او که تصریح می کند اصلاحات درصدد گرفتن قدرت نيست به تناقض میان این مسئله و تئوری هایی چون «فتح سنگر به سنگر»، «براندازی نرم»، «رحم اجاره ای» و مواردی از این دست که دست رنج یارانش هستند اشاره ای نمی کند و ترجیح می دهد این موضوع را نیز مانند موارد قبلی مسکوت گذارد.
که «عامل دوم بر خواستهاي اصيل و تاريخي ملت از جمله آزادي، استقلال و پيشرفت خط بطلان ميكشد». او البته به عامل جریان سازش و انفعال یا به تعبیر دقیقتر جریان خواهان تنش زدایی که در ماه های گذشته، مانند دوره ۸ساله اصلاحات خسارت های جبران ناپذیری را به کشور تحمیل ساخته اشاره ای نکرده و از عقب نشینی های بی سابقه و نیز اعطای امتیازات سخاوتمندانه به دشمن توسط همین جریان حرفی به میان نیاورده. انفعالی که حداقل هزینه اش در مقطع کنونی زیر سوال رفتن استقلال کشور و کنش سیاسی داخلی و خارجی دولت در دایره تنگ اراده چند کشور غربی بوده است.