شاید یکی از علل آمدن من به جبهه همین بود که نخواستم خودم را فدای خودخواهی و خودبینی‌های بعضی بکنم.
به گزارش جهان نيوز، شهید «علیرضا عاصمی» سال ۱۳۴۱ در کاشمر دیده به جهان گشود. او بیش از 72 ماه در اکثر عملیات‌ها با مسئولیت‌های مختلف از خط‌شکن تا فرمانده ايفای نقش كرده است.
وی دارای تخصص در گروه تخریب بود و با چاپ کتاب‌هایی در زمینه جنگ و خنثی کردن مین و انفجار و... در زمینه آموزش همرزمانش گام‌هایی به يادماندنی برداشته است. در ضمن او فرماندهی تخریب قرارگاه‌های خاتم، کربلا و نجف را نیز بر عهده داشت.
سرانجام «علیرضا» در 13 دی ماه 1365 در سن 24 سالگی و در حالی که عضو شورای فرماندهی و مسئول گردان تخریب تیپ ویژه پاسداران بود به همراه همرزمانش در حال خنثی‌‌سازی بمب‌های فرو‌ریخته شده توسط هواپیماهای عراقی در باختران به شهادت رسید. او هم‌اكنون در کنار آرامگاه شهید مدرس در جوار مزار برادر شهیدش در کاشمر آرمیده است.
فرازی از وصیت‌نامه شهید: «مادر و پدر عزیزم مواظب باشید که امتحانات الهی، یکی پس از دیگری اجرا می‌شود و این ما هستیم که باید از خدا بخواهیم که لحظه‌ای ما را به خودمان وا نگذارد. شاید یکی از علل آمدن من به جبهه همین بود که نخواستم خودم را فدای خودخواهی و خودبینی‌های بعضی بکنم و با آمدن به جبهه از لجنزاری که بعضی سودجویان و فرصت‌طلبان در شهر درست کرده بودند و زندگی را در خوب خوردن و خوب زندگی کردن می‌دیدند، بیرون آمدم و در محیطی الهی و خدایی قرار گرفتم که دیگر کسی برای مقام و منصب کار نمی‌کند و معیار برتری، همان (ان اکرمکم عند‌الله اتقیکم) هست و چیزی که در این‌جا معنی ندارد، مسئله من و تو است که همه ما هستیم و ید واحد.»
