اردشیر بابکان از میان دریای خون گذشت و تاج پادشاهی را از آن خودش کرد. سال ۲۲۶ میلادی در چنین روزی در مراسمی رسمی تاج را به سر گذاشت و دودمان سلطنتی تازه‌ای که - به مناسبت نام پدربزرگش - ساسانی خوانده شد تاسیس کرد.

«در روزگار قحطی عمومی کشتی‌ای از اسکندریه رسید که به جای غله، ماسه نرم برای کشتی‌گیران دربار آورده بود. از این‌ رو همه از نرون متنفر شدند و ناسزایی نبود که از او دریغ کنند. طره مویی بر سر مجسمه او نهادند، با این نوشته به زبان یونانی که «اکنون مسابقه واقعی آغاز شده و عاقبت باید تسلیم شوی.»»