بر اساس این قرار داد شاه از تمام آب رود هیرمند تنها سهم ۲۵ درصد برای ایران را قبول کرد ، اسدالله علم به این تصمیم شاه اعتراض کرد اما او نپذیرفت و گفت سیستان ارزش اقتصادی ندارد!

گروه تاریخ جهان نیوز: 43 سال از سقوط حکومت پهلوی می‌گذرد اما آثار آسیب‌هایی که این حکومت به منافع ملی وارد کرد همچنان پابرجاست. ازجمله مهم‌ترین این آسیب‌ها تاراج بخشی از اراضی ایران به کشورهای همسایه است.

به‌عنوان مثال پهلوی اول برای اینکه حقابه هیرمند را دریافت کند، بخشی از دشت سیستان را به افغانستان می‌دهد تا حقابه هیرمند طبق معاهده سعدآباد بین ایران و افغانستان تقسیم شود. اما در عمل نه‌تنها ایران از حقابه هیرمند بهره‌مند نمی‌شود، بلکه دود عملی‌نشدن چنین قراردادهایی همچنان به چشم مردم سیستان می‌رود، به‌طوری‌که یکی از علل اصلی‌ای که اکنون سیستان با خشکسالی مواجه است، اجرایی‌نشدن این قرارداد است.

پس از جدایی افغانستان از ایران طبق قرارداد پاریس، افغان‌ها بارها و بارها به بهانه‌های مختلف از جاری کردن حقابه ایران از رود هیرمند به سمت هامون خودداری کرده‌اند.

در سال 1351 با بالا گرفتن اختلاف بر سر آب رود هیرمند میان ایران و افغانستان، کمیسیونی موسوم به دلتا با مشارکت آمریکایی‌ها برای حل و فصل موضوع تشکیل شد. نتیجه نشست‌های این کمیسیون، انعقاد قرارداد 1351ه.ش میان ایران و افغانستان درباره حقابه رود هیرمند بود. این قرارداد پس از کسب رضایت شاه، توسط هویدا امضا شد و در 10 مردادماه 1352ه.ش، به تصویب مجلسین ایران رسید. این همان قراردادی است که علم در خاطراتش از آن انتقاد کرده است.

بر اساس این قرار داد شاه از تمام آب رود هیرمند تنها سهم ۲۵ درصد برای ایران را قبول کرد، اسدالله علم به این تصمیم شاه اعتراض کرد اما او نپذیرفت و گفت سیستان ارزش اقتصادی ندارد!