هرچند در بسیاری از نقاط مختلف استان کهگیلویه و بویراحمد، زنان بیشتر نظاره گر نوحه خوانی و سینه‌زنی مردان هستند، اما در منطقه زیلایی که بیش از ۲۰۰ کیلومتر با یاسوج مرکز این استان فاصله دارند، زنان خود وارد میدان شده و با اجرای سبک خاصی، به امام حسین(ع) ابراز احساسات می کنند.
زنان روستای زیلایی مراسم عزاداری به خصوص و منحصر به فردی دارند. آنها در شب‌های قبل از عاشورا علاوه بر اینکه در عزاداری شرکت می‌کنند در اقدامی هماهنگ و تعاون گونه افرادی از روستا که نذری دارند را کمک می‌کنند و نذری را با کمک هم تهیه می‌کنند. ولی مراسم خاص و منحصر به فرد این زنان که فقط مختص این منطقه هست در روز عاشوراست.
زنان همپای مردان علاوه بر تهیه نذری روز عاشورا در مراسم خاص هوی هوی شرکت می‌کنند. بدین گونه که زنان به علامت عزا لباس‌های تیره و به رنگ سرد می‌پوشند و در یک دایره قرار می‌گیرند. یک زن مسن به عنوان سرخوان در وسط قرار می‌گیرد و با خواندن شروه‌های پرسوز و گداز به نشانه عزا زنان گوشه های چادر خود را گرفته و به شانه های خود می‌اندازند. آنان درون دایره با حرکت سرخوان ریتم می‌گیرند و شیون کنان به دنبال او شروه می خوانند.
به نوعی شروه خوانی روی می‌آورند که با لحنی اندوه بار و سوز درونی اجرا می‌شود.
در شروه خوانی زنان زیلایی که همانا گریستن بر مرده و بیان کارهای شایسته اوست، موسیقی محلی را اجرا می کنند.
این مراسم فقط و فقط در این روستا اجرا می شود. علاوه بر عزاداری خانم هر خانه به تعداد حدود شش نفر غذای نذری تهیه می‌کند که در روز عاشورا بعد از برگشتن از گلزار شهداء غذاها را تحویل آبدارخانه هیئت می‌دهند تا با ظروف یکبار مصرف بسته بندی شده و تحویل عزاداران دهند.
زنان روستای زیلایی مراسم عزاداری به خصوص و منحصر به فردی دارند. آنها در شب‌های قبل از عاشورا علاوه بر اینکه در عزاداری شرکت می‌کنند در اقدامی هماهنگ و تعاون گونه افرادی از روستا که نذری دارند را کمک می‌کنند و نذری را با کمک هم تهیه می‌کنند. ولی مراسم خاص و منحصر به فرد این زنان که فقط مختص این منطقه هست در روز عاشوراست.
زنان همپای مردان علاوه بر تهیه نذری روز عاشورا در مراسم خاص هوی هوی شرکت می‌کنند. بدین گونه که زنان به علامت عزا لباس‌های تیره و به رنگ سرد می‌پوشند و در یک دایره قرار می‌گیرند. یک زن مسن به عنوان سرخوان در وسط قرار می‌گیرد و با خواندن شروه‌های پرسوز و گداز به نشانه عزا زنان گوشه های چادر خود را گرفته و به شانه های خود می‌اندازند. آنان درون دایره با حرکت سرخوان ریتم می‌گیرند و شیون کنان به دنبال او شروه می خوانند.
به نوعی شروه خوانی روی می‌آورند که با لحنی اندوه بار و سوز درونی اجرا می‌شود.
در شروه خوانی زنان زیلایی که همانا گریستن بر مرده و بیان کارهای شایسته اوست، موسیقی محلی را اجرا می کنند.
این مراسم فقط و فقط در این روستا اجرا می شود. علاوه بر عزاداری خانم هر خانه به تعداد حدود شش نفر غذای نذری تهیه می‌کند که در روز عاشورا بعد از برگشتن از گلزار شهداء غذاها را تحویل آبدارخانه هیئت می‌دهند تا با ظروف یکبار مصرف بسته بندی شده و تحویل عزاداران دهند.
