باید به صلح به عنوان یک ارزش نگریست نه به عنوان شکست. تفکرات تندی در زمان امام حسن(ع) وجود داشت و مخالف صلح حضرت بودند اما امام قدرتمندانه اقدامی که می دانستند درست است را انجام دادند و همین صلح مقدمه باقی ماندن تشیع و مقدمه کربلا، امام باقر(ع) و امام صادق(ع) شد.