نماینده‌ای که از بدیهیات خبر ندارد/ آقای صادقی روی طبل چه کسی می زنید؟/ به کارتان برسید

منطقه غوطه شرقی
 

در این منطقه سه گروه مسلح عمده و تروریست حضور دارند. جیش الاسلام با نفرات تقریبی 10 تا 14 هزار و تحت حمایت عربستان، فیلق الرحمن به سرکردگی سرهنگ سابق ارتش سوریه، عبدالناصر شمیر و در نهایت جبهة النصره  که بیشتر تحت حمایت قطر است  و نزدیک به 3 هزار نفر نیرو دارد.

جنگ رسانه ای و دیپلماتیک پیرامون غوطه شرقی در حالی در جریان است که آزادسازی آن از اهمیت بالایی برخوردار است. در کل سوریه پس از 7 سال جنگ داخلی، تنها 7 منطقه برای آزادسازی باقی مانده تا کل خاک این کشور در اختیار نیروهای دولتی قرار گیرد. غوطه شرقی جزء یکی از این مناطق است که در نزدیکی مرز سوریه قرار دارد. وجود نیروهای مسلح افراطی در نزدیکی پایتخت مسائل حاشیه ای فراوانی برای دمشق از لحاظ سیاسی و برای مردم عادی که به صورت روزانه در معرض حملات این گروه ها قرار دارند ایجاد کرده است. جمیت غوطه شرقی از 800 هزار نفر در شروع جنگ داخلی به 400 هزار نفر کاهش یافته و از سال 2013 تحت محاصره ارتش سوریه است ولی با این حال امکان ارسال غذا و دارو از طریق سازمان ملل وجود داشته است. درگیری گروه های مسلح با یکدیگر، درگیری سه گروه اصلی با ارتش سوریه، سوءتغذیه به دلیل محاصره و عدم همکاری گروه های تروریستی با نهادهای بشردوستانه جهت ورود کمک های غذایی و دارویی و در نهایت پناه گرفتن این گروه ها در مناطق مسکونی، تعداد تلفات را بالا برده است.

آخرین تلاش ها برای حل مسالمت آمیز درگیری ها به شکست انجامید و گروه های مسلح حاضر به ترک منطقه نیستند. در همین حال حمایت های غرب و کشورهای منطقه باعث وخیم تر شدن اوضاع گردیده و امیدهای کمی برای حل مسالمت آمیز این درگیری وجود دارد. هرچند شورای امنیت سازمان ملل در قطعنامه غیرالزام آوری خواهان آتش بس شده ولی براساس واقعیت های موجود،  تنها راه پایان فاجعه انسانی در غوطه شرقی خروج گروه های مسلح باشد؛ چرا که ارتش سوریه در حال دفاع از آب و خاک خود در مقابل گروه های تروریستی است که با حمایت های کشورهای خارجی وارد سوریه شده و در چند محور باقیمانده همچنان برای گرفتن امتیازات و تغییر تحولات سوریه مقاومت می کنند. از سوی دیگر در حالیکه بسیاری از رسانه های جمعی در جهان تلاش می کنند تا تصاویر مربوط به غوطه شرقی را در زمینه تلفات به نمایش گذارند، حملات تروریست ها به غوطه غربی و مناطقی از دمشق تلفات انسانی زیادی به دنبال داشته که این رسانه ها هیچ تاملی بر آن ندارند.

به هر حال آنچه مشخص است دایه عزیزتر از مادر شدن عده ای در داخل ایران است که همراه با موج ایجاد شده توسط کشورهای غربی به محکومیت نظام سوریه می پردازند و سیاست های ایران در حمایت از کشور سوریه را به باد انتقاد گرفته اند. حال آنکه واقعیت چیز دیگری بوده و مشخصا هر جنگی هزینه هایی نیز به دنبال دارد که نمی توان آن را کتمان کرد ولی ارتش سوریه به مانند هر ارتشی در جهان در حال دفاع از خاک خود در مقابل گروه های تجزیه طلب و تروریست مورد حمایت غرب و کشورهای عربی منطقه است.