پدر نقاشی نوگرای ایران درگذشت
پنجشنبه ۹ آذر ۱۳۹۱ ساعت ۱۷:۱۳
کد مطلب: 257514
پدرش علی‌نقی در 15 سالگی از کرمان به تهران آمده بود و در یکی از وزارتخانه‌ها کار می کرد و اوقات بیکاری‌اش را به طراحی نقوش قالی می‌گذراند.
جوادی‌پور ابتدا در دبستان سلطانی و سپس در دبستان علامه تحصیل کرد و در سال 1312 گواهینامه ششم هنرستان صنعتی ایران و آلمان (تهران) را در رشته آهنگری و ماشین‌سازی دریافت کرد.
در هنرستان، نیمایوشیج معلم ادبیات او بود. این هنرمند در سال 1320 در آزمون ورودی دانشکده هنرهای زیبا که به تازگی تاسیس شده بود پذیرفته شد و جزء دومین گروه هنرجویان رشته نقاشی دانشکده به شمار می‌رفت.
او در این دوره با لیلی تقی پور، احمد اسفندیاری عبدالله عامری و چند نفر دیگر همکلاس شد.
جوادی‌پور در سال 1322 در چاپخانه بانک ملی ایران به عنوان نقاش چاپخانه به صورت نیمه وقت استخدام شد و در این زمان بود که با مطالعه و تلاش، شیوه چاپ رنگی عکاسی را آزمود و موفق شد اولین کار چاپ رنگی را در این سال انجام دهد.
نشانه‌های مراکز و سازمان‌های بسیاری حاصل هنر و طراحی اوست.
پس از گذراندن دوره 6 ساله دانشکده، تابلوی بزرگ «سیل زدگان» را نقاشی کرد که این اثر در محل دانشکده تا سال‌ها باقی ماند.
در اوایل سال 1328 در نمایشگاه گروهی انجمن فرهنگی ایران و فرانسه (تهران) به همراه حسین کاظمی، احمد اسفندیاری و مهدی ویشکایی شرکت کرد.
در همین سال نخستین نگارخانه خصوصی ایران را با همکاری حسین کاظمی و هوشنگ آجودانی با نام «آپادانا» تاسیس کرد و اولین نمایشگاه انفرادی‌اش در این گالری برپا شد. در سال‌های فعالیتش به تصویرسازی برای کتاب‌های درسی، شعر و داستان نیز می‌پرداخت.
وی نمایشگاه‌های بسیاری از آثار بی‌شمارش را در طول سال‌های فعالیت هنری خود در ایران و کشورهای خارجی برگزار کرده است و در مراکز هنری مختلف به تدریس پرداخته است.
در سال 1386 از سردیس وی در موزه هنرهای دینی امام علی (ع) رونمایی شد و کتاب «نمدهای ایران، پژوهشی در زمینه نمدهای منطقه گرگان و دشت» توسط انتشارات فرهنگستان هنر انتشار یافت.
از جوادی‌پور به عنوان یکی از نخستین پایه‌گذاران جنبش نقاشی نوگرای ایران تجلیل شده است و از طرف وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی دارای نشان عالی است.
آثار این هنرمند در برخی موزه‌های ایران و آمریکا نگهداری می‌شوند.
