
دهم اینکه مشکل جامعه، مجرد بودن زنان و مردان است، نه زنان. جامعه آماری یک شهر یا روستا، دلیلی بر نتیجه گیری کلی و صدور نظریات شاذ نیست. این کانال ها، فقط منحرفند. همین. وگرنه آن عقلی که برای زنان مجرد نگران است، چطور نمیداند حمعیت مردان، با زنان تقریبا برابر است. ازدواج نیز، پیوند یک مرد با زن است پس جمعیت مردان مجرد نیز تقریبا با زنان مجرد، برابر است در سطح کل. مثلا اگر 1000 نفر جمعیت داشته باشیم و 400 مرد ازدواج کنند، 400 زن نیز ازدواج کرده اند. پس 800 نفر، متأهلند و 200 نفر مجرد که تقریبا، نصف مرد و نصف زن هستند. پس به جای آمارهای شاذ، اول الفبای دینی را یاد بگیرید، دوم الفبای غیرت را، و سوم الفبای آمار را.
حال که مشخص شد، مشکل، تجرد است، نه زنان مجرد و بیوه، راه حل درست، تسهیل ازدواج است. آقای طلبه‌؛ شما که اینقدر خیرخواهید و نیتتان خیر است! چرا به جای تشویق توانمندان به ازدواج مجدد و خوشحال کردن زنان مجرد و بیوه، چرا در کانالتان، توانمندان مالی را تشویق نمیکنید که پولشان را به مردان مجرد بدهند تا ازدواج کنند و هم مردان و هم زنان مجرد، هر دو خوشحال شوند؟! اینطوری، هم مشکل زنانی که نگرانشان هستید حل میشود، هم مشکل مردانی که به فکرشان نیستید! چی شد؟ زرنگی تان رنگ باخت؟!
یازدهم اینکه من که مردی متأهل هستم و الحمد الله رب العالمین، از زندگی مشترک و همسرم، کاملا راضی هستم، به جرأت میگویم که زنان، نیازمند ازدواج نیستند. نیازمند ازدواج عاشقانه هستند. کدام زنی به شما گفته که از زن چندم فلان مرد شدن، نگرانی اش برطرف میشود و دلش آرام که از وکیل این زنان محترم شده اید؟ بدانید زنی که نیاز مالی نداشته باشدو ذره ای احساس توأم با انصاف داشته باشد، مجرد بودن را، به زن چندم شدن، ترجیح میدهد. زن، دوست دارد معشوق مردش باشد، و اگر نشد، همان مجرد باشد. شما، مقاومت، استحکام، و شخصیت زن را، خیلی دست کم گرفته اید! زن هم مانند مرد، ازدواج را در عشق میبیند، نه شب خوابیدن. درحالیکه راه حل شما، آن زن مجرد را ناآرام و آن زن متأهل را، بدبخت خواهد کرد.
و در نهایت نکته دوازدهم. و آن اینکه شما اگر درد دین دارید، دستور قرآن را عمل کنید. مردان مجرد را، به ازدواج زنان مجرد درآورید. قرآن مجید را، بیشتر بخوانید. میدانید که جواز اسلام بر امکان اختیار چهار زن، به شرط رعایت عدالت است. عدالت، یعنی نشاندن حق در جای خود. اما حق چیست؟ از نگاه شما! همبستری با همسرانتان! خب اینکه سینه زدن برای خودتان است. فکر کردید از چهار شب، یک شب پیش یک زن باشید، میشود عدالت؟! چقدر بد، عدالت را تعریف کردید. عدالت را، ذبح کردید و بی غیرتی زن را و شکستن روحیه لطیف او را، لباس عدالت پوشاندید. عدالت یعنی وعده عشق و علاقه به همسرتان را، در جایش بنشانید. با انتخاب شخص دوم، آیا آن علاقه، خود به خود نفی نمیشود؟ چون اگر هنوز آن علاقه کامل هست، دیگر نیازی به زن بعدی نیست و شما، اسرافکارید. اگر هم آن علاقه دیگر نیست، پس عدالت، برقرار نشده است. به هر حال، در یکدل، دو محبت نگنجد. منظور اسلام از عدالت را، علمای آگاه، باید تشخیص دهند. اما فطرت انسانی ما، میگوید که آن عدالت، وقتی محقق میشود که ازدواج دوم، نه به قصد لذت جویی، بلکه بهدلیل مصالح خاص و در زمان خاصی باشد. اینطور، آن عشق و مودت بین زن و شوهر، زیر سؤال نمیرود. در واقع، اسلام، به دلیل مصالحی، یک سوپاپ اطمینانی گذاشته تا اگر شرایط اضطراری پیش آمد، مرد دچار گناه نشود یا مصلحت جامعه اسلامی، حفظ شود. وگرنه در کل، معلوم است که لذت دوست داشتن یک همسر، بیش از چند همسر است و اصولا نمیتوان به دو انسان، دل داد.
شما مردان، از علمای معاصر، کدام عالم را، جامع بین تر از امام خمینی و امام خامنه ای میشناسید؟ این بزرگواران، چند همسر داشتند؟ یکی. چطور با آنان رفتار کردند. عاشقانه. نامه عاشقانه امام خمینی به همسرشان را، بخوانید. مرد، ایشان هستند. مرد، وابسته به شهوت نیست. مرد، باید در آسمان ها باشد. امامان را ببینید. آن ها، مرد بودند. دنبال چه بودند؟ وظیفه. لذتشان چه بود؟ اشک و حقیقت. بروید دستورات اسلام را عمل کنید. به واجبات و مستحبات عمل کنید. از محرمات و مکروهات، بپرهیزید. به اندازه، راضی باشید. گول کانال های تبلیغاتی مشکوک را هم نخورید که مدیرش، طلبه از قم است. بنده هم، از قم هستم. البته دانشگاهی ام. اما طلبه ها را، دوست دارم. روحانیون، اینجور که این یک مورد است، نیستند.
در پناه خدا. یا علی