روسیه در سوریه فریب غربی ها را نخورد
دوشنبه ۲ فروردين ۱۳۹۵ ساعت ۱۶:۵۲
کد مطلب: 480821
کنیازف می‌گوید: دلایلی که امروز‌ها در توجیه تصمیم خروج بخش عمده نیروهای نظامی روسیه از سوریه ارائه می‌شود، قابل بحث بوده و برخی از آن‌ها نیز تا حدودی درست به نظر می‌رسند.
یکی اینکه طی انجام عملیات نظامی روسیه در سوریه در امر مبارزه با داعش پیشرفت‌های مشخصی به دست آمد و دیگر اینکه آتش بس اعلام شده تاکنون موفقیت آمیز بوده که برای روسیه در عرصه‌های دیپلماتیک امتیازاتی را فراهم می‌کند.
اما یک سری از پرسش‌های مهم وجود دارند که هنوز پاسخ آن‌ها روشن نیست. به عنوان مثال آیا موفقیت‌های که به آن اشاره می‌شود تا کجا بدون حضور نظامی روسیه ثابت خواهند ماند؟ آیا ضمانت‌های آمریکا، ترکیه و عربستان سعودی در رابطه به عدم مداخله در امور سوریه و ادامه جنگ علیه داعش و سایر گروه‌های تروریستی تحقق خواهند شد؟ آیا گروه‌های تروریستی و حامیانشان با مشاهده خروج نیروهای نظامی روسیه اقدام به از سرگیری عملیات‌های نظامی علیه دمشق نخواهند کرد؟ پرسش‌ها در حقیقت زیادند و بدون تردید روند تحولات به زودی وضعیت روشن خواهد کرد.
هرچند رئیس جمهور «ولادمیر پوتین» وظایف واگذار شده به نیروهای مسلح روسیه در سوریه را عمدتا اجرا شده توصیف کرد ولی در حالی که در سوریه اقدامات نظامی ادامه داشته و عربستان سعودی و ترکیه از گروه‌های ضد دولت قانونی دمشق حمایت به عمل می‌آورند، باید خروج جزئی نیرو‌ها در نظر گرفته شود. فکر می‌کنم که این موضوع مد نظر مسکو قرار گرفته و به این دلیل به حضور پایگاه‌های نظامی خود در سوریه به عنوان ضامن روند صلح تاکید می‌کند.
ولی بحثی که جای نگرانی دارد این است که تصمیم مسکو به خروج نیرو‌ها از سوریه بلافاصله از سوی عده‌ای از کشورهای غربی و به طور خاص آمریکا و انگلیس به عنوان گامی مثبت استقبال شد. زیرا بسیار روشن است که در رابطه به بحران سوریه کشورهای غربی به رهبری آمریکا علیه روسیه و جبهه مقاومت اقدام می‌کنند.
در این رابطه جنگ سوریه نه به معنای مبارزه با تروریسم، حل «اختلافات» داخلی سوریه و انتقال این کشور به مرحله ثبات سیاسی و اقتصادی است بلکه به خاطر تحقق اهداف ژئوپلیتیکی آمریکا و غرب در خاور میانه می‌باشد.
بنابراین جنگ خاور میانه جنگ میان دو رویکرد به توسعه جهان است. یکی از آن تسلط مرکز آنگلوساکسون به رهبری آمریکا و تحمیل سناریوی توسعه مورد نظر خود به تمام دنیا را در نظر دارد و رویکرد دیگر دنیای متنوع بدون تسلط آمریکا بر دیگران را می‌خواهد.
از این نظر جنگ سوریه (جدا از بحث علل خاص و عواقب احتمالی آن) نقطه عطفی برای توسعه جهانی باقی می‌ماند.
به نوعی آتش بس در سوریه و تصمیم در مورد خروج بخش اصلی نیروهای نظامی از سوریه به وضعیت اوکراین مشابهت دارد، فقط با این تفاوت که در اوکراین دخالت نظامی روسیه غیر مستقیم بود. بنابراین با در نظر گرفتن اهمیت فاکتور روسیه، دولت «بشار اسد» در شرایطی قرار می‌گیرد که جمهوری‌های خودخوانده «دونتسک» و «لوگانسک» در شرق اوکراین با آن مواجه می‌باشند.
یعنی روسیه به صورت حداکثر تعهدات خود در برابر غرب را انجام می‌دهد ولی در مقابل غربی‌ها از «کی‌یف» و یا نیروهای ضد دولتی سوریه به صورت مستقیم و غیر مستقیم پشتیبانی می‌کنند.
بنابراین تصمیم خروج بخش عمده نیروهای نظامی روسیه از سوریه تنها در صورتی قابل توجیه است که چنانچه هسته اصلی به اصطلاح ضربتی نیروی هوایی روسیه در سوریه باقی مانده و از هر گونه تلاش برای سرنگونی دولت قانونی بشار اسد جلوگیری به عمل آورد.
در غیر این صورت این تصمیم خروج نه تنها عقب نشینی است بلکه معنای خیانت به منافع ملی روسیه و همچنین خیانت به تعهدات خود در برابر سوریه و ایران را دارد.
اگر این موضوع تائید شود دیگر صحبت از روابط استراتژیک بین روسیه و ایران و برقراری مواضع روسیه در خاور نزدیک و میانه کاملا بی‌معنا خواهند بود و حتی باید دیگر صحبت از بحث بازگشت روسیه به جایگاه ابرقدرتی را برای دورانی طولانی فراموش کرد.
