دوکوهه السلام ای خانه عشق
سلام ما به تو میخانه عشق
دوکوهه منزل و مأوای عشاق
دگر خالی شده از جای عشاق
دو کوهه با صفا بودی و زیبا
چرا حالا شدی تنهای تنها
دوکوهه از چه چون ویرانه هستی
تو خالی از گل و پروانه هستی
دوکوهه صبحگاهت با صفا بود
کلاس درس ایثار و وفا بود
دوکوهه آن حسینیه همت
دگر پر گشته است از خاک غربت
(حاج حسین سازور)
