وعده سرخرمن اوباما به اعراب؛
چرا رییس جمهور آمریکا به سران جوان عرب امتیاز نقد نداد؟
سه شنبه ۲۹ ارديبهشت ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۰۷
کد مطلب: 423360
پایگاه خبری پولیتیکو در اینباره نوشت: " رهبران عربی که به کمپ‌دیوید رفته و خواهان یک پیمان امنیتی با آمریکا بودند بدون این پیمان به کشورهایشان بازگشتند."
روزنامه کریستین ساینس مانیتور نیز می نویسد: "کشورهای حاشیه خلیج فارس، مجبور بودند با تعهدات شفاهی آمریکا به جای تعهدات مکتوب کنار بیایند. در حالی که برخی از آنها به دنبال انعقاد پیمانی شبیه ناتو بودند. در حالی که کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس امیدوارند که آمریکا نقش مهمتری در درگیری سوریه بازی کند اما نظر اوباما در این زمینه کاملا روشن بود: این اتفاق، هیچ وقت نخواهد افتاد."
روزنامه فایننشال تایمز نیز در همین راستا می نویسد: "آمریکا به متحدان خود در منطقه خلیج (فارس) در زمینه کمک نظامی برای مقابله با حملات موشکی و سایبری احتمالی ایران پیشنهاد جدیدی داده است اما از ارائه تضمین امنیتی گسترده تری که برخی از کشورها خواستار آن بودند خودداری کرد... پیش از برگزاری اجلاس، پیش بینی شده بود که توافقات تسلیحاتی چند میلیارد دلاری به امضا برسد. در صورتی که بیانیه مشترکی که پس از اجلاس صادر شد فقط در مورد تسریع در انتقال سلاح به کشورهای عضو شورای همکاری خلیج (فارس) به خصوص در زمینه امنیت سایبری، امنیت دریایی و مبارزه با تروریسم بود."
اما در این میان یک سوال اساسی بوجود می آید که چرا اوباما به کشورهای عربی وعده سرخرمن داد و حاضر به تعهدات نقد و الزام آور نبود؟
در یک نگاه راهبردی آمریکایی ها روز به روز وابستگی شان به نفت خلیج فارس کمتر و به همین دلیل نیز میزان اهمیت کشورهای عربی نزد آمریکایی ها کمتر می شود. از سوی دیگر آمریکا در راهبرد ملی خود چرخش به سمت شرق آسیا را آغاز کرده است و به همین دلیل خاورمیانه در حال قرار گرفتن در اولویت های بعدی امنیت ملی آمریکااست. عدم اعتماد آمریکا به ثبات داخلی کشورهای عربی و ترس از سقوط این دولت ها و بدست گرفتن قدرت و تسلیحات نظامی توسط نیروهای افراطی – داعش یا القاعده- در این کشورها دلیل دیگری است که این روزها آمریکایی ها را در مواجه با کشورهای عربی متزلزل نشان می دهد.
اما در شرایط فعلی مهمترین دلیل اینکه اوباما سران عرب را دست خالی به کشورهایشان برگرداند در این گزاره قابل خلاصه گذاری است: اوباما نسل جدیدی از سران عرب – جوانان کم تجربه- را پیش رو داشت و به همین دلیل قرارداد کمپ دیوید می توانست به نوعی سنگ بنایی برای رفتارهای آینده آمریکا باشد. باید اوباما به سران جدید عربی – جوانان کم تجربه- این پیام را منتقل می کرد که این آمریکا است که حدود روابط و میزان همکاری را با کشورهای عربی خلیج فارس مشخص می کند.
