با خواندن کتاب آرمان عزیز می فهمیم، دقت در همین جزئیات معمول و مرسوم روزمره، عامل تمایز انسان های معمولی از انسان های شاخص است.
به گزارش جهان نيوز، در این کتاب با یک «حجت» مواجه می شویم. حجت کسی است که شرایط مشابه ما زندگی می کند، امّا عملی بهتر و درست تر از ما دارد. آرمان عزیز، در این تهران زندگی می کرد دهه هشتادی بود. ۲۱ ساله بود. خانواده ای معمولی داشت. در همین دانشگاه های مرسوم درس می خواند اما تصمیم گرفت به حوزه علمیه برود. تصمیم گرفت در وقایع جامعه، به قول خودش «سیب زمینی» نباشد. آرزوی شهادت داشت و جای دفنش را خودش نشان داده بود. با خواندن کتاب آرمان عزیز می فهمیم، دقت در همین جزئیات معمول و مرسوم روزمره، عامل تمایز انسان های معمولی از انسان های شاخص است. آرمان، حجت بود... پیشنهاد عملی: از این کتاب، چند جلد تهیه کنید و به نیت آرمان علی وردی، به نوجوان اطراف خورد هدیه بدهید.
