شهبانو(فرح پهلوی) فرموده بود که ونیز زیر آب نرود برای همین كمک سخاوتمندانه‌ای از جیب مردم ایران برای نجات این شهر انجام شد.
گروه تاریخ جهان نیوز: یکی از جلوه‌های غارتگری خاندان پهلوی ولخرجی از بیت المال برای خود، حامیان و دوستان خارجی بود و چه ریخت و پاش‌هایی که از پول مردم ایران برای خارجی‌ها نمی‌شد.
محمد رضا پهلوی بجای آنکه درآمدهای سرشار نفتی را در داخل کشور صرف آبادانی و توسعه کند، شروع به ولخرجی و صرف کمک‌های بلاعوض یا وام‌های اعطایی ایران به سایر کشورها میکرد.
خسرو معتضد مورخ و پژوهشگر در بخشی از یک برنامه تلویزیونی به وام‌هایی که محمدرضا پهلوی به صورت وام بلاعوض به کشورها می‌داد، اشاره می‌کند.
از وام به ایتالیا برای اینکه شهبانو(فرح پهلوی) فرموده بود که شهر ونیز زیر آب نرود تا وام به انگلیس برای اینکه شهر لندن آب آشامیدنی تصفیه شده داشته باشد. اینها در حالی بود که در همان زمان مردم ایران در بخش‌هایی از کشور به آب سالم دسترسی نداشتند و در دهاتی در اطراف بندرعباس مردم به دلیل نبود آب، به جای وضو با خاک تیمم می‌کردند.
معتضد در بخش دیگری از صحبت‌هایش می‌گوید که سیاست خارجی پهلوی این بود که هر مقام خارجی که به ایران می‌آمد یک پولی کف دستش می‌گذاشتند.
این مورخ و پژوهشگر تاریخ خاطرنشان می‌کند که این اقدامات پهلوی برای این بود که خارجی‌ها از شاهنشاه تعریف کنند.
اینها تنها چند نمونه از حاتم بخشی‌های شاه از پول مردم ایران بود که اشاره شدو خاطرات زیاد و مستندی از حیف و میل اموال عمومی توسط خاندان پهلوی روایت شده است.
یه ضرب المثل میگه آدم کادو رو به خودش میده. چرا از این زاویه نگاه نمیکنید
وقتی شما به همسایه تون همکارتون یا حتی دوست تون هدیه میدین اون فرد بعدا براتون جای دیگه جبران میکنه...خخخخخ
در نقل قولهای تاریخی باید دقت شود تا اصل مطلب زیر سوال نرود
در این خبر در نکته ای تامل انگیز آمده بود:
در دهاتی در اطراف بندرعباس مردم به دلیل نبود آب به جای وضو با خاک تیمم می‌کردند.
اگه مردم دهات برای وضو آب نداشته اند پس چه جوری زنده مانده اند چون حیات بدون آب ممکن نیست!
حکومت پهلویها وحشتناک و فاجعه بار بود و حتی در همین تهران هم طبق اسناد موجود برخی از مردم لباسهای خود را در خیابانها می شستند چون در خانه ای که زندگی می کردند به آب لوله کشی دسترسی نداشتند و ...
بدون تعصب خاندان پهلوی بخصوص زمان محمد رضا شاه با آن همه پول و جمعیت ۳۰ ملیونی و بدون هیچگونه تنش بین‌المللی می توانستند ایران را آباد کنند اما متاسفانه جز عده ی معدودی که شامل سران ارتش و ساواک و عده ایی از کارمندان اکثر مردم بخصوص جمعیت ۷۰ درصدی روستاها در فقر و فلاکت بودند.و حتی علی رغم اصلاحات ارضی هنوز کدخداها و اربابها به مردم زور می گفتند.
