آنجا که هدف وسیله را توجیه کرد!

سه شنبه ۱ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۳۷

کد مطلب: 338857

ماجراهای فیلم ضد ایرانی آرگو و تبعات و پیشینه ساخت آن انگار تمامی ندارد و هر از چندگاهی اظهارات جدید و بعضا اخباری از جزئیات و پشت پرده ساخت آن منتشر می‌شود.

به گزارش جهان به نقل از خراسان، در جدیدترین این اظهارات، هفته نامه پنجره گفت و گویی را منتشر کرده است با «هاوارد گوردون» یکی از تهیه کنندگان ارشد «فاکس» از کمپانی‌های فیلم‌سازی معروف هالیوود که تولید برخی سریال‌های ضد ایرانی همچون «۲۴» و «هوملند» را در کارنامه دارد. این گفت و گوی مفصل گرچه حاوی نکاتی جدی از نگاه فیلم سازان هالیوودی، تعاملات و اشراف و برنامه‌ریزی‌های مفصل و مدون آنها در گنجاندن مفاهیم مورد توجه نظام کلان سیاسی‌شان است اما از یک ماجرای قابل تامل در ساخت فیلم ضد ایرانی «آرگو» و تعامل مسئولان سینمایی کشورمان با سازندگان آن خبر می دهد که در صورت صحت و تایید، جای تاسف بسیار خواهد داشت. به این جمله از گوردون که در این مصاحبه منتشر شده است توجه کنید: «...جالب اینجاست تیم سازنده آرگو به ایران آمده بود و مدیران سینمایی ایران در دولت گذشته بیشترین تعامل را برای ساخت فیلم آرگو داشتند. در عوض از تیم سازنده آرگو (که برای بازسازی لوکیشن‌ها آمده بودند) قول گرفتند که به فیلم «جدایی» در اسکار رای بدهند، خیلی احمقانه بود. تیمی که به ایران آمده بود آماده می‌شد که فیلمی به زعم شما علیه ایران بسازد. آن وقت مدیران شما در فکر گرفتن چند رای بیشتر برای اسکار بودند.» در این که این اظهارات چقدر صحت دارد نمی‌توان اظهارنظر دقیق کرد و در صورت صحت نیز، شنیدن آن از زبان گوردون زیاد قابل اعتماد و اتکا نخواهد بود اما این بخش از اظهارات این تهیه کننده معروف هالیوودی را وقتی در کنار اظهارات شمقدری رییس وقت سازمان سینمایی در زمان اعطای اسکار به فیلم جدایی اصغر فرهادی بگذاریم که رسما اعلام کرده بود برای گرفتن اسکار لابی کرده است و خیلی‌ها هم آن را به شوخی گرفتند و مسخره کردند، باید بر اظهارات گوردون در این زمینه به صورت جدی تامل کرد.

در این نوشتار به هیچ وجه قصد نقد و یا تخریب ارزش‌های هنری «جدایی» اصغر فرهادی را ندارم و تنها به چند سوال ساده درباره این تعامل غیرحرفه‌ای و دور از تدبیر بسنده خواهم کرد. در صورت صحت مذاکره مدیران سینمایی کشورمان با سازندگان آرگوی ضد ایرانی و حضور عوامل آن در ایران که اتفاقا شمقدری حتی در همین شماره هفته نامه پنجره و بعد از گفت و گوی گوردون، در گفت و گوی جدیدی آن را تایید کرده و در پاسخ به این سوال که آیا در دوران مدیریت شما هیچ مذاکره و گفت وگویی با تیم تولید فیلم سینمایی آرگو انجام نشد؟ گفته است که «... این مذاکرات مربوط به دولت قبل از ما بوده (دولت نهم). حتی در تحقیقاتم داشتم به این می رسیدم که چه کسی دعوت کننده و هماهنگ کننده اصلی بوده اما پیگیری‌هایم به نتیجه نرسید.»، «... ابتدا فکر کردیم کذب است اما با کمی بررسی مشخص شد متاسفانه اصل خبر صحت دارد.» باید این سوال را پرسید که آیا رسیدن به یک هدف به هر قیمتی و به هر شکلی که باشد، وسیله را توجیه می‌کند؟ آیا این اقدام برخی مدیران سینمایی که به هر شکلی با تیم سازنده فیلم ضد ایرانی آرگو همکاری کردند و تعامل داشتند ارزش گرفتن چند رای برای نماینده ایران در اسکار را داشت؟ اصلا به طور کل رسیدن به جایزه اسکاری که به زعم سردمداران آن مدت هاست ساز و کاری سیاسی گرفته و کمتر در آن هنر و ارزش های هنری نقش دارد می‌تواند هدفی باشد که وسیله رسیدن به آن تعامل و همکاری برای ساخت اثری کاملا ضد ایرانی با بعد وسیع تبلیغاتی باشد؟

به نظر می‌رسد مدیران سینمایی وقت نه تنها باید در این زمینه پاسخگو باشند بلکه باید شرایط را برای برخورد با آنهایی که چنین اشتباه استراتژیکی را مرتکب شدند فراهم کنند و مسئولان مربوط نیز برای برخورد و جلوگیری از تکرار چنین اشتباهاتی نگاه دقیق‌تری به شرایط خود داشته باشند و حداقل حساسیت‌ها و سخت‌گیری‌هایی را در این گونه تعاملات اعمال کنند.