پلاسکو؛ یادآور گذر از مسیر تاریخ با مدیریت جهادی
يکشنبه ۱۰ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۳۶
کد مطلب: 500425
کار مجاهدانه، حرکت جهادی، مدیریت جهادی، کار جهادگونه، جهاد فرهنگی، جهاد اقتصادی، مدیریت انقلابی، مدیریت اسلامی و...؛ دیگر عنوان‌هایی که بارها توسط امام خمینی و مقام معظم رهبری مورد تأکید قرار گرفته‌اند. تعبیر آشنای رهبر معظم انقلاب که این روزها هر از چندگاهی در میان بیانات ایشان شنیده می‌شود و غالبا مردم و مسئولین از آن گذر می‌کنند. تمام این کلمات که در پس خود صاحب مقام معنایی هستند، به دنبال هدف مشترکی می‌باشند و آن نقویت ساختاری نظام جمهوری اسلامی و اثبات کارائی نگاه معنوی در حکومتی است که برخلاف چرخه استکبار قدم نهاده است.
با یک نگاه کلان به کشور ایران از لحاظ جغرافیایی، فرهنگی می‌توان دریافت که زمینه تهدیدات امنیتی در این کشور به وفور قابل ملاحظه می‌باشد و چه بسا نظر اندیشمندان جامعه‌شناس، که ایران در مرز یک آشوب امنیتی قرار گرفته است. لیکن از سوی دیگر به همان میزان که زمینه تهدیدات امنیتی در ایران به وفور یافت می‌شود به همان نسبت و بلکه بیشتر زمیته اتحاد و قوام یک مملکت نیز در آن دیده می‌شود. و شاید به گواه تاریخ رشته اصلی این اتحاد در مفاهیم معنوی نهادینه شده است. جامعه‌ای که دارای قومیت‌های مختلف است چه چیزی بهتر از تکیه بر مولفه‌های معنوی می‌تواند اتحاد بخش آن جامعه باشد.
سخن بر این است که داعیه محوربودن معنویت باعث اتحاد ایران زمین گشته است و نمونه‌های تاریخی آن قابل اشاره است. همان گونه که آخرین نمونه آن را در حادثه پلاسکو به عناوین در جان نثاری آتش نشانان متجلی شد. به عبارت دیگر اگر حس نوع دوستی معنوی در این کارزار نبود و تلاش مجاهدانه دست‌اندرکاران حضور نمی‌داشت چه بسا از همان ساعات اولیه مسیر حادثه پلاسکو به سمت‌و‌سوی دیگری می‌رفت.
چندان که ماهیت انقلاب اسلامی ایران حرکتی در خلاف جهت چرخه سیاسی فرهنگی جهانی بود بنابراین تکیه بر مولفه‌های معنوی می‌تواند امری موثر در اتحاد ملت در برابر سختی‌ها و صدالبته راه‌گشا باشد. حال اگر این مقوله معنویت با تکیه بر تمام لوازم و آثار آن در زندگی روزمره مردم و مسئولین جاری و ساری باشد می‌توان امید داشت که این کشور در برابر سایر مشکلات و سختی‌ها کمر خم نکند.
شاید اگر واقع بینانه خودمان را در چارچوب این مملکت با شاخصه های خاص خودش تصور کنیم و کمی پا را فراتر از مقوله جهانی سازی بگذاریم و محدود در لوازم جهانی سازی نشویم، بتوانیم نظام مدیریتی خود را تعریف عملی کنیم و جامعه خود را مبتنی بر ویژگی‌های درونی این جامعه بنا گذاریم و نه این که جامعه را پیرو نظم جهانی قلمداد کنیم. _ در حقیقت در این مقام برنیامده‌ایم که مزایای جامعه جهانی را نفی کنیم بلکه وجه تمایز حکومت الهی را می‌شماریم_در این سیر حکومتی، نگاه ویژه و خاص به حرکت جهادی و مومنانه در قالب مقوله‌هایی است هم چون: وظیفه‌گرایی در مقابل نتیجه‌گرایی، کار مجدانه در مقابل سیستم بوروکراسی، ایثار در عمل و ... است.
سخن بر این است که انقلاب اسلامی با یک سیر حرکتی، از انقلاب فکری برخاسته است و اکنون در این کارزار نیز نیازمند انقلاب اقتصادی فرهنگی است تا که بتواند آرمان‌های یک انقلاب را در این مسیر به منصه ظهور بنشاند. و آیا حرکت برخلاف یک چرخه چیزی جز یک حرکت مجاهدانه نیاز دارد؟
مدیریت جهادی رابطه‌ای وثیق با مفهوم مدیریت اسلامی مستقل از غرب دارد. در مدیریت جهادی با شاخصه‌های خاص خودش، دارای پیوندهای عمیق بین مردم و مسئولین و مفاهیم دینی جاری در جامعه دارد. به عبارت دیگر برآمده از فرهنگ موجود در جامعه این روزگار و اهداف ترسیم شده است. بنابراین به یقین می‌توان گفت در صورت تحول در سیستم مدیریت کشور شاهد تفوق این نظام مدیریتی بر نظام مدیریتی سابق خواهیم بود. از نتایج تحریم، احیاء اندیشه مدیریت جهادی است و امید است که این اندیشه هر روز پر بارتر شده و روحیه جهادی را به مردم و مدیران ما بازگرداند؛ البته این روحیه به عنوان ملکه در افراد شکل می‌گیرد و این‌گونه نیست که با شعار بتوان آن را تحقق بخشید؛ بلکه همانند دیگر منش‌ها و خلق و خوی بشر می‌بایست با تمرین و تکرار ایجاد و نهادینه شده و به عنوان شاکله شخصیتی فرد در آید. در این صورت است که می‌توان از یک شخصیت انقلابی و جهادی، مدیریت جهادی را انتظار داشت(احمد پورمنصور)
و شاید بار دیگر این حادثه اسفناک با وجود تمام تلخی‌ها و غم بزرگ آن تلنگری بود بر این که همراهی و همگامی مردم و مسئولین به صورت مجاهدانه می‌تواند سختی‌ها را هرچه سریعتر هموار سازد و غم یک حادثه را کاهش دهد و نشانه دیگری بود بر اثبات یک حرکت جهادی موفق. و در این میانه است که آنان که بر دوش مردم به دنبال کاسب کاری سیاسی خودشان بودند، چیزی جز بر سیاهی کارنامه خود نیفزودند.
