شعری برای حمید سبزواری؛
پیِ پیرِ کبیرِ خود رفتی/راهِ توفیق و رستگاری را
سه شنبه ۲۵ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۰۰:۲۸
کد مطلب: 497402
کرده‌ام حسنِ همجواری را
به تنم رختِ سوگواری را
شترِ مرگ برده است این بار
شاعرِ خوبِ سبزواری را
طبعِ جوشانِ من! به یار و بخوان
شعرِ مانندِ آبِ جاری را
دفترِ تو خمِ چهل ساله است
می‌برد از سر این خماری را
پیِ پیرِ کبیرِ خود رفتی
راهِ توفیق و رستگاری را
داشتی در کشاکشِ این راه
افتخارِ طلایه داری را
یاد باید بگیرد از دلِ تو
دلِ من رسمِ دل سپاری را
از تو و شعرِ تو بیاموزیم
خودم و شعرم استواری را
به شکارِ گرازها هرچند
نفرستد کسی قناری را
تو به تیغِ سخن به دیوِ بزرگ
زده ای زخمهای کاری را
پیِ یاریِّ خویش خواهی دید
آن جهان لطفِ ذاتِ باری را
