امروز دیگر بر همه روشن است جریانی که بر طبل بی‌حجابی می‌کوبد، در لا‌به‌لای شعار‌های زیبایش از حقوق زن و حمایت از زن و این حرف‌ها، از بی‌حجابی و گسترش فرهنگ بی حیایی در جامعه ایرانی دنبال چیست.
به گزارش جهان نيوز به نقل از روزنامه جوان، بعد از اغتشاشات سال ۱۴۰۱ و بروز التهاب بی‌حجابی، اتفاقات گسترده‌ای در سطح عمومی جامعه نسبت به مسئله حجاب و پوشش رخ داد؛ هر چند برخی نظرسنجی‌ها اوضاع را آنطور که کف جامعه اتفاق می‌افتد، نشان نمی‌دهد، اما حالا با گذشت یک سال از این وقایع و اتفاقات این روز‌ها در کف شهر و محیط‌هایی مانند دانشگاه‌ها نسبت به جریان بی‌حجابی، بهتر می‌توان صحبت کرد.
امروز دیگر بر همه روشن است جریانی که بر طبل بی‌حجابی می‌کوبد، در لا‌به‌لای شعار‌های زیبایش از حقوق زن و حمایت از زن و این حرف‌ها، از بی‌حجابی و گسترش فرهنگ بی حیایی در جامعه ایرانی دنبال چیست. او خوب می‌داند اگر امروز حجاب را از سر زن و دختر مسلمان ایرانی بردارد، در گام بعدی می‌تواند زیست عفیفانه را از وی بگیرد و اگر زیست عفیفانه را گرفت، می‌تواند نهاد خانواده را از بین ببرد و اگر نهاد خانواده را از بین ببرد، می‌تواند بر این جامعه از هم‌گسیخته حکومت و مردم را برده خود کند. درست همان چیزی که در رسانه‌هایشان مخالف آن را بیان می‌کنند.
حالا سؤال اینجاست که در این وضعیت تکلیف حاکمیت جمهوری اسلامی از دولت گرفته تا مجلس، تا نهاد‌های پژوهشی تا دانشگاه‌ها تا دستگاه‌های امنیتی چیست؟
آیا باید گذاشت دشمن همینطور با خیال راحت و بدون دغدغه قله‌های مد‌نظر خود را فتح کند و به پیش آید یا نه، باید جلوی آن را گرفت؟ آیا نباید از مرز‌های مقولاتی مثل حیا، عفت، فرهنگ، خانواده و امثال این‌ها در برابر هجمه‌های طولانی و متعدد طرف مقابل ایستادگی کرد؟
اگر جواب این سؤالات بله است، باید گفت که تهیه و تدوین لایحه حجاب نیز بر آمده از همین دغدغه است؛ دغدغه‌ای که دال مرکزی آن حمایت از حاکمیت قانون است؛ در لایحه حجاب قرار نیست فرهنگ حجاب گسترش پیدا کرده و به قول برخی، مردم با حجاب شوند؛ دال مرکزی در لایحه حجاب رعایت حجاب به مثابه یک قانون بوده که رعایت آن بر همه آحاد جامعه واجب است.
اما معلوم نیست با وجود این، چرا هنوز عده‌ای که علی‌الظاهر، ظاهری مذهبی، ولایی و انقلابی دارند، نسبت و تکلیف خود را با مسئله بی‌حجابی و بی‌حیایی در این روز‌ها مشخص نمی‌کنند؛ نه ایده‌ای برای وضع موجود دارند، نه طرحی برای آینده. به تازگی هم هر اتفاقی که رخ دهد کنار ایستاده و صرفاً درباره آن نظر می‌دهند! جریانی که سوژه جدیدشان، ایرادات شورای نگهبان به لایحه حجاب است.
طبیعی است که لایحه حجاب هم به مانند خیلی از لوایح و طرح‌های دیگری که قبل از اجرا به شورای نگهبان می‌رود به این شورا رفته و شورا هم ایراداتی نسبت به آن گرفته‌است. باز هم خیلی طبیعی است که مانند سایر طرح‌ها و لوایح، نویسندگان این لایحه برای اجرای آن باید ایرادات شورای نگهبان را برطرف کنند. پس تا اینجا اتفاق خاصی از حیث روند جاری در کشور رخ نداده‌است؛ لایحه‌ای به شورا رفته، شورا هم ایراداتی گرفته‌است.
اتفاق خاص کجاست؟ اتفاق خاص آنجایی است که برخی رسانه‌ها که خود را نزدیک به گفتمان انقلاب اسلامی یا اصطلاحاً خودی می‌دانند، با این مسئله دو‌گانه برخورد می‌کنند؛ رسانه‌هایی که وقتی سوابق نگارشی آن‌ها را در زمینه حجاب که یکی از اصول مسلم اسلامی و قانون رسمی کشور است، بررسی می‌کنیم، به غیر از کلی‌گویی‌های رایج با ژست دلسوزانه به چیز دیگری بر نمی‌خوریم. حالا برخی از این رسانه‌ها به بهانه ایرادات شورای نگهبان به لایحه حجاب و عفاف، با استفاده از تقطیع و برش که راه و رسم و مسلک آنور آبی‌هاست، با این مسئله برخورد کرده‌اند.
حالا باید از آن‌ها پرسید که برادران، مصلحت چیست؟ اقتضا کجاست؟ چه چیز باعث‌شده تا اصطلاحاً شما با انتخاب استراتژی وسط‌بازی، با مسئله حجاب برخورد کنید؟ ایده مرکزی تان برای عبور از این وضعیت و به آرامش نسبی رسیدن چیست؟ اگر دارید، چرا مطرح نمی‌کنید، اگر ندارید چرا حداقل سکوت نمی‌کنید؟ وسط بازی کردن خوب نیست!
