ظرفیت کشتیرانی دریای خزر، در حد صفر!
دوشنبه ۱۸ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۳۶
کد مطلب: 411647
نماینده قائم شهر ضمن اشاره به این مهم که در بحث ساماندهی حاشیه دریاها و رودخانه ها هیچ کاری نکرده ایم گفت: سازمانی تحت عنوان سازمان عمران سواحل تشکیل شده که فقط اسم آن را در قانون آورده اند اما این سازمان وجود خارجی ندارد.
وی در توضیح بیشتر گفت: این سازمان بحث عمران در سواحل دریا را پیگیری نمیکند اما بعد از اینکه افراد ویلا می سازند و ساکن می شوند، آقایان به فکر این می افتند که آنها را تخریب کنند و تازه باید میلیارد ها تومان خسارت بدهیم تا بتوانیم اینها را بیرون و سواحل را آزاد کنیم.
حسینی با بیان اینکه در جلسه ای که تحت عنوان ساماندهی سواحل دریا برگزار شده است دوستان فقط از خلیج فارس و دریای عمان سخن گفتند، افزود ما نمی دانیم آیا دریای مازندران هم جزء ایران محسوب می شود یا خیر!
وی با تاکید بر اینکه سرزمین سبز شمال و هوای بکر آن باعث شده تا مردم فقط روزها تعطیل یادشان بیاید که دریای شمال هم جز کشور ایران است گفت: در چنین مواقعی آقایان تازه یادشان می آید که ما یک جایی داریم که می شود برای هواخوری رفت و فقط برای اینکار شمال را دوست دارند.
حسینی ضمن ابراز نگرانی از اینکه مردم شمال کشورمان آب آشامیدنی مناسبی در اختیار ندارند گفت: استانی که بیشترین حجم بارندگی در کشور را دارد، برای تامین آب آشامیدنی مشکل دارد. آن وقت آب شیرین به دریا می ریزد و دوستان می گویند برنامه ریزی کنیم تا آب شور دریا را به سمنان و کویر مرکزی بفرستیم.
نماینده استان مازندران در بخش دیگری از این گفت و گو اظهار داشت : ما برای تامین آب مورد نیاز کشاورزان در شمال کشور مشکل جدی داریم چرا که آبهای جاری را ساماندهی نکرده ایم ضمن اینکه کمترین تعداد سد را دراین منطقه داریم در حالی که می توانستیم بر روی این آبها سد ببندیم و آب جاری را کنترل کنیم و برای فصول کشاورزی ذخیره کنیم.
وی با یادآوری اینکه لازم است بتوانیم از زمین های کشاورزی در چهار فصل سال استفاده کنیم گفت: در حوزه کشت اراضی اصلا کار نکرده ایم. سال گذشته بر روی یک قطعه ۸۰۰ هکتاری در قائم شهر کار کردیم و الان کشاورز می تواند سه فصل کشت انجام دهد. ما می توانیم غذای مورد نیاز هموطنانمان را خودمان تامین کنیم و وابستگی مان را به برنج را برطرف کنیم .ما این توانایی را داریم که میوه و سبزیجات مصرفی مردم ایران را خودمان تامین کنیم اما نمی دانم چه دستهایی در کاراست که نمی خواهند تولید آن هم در سواحل کشور صورت پذیرد.
سال 63 یک شرکت ژاپنی اومده بود سوادکوه مازندران. گفته بود اگه سوادکوه در اختیار من بود، تمام لبنیات خاورمیانه را تولید می کردم. جالب اینه که سوادکوه بخش کوچکی از مازندران هست